ธิดา ถาวรเศรษฐ : เราสู้มาแล้ว และเราจะสู้ต่อไป

ธิดา ถาวรเศรษฐ : เราสู้มาแล้ว และเราจะสู้ต่อไป

 

ยูดีดีนิวส์ : เมื่อวันที่ 10 ต.ค. 63 เวลา 10.30 น. อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ พร้อมด้วย นพ.เหวง โตจิราการ ได้เดินทางมาที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร เพื่อเยี่ยม “ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ” ซึ่งถูกคุมขังภายหลังคำพิพากษาศาลฎีกาสั่งจำคุก 2 ปี 8 เดือน เมื่อ 26 มิ.ย. 63 ในคดีการชุมนุมหน้าบ้านสี่เสาเทเวศร์ ปี 50

 

จากนั้น อ.ธิดา กล่าวในการทำ Facebook Live เล่าข่าวหน้าเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ความว่า ได้คุยกับคุณณัฐวุฒิถึงประเด็นที่มีคนตั้งคำถามว่า

 

นี่จะเป็นการกลับมาอีกครั้งของคนเสื้อแดงหรือเปล่า?

 

ซึ่งทั้ง อ.ธิดาและคุณณัฐวุฒิ มีความเห็นตรงกันว่า

 

นี่เป็นเรื่องที่เราสู้มาแล้วและเราจะยังสู้ต่อไป!

 

หมายความว่า “คนเสื้อแดง” สู้มาแล้ว 10 กว่าปี และเราก็จะยังสู้ต่อไป มันจะจบที่รุ่นเยาวชนหรือจบที่รุ่นของคนอายุ 60-70 คนเสื้อแดง หรือเปล่าก็ไม่รู้ สำหรับ “ณัฐวุฒิ” พูดได้ว่าเป็นคนรุ่นการต่อสู้หลังรัฐประหารปี 49 ของคนเสื้อแดงจริง ๆ ส่วน อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ, นพ.เหวง โตจิราการ, อ.จรัล ดิษฐาอภิชัย, คุณวิสา คัญทัพ อันนี้สู้มายาวตั้งแต่ 14 ตุลา ก็ยังไม่จบ

 

เมื่อเยาวชนเขากล้าประกาศว่า “จบที่รุ่นเรา” ดิฉันก็เห็นด้วย

 

เพราะถ้ามาคิดดูอย่าง อ.ธงชัย วินิจจะกูล อายุไม่ถึง 20 ปี ตอน 6 ตุลา 19 แต่ อ.ธงชัย ไม่เคยวางมือในการต่อสู้ เพียงแต่การต่อสู้ของ อ.ธงชัย ไม่ได้อยู่บนท้องถนน แต่อยู่บนฟากวิชาการ ดังนั้นดิฉันขอชื่นชม 

 

อ.พวงทอง ภวัครพันธุ์ ซึ่งทำภารกิจของคนที่ถูกสังหารเมื่อ 6 ต.ค. 19 และเอื้อเฟื้อมาถึง “คนเสื้อแดง” ซึ่งต้องยอมรับความจริงว่ากรณีของคนเสื้อแดงและเหตุการณ์ปี 53 เป็นนักวิชาการส่วนน้อยที่จะมีความเห็นใจและเข้าใจ อันนี้ก็ขอชื่นชม

 

บัดนี้เมื่อเยาวชนเขามีสายตาที่ชัดเจนและเข้าใจมากขึ้น กลับเป็นการช่วยปัญญาชนรุ่นก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำให้มองเห็นว่าที่แท้แล้ว “คนเสื้อแดง” ก็ต่อสู้มาแล้วและพร้อมจะต่อสู้ต่อไปด้วยกันกับเยาวชน และไม่จำเป็นจะต้องมี “แกนนำ” แบบเดิม เอาเนื้อหาและเป้าหมายเป็นหลัก

 

