คำชี้แจง
"ตะวัน-แบม" 13
ก.พ. 66 ทั้งสองยังคงปฏิเสธการกินอาหารทางปาก
คงแต่จิบน้ำและรับสารน้ำเท่านั้น แพทย์ประเมินมีความเสี่ยงสูงต่อการเกิด refeeding
syndrome ทั้งสองมีความเครียด
ภายหลังทราบ"พรพจน์"ไม่ได้รับการประกันตัว ถาม มาตรฐานอยู่ตรงที่ใด
วันนี้(13 ก.พ. 66)
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เพจTawan Tantawan และเพจกลุ่มนักกิจกรรม
ได้มีการเผยแพร่เอกสาร คำชี้แจงกรณีนางสาว ทานตะวัน ตัวตุลานนท์
(ตะวัน)และนางสาวอรวรรณ ภู่พงษ์ (แบม)ประจำวันที่ 13 กุมภาพันธ์
พ.ศ. 2566 ระบุว่า
ตะวันมีอาการตื่นรู้ตัวดี
โต้ตอบได้ อ่อนเพลีย มีเลือดออกตามไรฟัน ไม่กินอาหารแต่จิบน้ำ มีลมในช่องท้อง
ปวดท้องปวดแขนทั้งสองข้าง หลอดเลือดดำส่วนปลายอักเสบจากการให้สารน้ำ นอนไม่หลับ
รู้สึกว่าการคิดและความจำช้าลงไม่เหมือนเดิม
แต่ยังมีการตอบสนองเหมาะสมกับเรื่องราวที่พูดคุย
แบมมีอาการตื่นรู้ตัวดี
โต้ตอบได้ อ่อนเพลีย ไม่กินอาหาร แต่จิบน้ำ แสบท้อง ปวดแขนมาก อ่อนเพลีย
ปวดแขนทั้งสองข้างจากหลอดเลือดดำส่วนปลายอักเสบจากการให้สารน้ำ
นอนหลับได้มากกว่าตะวัน แต่ก็รู้สึกว่าการคิดและความจำช้าลงเช่นกัน
แพทย์ได้ให้ข้อมูลว่าทั้งคู่มีความเสี่ยงระดับสูงต่อการเกิดกลุ่มอาการหลังได้รับสารอาหารหลังจากอดอาหาร (Refeeding Syndrome) ซึ่งสามารถรับสารน้ำเพื่อประคับประคองภาวะขาดน้ำได้ และยังแนะนำว่า สามารถดื่มน้ำข้าวใส่เกลือร่วมกันได้
แต่ผู้ป่วยปฏิเสธการกินอาหารทางปาก คงแต่จิบน้ำและรับสารน้ำเท่านั้น
หมอได้อธิบายด้วยว่า หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ก็จะไม่มีเกณฑ์ดีขึ้น แต่จะค่อย ๆ แย่ลงตามลำดับ
ทั้งคู่ได้แจ้งว่าตอนนี้เจ็บแขนทั้งสองข้างมาก
เนื่องมาจากอาการทางเส้นซึ่งในอนาคตอาจจะเป็นปัญหาแต่ยังพอขยับแขนได้
ทั้งนี้แขนทั้งสองข้างของทั้งคู่บวมและช้ำมากแล้ว โดยแพทย์ได้ให้คำปรึกษาว่าหากเส้นบริเวณนี้ไม่ไหวแล้วอาจจะต้องเจาะเส้นบริเวณเหนือข้อพับหรือเจาะเส้นที่คอ
ซึ่งจะสร้างความเจ็บปวดทุกข์ทรมานต่อคนไข้มาก และมีความเสี่ยงในการติดเชื้อสูง
เมื่อได้ทราบเรื่องของการที่ศาลอาญามีคำสั่งยกคำร้องไม่ให้ประกันพรพจน์
เพื่อนจำเลยในคดีการเมือง ทั้ง ๆ
ที่มีบุคคลที่น่าเชื่อถือยินดีให้การรับรองกำกับดูแล รวมไปถึงข่าวนักสิทธิมนุษยชนไม่ได้รับอนุญาตให้ไปพูดในการประชุมของสหประชาชาติที่สวิสเซอร์แลนด์
ทั้ง ๆ ที่ได้รับเชิญทั้งสองคนยอมรับว่ารู้สึกเครียดมาก
และรู้สึกว่าการวางเงื่อนไขที่จำกัดสิทธิอย่างเกินสมควรรวมไปถึงการไม่ให้ประกันแบบนี้
เป็นเรื่องที่พวกเธอทั้งสองไม่สามารถเข้าใจได้ว่า มาตรฐานอยู่ตรงที่ใด
