อานนท์ เขียนจดหมายจากเรือนจำ ถึงเรื่องราวของโสภณและนมชมพู ตอนที่ 2
ตามที่เมื่อวันที่ นายอานนท์ นำภา ทนายความจากศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน ซึ่งขณะนี้ถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพ ภายหลังศาลอาญาพิพากษาจำคุก 4 ปี ปรับเป็นเงิน 20,000 บาท โดยไม่รอลงอาญา ในคดี #มาตรา112 เมื่อวันที่ 26 กันยายน 2566 เหตุจากการขึ้นปราศรัยใน #ม็อบ14ตุลา63 ได้ส่งจดหมายจากเรือนจำ ฉบับลงวันที่ 24 พ.ย. 2566 ระบุถึงเรื่องราวของ โสภณและนมชมพู ตอนที่ 1 อ่านได้ที่ https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=951130759713922&id=100044510196415&mibextid=Nif5oz
ต่อมา เพจเฟซบุ๊ค อานนท์ นำภา โพสจดหมายที่เขียนด้วยลายมือจากเรือนจำฉบับลงวันที่ 27 พ.ย. 2566 ระบุความว่า
ต่อจากฉบับที่แล้วเรื่องพล็อตนิยายเรื่องนมเย็นสีชมพู คงมีหลายคนเดาว่าหลังจากที่โสภณพ้นโทษก่อนกำหนดและได้รู้เรื่องราวทั้งหมด โสภณกับน้องสาวของคนรัก เขาอาจสานสัมพันธ์กันต่อเพราะทั้งสองได้คุยกันผ่านจดหมาย Domimail กว่าหนึ่งปีแต่เรื่องมันไม่ได้จบแบบง่ายง่ายขนาดนั้นเพราะหลังจากโสภณพ้นโทษได้เพียงสองเดือน เขาถูกจับและถูกส่งตัวมาที่แดน 4 อีกครั้ง
ในวันที่โสภณเข้าแดนพวกเรารู้สึกแปลกใจและแปลกตามากเค้าดูผอมโซสายตาเหม่อลอยพวกเราถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้นเขาทอดสายตาเหม่อลอยแล้วเล่าให้พวกเราฟังว่า หลังจากที่เขาพ้นโทษออกไปเขารู้สึกสับสนและหมดหวังรวมทั้งรู้สึกผิดต่อการจากไปของคนรัก เค้าอยากกลับมาติดคุกเพื่อรอรับของฝากที่คนรักของเค้าซื้อให้มันคือสิ่งเดียวที่เสมือนความรู้สึกที่ส่งผ่านกาลเวลามาถึงเขาตอนนี้
อย่างน้อยก็เป็นช่วงเวลาสั้นสั้นสุดท้ายที่นมเย็นสีชมพูจะได้ทำหน้าที่ของมันเค้าเล่าต่อไปว่าเขาได้เจอกันกับคนรักครั้งแรกในกิจกรรมขายกุ้งของวีโว่ที่สนามหลวงในช่วงปีใหม่ปี 2564 คนรักของเขาเป็นอาสาสมัครมาร่วมทีมขายกุ้งกับเขา
ในวันนั้น มีการสลายการชุมนุมทั้งสองวิ่งหนีคฝ. โสภณถูกจับในเย็นวันนั้นคนรักของเขาวิ่งหนีไปได้ตกเย็นมีการควบคุมตัวคนที่ถูกจับที่สโมสรตำรวจคนรักของเขากลับมาเยี่ยมและซื้อนมเย็นสีชมพูมาให้ จากนั้นทั้งสองจึงขอแอด Facebook กัน ร่วมกันชุมนุมอีกหลายครั้งและรักกันในที่สุด
โสภณรู้ดีว่านมเย็นสีชมพูจะถูกส่งมาในทุกเช้าอีกแค่ 10 เดือนซึ่งก็คือวันสุดท้ายที่เค้าจะพักโทษจริงๆในคดีแรกที่ได้รับการพักโทษไปและนมชมพูจากคนรักของเขาก็ถูกส่งมาในทุกเช้าจริงๆ ในทุกเช้าจะมีเสียงประกาศหน้าแดนให้โสภณมารับนมเย็นสีชมพูที่ต่างจากช่วงสี่ปีแรกคือวันนี้ไม่มีจดหมาย Domimail แล้ว
ความรักความคิดถึงของคนสองคนถูกส่งผ่านกาลเวลาตลอด 10 เดือนแต่อีกด้านหนึ่งโสภณเริ่มมีอาการเหม่อลอยมากขึ้นและต้องอาศัยยาจากสถานพยาบาล ร่างกายเริ่มทรุดลงทุกวันเค้าเดินเหมือนคนเสียสติรอบแดนและเริ่มพูดกับตัวเองคนเดียวกระทั่งครบวันสุดท้ายที่นมเย็นสีชมพูจะถูกส่งมา เสียงประกาศจากหน้าแดนให้มารับนมเย็นแก้วสุดท้ายแต่คราวนี้นมเย็นสีชมพูมาพร้อมกับจดหมาย Domimail ฉบับหนึ่ง…?
