“ขนุน” ย้ำการอดอาหาร ไม่เพียงเรียกร้องสิทธิประกันตัว แต่เรียกร้องอิสรภาพที่ถาวรให้ผู้ถูกกล่าวหาทางการเมือง 25 ก.พ. 68 อดอาหารเข้าสู่วันที่ 5 แล้ว

“ขนุน” ย้ำการอดอาหาร ไม่เพียงเรียกร้องสิทธิประกันตัว แต่เรียกร้องอิสรภาพที่ถาวรให้ผู้ถูกกล่าวหาทางการเมือง 25 ก.พ. 68 อดอาหารเข้าสู่วันที่ 5 แล้ว

เมื่อวันที่ 24 ก.พ. 2568 ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษน รายงานว่า ทนายความเข้าเยี่ยม “ขนุน” สิรภพ พุ่มพึ่งพุทธ นักกิจกรรมวัย 24 ปี และผู้ต้องขังระหว่างอุทธรณ์ในคดีตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ หลังขนุนได้ตัดสินใจเริ่มอดอาหารประท้วง เพื่อเรียกร้องการสร้างอิสรภาพที่ถาวรสำหรับผู้ถูกกล่าวหาทางการเมือง มาตั้งแต่วันที่ 21 ก.พ. 2568 วันนี้นับเป็นการอดอาหารวันที่ 4 แล้ว

ขนุนดูใบหน้าตอบ และแววตาโรยลง แต่ไม่รู้ว่าร่างกายเขาซูบลงไป หรือขนาดเสื้อที่ตัวใหญ่เกิน ทำให้มองดูขนุนตัวเล็กลง เขาออกมาพร้อมขวดน้ำขนาด 1.5 ลิตร 1 ขวด โดยตลอดการพูดคุย เขาจะหยิบน้ำขึ้นจิบตลอดการสนทนา

ขนุนแจ้งถึงน้ำหนักตัวที่ลดลงไปประมาณ 3 กิโลแล้ว และความดันที่ค่อนข้างต่ำในวันนี้ แต่เขายังไม่มีอาการเพลียหรืออ่อนล้า ยังนอนหลับได้ปกติ แต่มีอาการหน้ามืดบ้าง หลังจากตื่นนอนขึ้นมาหรือเวลาที่ลุกขึ้นมาเร็ว ตอนนี้ยังดื่มน้ำขวดใหญ่ประมาณวันละ 2 ขวด และระมัดระวังในการลุกหรือเดิน

เมื่อบอกเล่าถึงสถานการณ์หลังเขาประกาศอดอาหาร ขนุนบอกว่าเขาไม่ได้เรียกร้องเพียงสิทธิในการประกันตัว แต่ยังเรียกร้อง “อิสรภาพที่ถาวร” สำหรับผู้ถูกกล่าวหาทางการเมืองโดยไร้เงื่อนไข และเรียกร้องให้ยุติการนำมาตรา 112 มาใช้ในทางการเมือง โดยเขาฝากเนื้อหามาในแถลงการณ์ฉบับที่ 2 ดังนี้

#แถลงการณ์ฉบับที่2

จุดเริ่มต้นของอิสรภาพที่ถาวร

มันดูเป็นคำที่กว้างใหญ่ไพศาล เช่นเดียวกับมหาความฝันของปวงประชา ที่กล่าวถึงการปรับปรุงพัฒนาโครงสร้างระดับชาติ แต่หากย้อนกลับมาดูจุดเริ่มต้น มันช่างแสนเรียบง่าย อิสรภาพถาวรสำหรับผมจุดเริ่มต้นแรก คือ การนิรโทษกรรมคดีทางการเมือง โดยรวมมาตรา 112 อย่างไร้เงื่อนไขโดยเร่งด่วน สามารถดำเนินการได้โดยฝ่ายบริหาร (รัฐบาล) และ ฝ่ายนิติบัญญัติ (รัฐสภา) ทุกคนที่โดนคดีทางการเมือง ทั้งจากการถูกกลั่นแกล้ง ล้วนมีเจตนารมณ์ที่จะสรรค์สร้างและบอกเล่าถึงความฝันของตนเอง อย่าให้ผู้ปรารถนาดีต่อประเทศเหล่านี้ ต้องสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับพวกเขาอย่าง “ชีวิต” ไปอีกเลย

