พะเยาว์
อัคฮาด แม่พยาบาลอาสา กมนเกด อัคฮาด วาระ #15ปีเมษาพฤษภา53
ต้องขอขอบพระคุณบุคลากรทุก
ๆ ท่าน ประชาชนทุก ๆ ท่าน และท่านสส. ที่มาให้เกียรติรำลึกวีรชนที่เสียชีวิต
เป็นเวลา 15 ปีที่ผ่านมาในการต่อสู้ ต้องยอมรับจริง ๆ เลยว่า ดิฉันในฐานะที่เป็นตัวแทนของญาติวีรชนทั้ง
10 เมษา และ 19 พฤษภา ซึ่งส่วนใหญ่ญาติจะอยู่ต่างจังหวัดกันเสียเยอะ ทำให้ส่วนที่อยู่ในกรุงเทพฯ
อาจจะมาร่วมกันที่มองเห็นที่มาได้ พอดีวันนี้ดิฉันก็เป็นหนึ่งในตัวแทนของญาติก็ต้องขอขอบพระคุณที่
อ.ธิดา ให้มาเป็นตัวแทนและให้มาพูดในสิ่งที่เราอยากจะพูดว่า ถ้าเป็นไปได้ ดิฉันจะรำลึกว่า
15 ปี ที่ผ่านมา ถ้าจำไม่ผิดนะคะ กระสุนนัดแรกมันเริ่มขึ้นที่นี่
และมันไปจบตรงกระสุนนัดสุดท้ายที่ตรงวัดปทุมวนาราม
ดิฉันอยากจะถามว่า
คำพูดของใครบางคนที่บอกว่า ถ้ากระสุนนัดแรกยิงเมื่อไหร่ ผมจะออกมายืนนำหน้า
ก็ต้องขอถามว่าแล้วตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?
และได้ข่าวว่าตอนนี้ที่ทราบมาทุกคนก็ทราบว่าท่านคนนี้ตอนนี้อยู่ที่ประเทศไทย
มีความสุขสบาย ไม่เจ็บไม่ป่วยแล้ว ท่านเคยรำลึกถึงคนที่ตาย เขาตายเพื่อคุณนะ ในปี
53 เขาตายเพื่อคุณ คุณรำลึกถึงเขาบ้างหรือเปล่า คุณนึกถึงเขาบ้างมั้ย
ขบวนการยุติธรรมที่มันหยุดชะงัก และเรามองเห็นว่าในเมื่อมันมีรัฐบาลที่มาจากประชาชนที่เลือกมา
ขบวนการยุติธรรมที่เราควรจะได้รับมันน่าจะเริ่มได้
แต่ผลสุดท้ายที่เราเห็นมา
คือความเจ็บปวดที่หนักหนาสาหัส มันไม่มีเลย มันกลายเป็นว่าจะทำให้มีการแตกแยกของประชาชนมากที่สุดอีก
ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะได้เห็นภาพนี้ แต่ความเป็นจริงแล้ว ณ เวลานี้เราเห็นแล้วว่า
แบ่งแยกและปกครองเป็นยุทธวิธีของเขาจริง ๆ
ดิฉันก็ต้องฝากถึงนะ
ของขบวนการก็คือ ดิฉันไม่ได้เกรงใจนะ ดิฉันสามารถเอ่ยชื่อได้ คุณทักษิณ ชินวัตร
ดิฉันถามว่าทุกวันนี้คุณนอนหลับดีหรือเปล่า คุณมองนิ้วตีนคนตาย
เขาเคยเหยียบอกคุณบ้างหรือเปล่า คุณมีความสุขมั้ย ดิฉันบอกเลยว่าเป็นไปได้ขอให้คุณกระทำความยุติธรรมให้มันเกิดแก่วีรชนที่เขาเสียชีวิต
ประชาชนที่ยังไม่ตาย ที่เขายังมีคดี ที่เขามีทุกวันนี้อย่าคิดว่าจะเล็ดรอดนะ
ยังมีคดีอยู่นะคดีที่ยังคั่งค้างอยู่
และการที่คุณลี้ภัยและมีเด็กรุ่นใหม่ที่เขามองความที่คุณไม่ได้รับความเป็นธรรม
เขาลุกขึ้นมาต่อสู้ให้คุณ ณ เวลานี้คุณมองเห็นหัวเขาบ้างมั้ย ที่เขายังอยู่ในตะรางหรือยังมีคดี
ประชาชนที่ต่อสู้มาเพื่อคุณ ทุกวันนี้โดนคดีกันระนาวเลย
คุณเคยนึกถึงเขาบ้างหรือเปล่า
ดิฉันเคยหวังในขบวนการยุติธรรมที่สส.พรรคประชาชนได้ยื่นเรื่อง
แต่มันเกิดความเจ็บปวดในกรณีของทหารที่ได้กระทำต่อประชาชน ซึ่งมันเป็นการที่ควรจะขึ้นศาลพลเรือน
ซึ่งเราต่อสู้มาจนลูกสาวของดิฉันจนชี้มูลการตาย ก็ขึ้นศาลพลเรือนมาตลอด
พอถึงเวลากลับกลายเป็นว่าเราถูกกลั่นแกล้ง กลับกลายเป็นว่าพอเราไปเรียกร้องขบวนการคดีของเรากลับต้องไปตกอยู่ในมือของอัยการศาลทหาร
และประกาศออกมาเลยแบบภาคภูมิใจว่า ไม่ฟ้อง ไม่มีพยาน ไม่มีหลักฐาน เฮ้ย!
ตาบอดเหรอ อัยการตาบอดหรือเปล่า
เพราะฉะนั้น
ขบวนการยุติธรรมในประเทศไทยที่ผ่านมาดิฉันบอกได้เลยว่าตาบอดใจบอดกันหมด คนตายมันยังมีใบหน้าให้เห็นอย่างที่เราเห็นอยู่ข้างหลัง
เขายังมีใบหน้าให้เห็น แต่คนที่ฆ่าเขายังลอยนวล ยังไม่มีคดีไปถึงพวกเขาเลย
ไม่มีใครโดนคดีสักคน ไม่มีคดีไหนไปถึงเจ้าหน้าที่รัฐหรือคนที่เกี่ยวข้องเลยสักคนเดียว
แต่คุณก็พยายามที่จะทำอะไร “นิรโทษฯ” ตั้งแต่ตอนเหมาเข่ง
ดิฉันบอกว่าถ้านิรโทษเฉพาะประชาชนทุกสีทุกฝ่าย เราไม่เคยคัดค้านเลย
แต่ขอยกเว้นแกนนำและเจ้าหน้าที่รัฐ แต่ผลสุดท้ายมันก็ไม่ก็ไม่รอด
แล้วมาตอนนี้คืออะไร
สิ่งที่เรารับรู้ได้ก็คือว่า ถ้าเป็นไปได้นะคะ ดิฉันจะไม่พูดอะไรมาก
ขอฝากความหวังกับพรรคประชาชน เพราะสิ่งที่คุณทำมันได้ใจประชาชน
และถ้าเป็นไปได้เลือกตั้งครั้งหน้า คุณไม่ต้องอะไรเลย
เป็นพรรครัฐบาลเดียวให้คะแนนท่วมท้นเลย ไม่ต้องมีพรรคร่วมเลย ขอภาวนาและขอฝากด้วย ต้องขอขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