อาจมีข้อเรียกร้องระหว่างทางไม่เหมือนกัน เปรียบเหมือนกับเรามีปัญหากองอยู่ข้างหน้า คนรุ่นก่อนอาจเดินเข้าประตูหนึ่ง แต่คนรุ่นใหม่บอกว่าทำแบบนั้นไม่สำเร็จ แต่ถามว่ามันสูญเปล่ามั้ย อ.ธิดาตอบว่าไม่สูญเปล่า เพราะว่าประวัติศาสตร์ ความรู้ บทเรียนการต่อสู้ของคนรุ่นเก่าก็จะเป็นถนนให้กับคนรุ่นใหม่ เขาอาจจะแสวงหายุทธวิธีใหม่ ซึ่งบางคนอาจจะบอกว่าประตูใหม่ที่มาคุณไต่สูงเพดานเกินไป แต่ อ.ธิดา คิดว่า เขาเชื่อว่ามันอาจจะดีกว่าในสิ่งที่ได้ทำมาแล้ว อาจดูโลดโผน แต่ในทัศนะ อ.ธิดา คิดว่ามันยังอยู่ในกรอบของระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข

 

เพียงแต่ว่าฉบับของจารีตนิยม อำนาจนิยม เป็น ระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข แบบไทย ๆ

 

แต่คนรุ่นใหม่และประชาชนจำนวนหนึ่ง ไม่เอาแบบไทย ๆ แต่เอาแบบชัดเจนว่าอำนาจเป็นของใคร ของประชาชน หรือของกลุ่มคนชั้นนำหยิบมือเดียว หรือว่าอยู่ในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์

 

ความคิดและวิธีการของคนรุ่นใหม่ก็อยากให้คนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วยศึกษาให้ดี แล้วก็มองในแง่ดี เพราะอนาคตเป็นของพวกเขา เขามองแล้วว่าคนรุ่นเก่ายังไม่สามารถสร้างประเทศไทยที่ดีให้กับพวกเขาได้ เขาจำเป็นต้องลงมือเอง!

 

หลายคนสู้ตั้งแต่ 14 ตุลา 16 และ 6 ตุลา 19 ยังไม่สำเร็จ แต่เขาก็ไม่ท้อถอย ยกตัวอย่าง อ.ธงชัย วินิจจะกูล, อ.สุรชาติ บำรุงสุข, อ.เกษียร เตชะพีระ, อ.พิชิต ลิขิตกิจสมบูรณ์ และคนจำนวนมากซึ่งถูกกระทำ และมองเห็นเพื่อนซึ่งถูกกระทำ ก็ได้พยายามในการส่งสารและหาวิธีการที่จะแก้ไขปัญหาแบบที่ยั่งยืน มันจึงใช้เวลา

 

สำหรับ “คนเสื้อแดงและนปช.” ถ้าไปศึกษาให้ดี อย่างที่ดิฉันบอกสำคัญมากก็คือ นโยบายข้อที่ 1 ต้องเป็นระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขที่อำนาจอธิปไตยเป็นของประชาชนไทยอย่างแท้จริง

 

เมื่อก่อนหลายคนก็ทนคำว่า “ที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข” ไม่ได้  มาโวยวายโจมตี นปช. ดังนั้นเราจะเห็นว่าคนรุ่นใหม่เขาก็ฉลาด ก็ไม่เป็นไร ถึงแม้ว่าคำ “ที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข” มาเติมเอาหลังรัฐประหาร 90 คือเป็นรัฐธรรมนูญที่ถอยหลังมาก

 

ของนปช. ระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขที่อำนาจอธิปไตยเป็นของประชาชนไทยอย่างแท้จริง

 

ของเยาวชน ระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์อยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญอย่างแท้จริง

 