แด่อิสรภาพถาวร

สิรภพ พุ่มพึ่งพุทธ

24 กุมภาพันธ์ 2568

เรือนจำพิเศษกรุงเทพ แดน 4

ขนุนเล่าต่อว่าเขาคิดเรื่องการอดอาหารมาประมาณ 2 เดือนแล้ว ได้เตรียมร่างกายมาก่อน โดยค่อย ๆ ลดการกินอาหารเหลือวันละ 1-2 มื้อ การแสดงออกนี้จึงไม่ใช่ความคิดชั่ววูบ แต่ผ่านการไตร่ตรอง โดยเชื่อว่าในช่วงเริ่มต้นของทุกอย่างอาจจะไม่ได้ดีเสมอไป ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เรียกได้ว่ามันเป็นธรรมดาของชีวิตหรืออุดมการณ์ หรือคติของชีวิตก็ว่าได้

“ผมคิดว่าคนอาจจะกำลังงงอยู่ว่านี้ไอ้นี่เป็นใคร หรืออดอีกแล้วเหรอ ผมเลยเลือกที่จะกินน้ำเพื่อให้สื่อสารได้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ทุกอย่างต้องใช้เวลา” ขนุนบอกถึงความเชื่อของเขา

ขนุนบอกว่าหลังเขาเริ่มอดอาหาร ทางเรือนจำเริ่มให้เขาไปเช็คน้ำตาลและความดันที่ พบ. หรือสถานพยาบาลในเรือนจำ นอกจากนั้นยังมีเจ้าหน้าที่เข้ามาพูดคุยถึงสาเหตุการอดอาหาร ให้เซ็นเอกสารที่เกี่ยวกับการแสดงความประสงค์เรื่องการอดอาหารและเรื่องการช่วยเหลือทางการแพทย์ รวมทั้งยังมีการให้เพื่อนผู้ต้องขังเข้ามาพูดคุย พยายามให้เขาเลิกอดอาหาร ให้เลือกใช้วิธีการอื่นดู แต่เขายังยืนยันความตั้งใจของตนต่อไป

ขณะพูดคุย ขนุนยังคงยิ้มและหัวเราะ พูดคุยฉะฉาน เขาบอกว่าถ้าพูดเยอะ ๆ อาจจะเริ่มเหนื่อย แต่เขายังพยายามมีสติอยู่ตลอดเวลา และพยายามเซฟพลังงานในร่างกาย โดยการนอนพักให้มากที่สุด

ก่อนจากกัน ขนุนเน้นย้ำว่า หมุดหมายสำคัญของการอดอาหารของเขาครั้งนี้ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการเร่งกระบวนการนิรโทษกรรมคดีทางการเมือง ซึ่งเขาเห็นว่ายังเป็นไปอย่างเชื่องช้า

“ข้อเรียกร้อง 2 ข้อ ในแถลงการณ์ฉบับที่ 1 นั้น ผมคิดมาค่อนข้างนาน แต่เดิมจะใช้ประโยค ‘นิรโทษกรรมคดี 112’ ด้วยซ้ำ แต่ก็มองว่ามันไม่จบ แม้จะได้ประกัน แต่ตราบใดที่มีการใช้กฎหมายกฎปราบประชาชนที่ใช้สิทธิเสรีภาพ ปัญหาก็ไม่จบไป เลยเป็นที่มาของแถลงการณ์ฉบับที่ 2 ที่ใช้ชื่อว่าอิสรภาพที่ถาวร” ขนุนทิ้งท้าย

 

#UDDnews #ยูดีดีนิวส์ #ขนุนสิรภพ #มาตรา112 #คืนสิทธิประกันตัวประชาชน