อ.ธิดากล่าวว่า ดังนั้น อย่าไปตกอกตกใจกับเรื่องเหล่านี้ รายละเอียดเป็นประเด็น ๆ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่เป้าหมายปลายทางก็คือสิ่งนี้ซึ่งมันก็ควรจะเหมือนกัน และดิฉันคิดว่าคนทั่วไปก็ต้องเห็นด้วย เพราะถ้าเรียกว่าระบอบประชาธิปไตยมันแปลชัด ๆ ว่า อำนาจอธิปไตยเป็นของประชาชน โดยไม่ต้องมีสร้อยอะไรมาต่อเลย ไม่ว่าจะเป็นสร้างคำว่า ที่อำนาจเป็นของประชาชนไทยอย่างแท้จริง หรือ ที่อยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญ

 

อ.ธิดา กล่าวว่า เราสู้มาแล้วและเราจะสู้ต่อไป คำว่า “เรา” หมายถึงพี่น้องประชาชนผู้รักประชาธิปไตยทั้งหมด รวมทั้งคนเสื้อแดงด้วย และที่เราสู้มาแล้ว เยาวชนตอนนี้เพิ่งจะมารับรองว่า...อ๋อ สู้มาเหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่ปัญญาชนก่อนหน้านี้กลับดูถูกดูหมิ่น ซึ่งดิฉันคิดว่ามันยังเป็นบุญของประเทศนี้ที่ปัญญาชนคนรุ่นใหม่เข้าใจ ศึกษา และอ่านหนังสือ

 

ในทัศนะของดิฉันคิดว่ามันเป็นเวลาที่ดีที่เยาวชนคนรุ่นใหม่ลุกขึ้นมาเปิดหน้าต่าง เปิดประตูหลาย ๆ บาน คนที่ดูหน้าต่าง-ประตูบานเดียวก็ลองมาดูบานอื่นที่เด็ก ๆ เขาเปิดให้คุณเห็นหลายช่อง คุณบังคับห้ามเปิดประตูหน้าต่างบานอื่น ให้ดูช่องทางเดียว แล้วเยาวชนจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้และแข่งขันกับเยาวชนประเทศอื่นได้อย่างไร ถ้าถูกบังคับให้เดินประตูเดียว มองเห็นประตูเดียว

 

คนที่กลัวว่าเด็กจะถูกปราบ!

 

ปัญหาก็คือคนที่มีอำนาจในการปราบปราประชาชนและองค์กรความมั่นคงทั้งหลาย (กอ.รมน. สมช. สำนักข่าวกรองแห่งชาติ) ถ้าคุณยังมีความคิดแบบเดิมเหมือนสมัยรัชกาลที่ 6 ถือความมั่นคงของชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ตามแบบที่คุณคิด มันไปไม่ได้กับโลกสมัยใหม่และวัฒนธรรมของโลกที่ต้องมีการแข่งขันกัน

 

ดิฉันมองว่ามันเป็นเวลาที่เราน่าจะยินดีที่มันมีการเปิดประตู-หน้าต่างมาก ๆ แล้วเยาวชนบอกว่าเราช่วยกันทำให้บ้านนี้น่าอยู่และอยู่ได้นาน เป็นบ้านที่เหมาะสมสำหรับประชาชนในอนาคตของประเทศ ทั้งบ้าน ทั้งสวน และสถานที่ของประเทศไทย จะต้องเป็นที่อยู่ที่สร้างสรรค์ มีเสรีภาพ คนมีความเท่าเทียม ที่สำคัญมีภราดรภาพ คนรักใคร่กัน สามารถทำให้เกิดสิ่งที่ดีงามของประเทศ

 

ดิฉันคิดว่า 14 ต.ค. นี้ แม้ข้อแม้เขาจะบอกว่าให้รัฐบาลออกไป หรือว่าคุณประยุทธ์ออกไป ดิฉันเข้าใจเอาว่าเพราะเขามองว่าคุณประยุทธ์นั้นคือ “อุปสรรค” ในการแก้ไขรัฐธรรมนูญและเรื่องอื่น ๆ อาจจะดูเหมือนกับน่ากลัว แต่อยากให้พล.อ.ประยุทธ์เข้าใจว่าเยาวชนเขามองอย่างนั้น เขามองไม่เห็นทางว่าคุณจะสามารถแก้ไขปัญหาประเทศได้ ถ้าคุณประยุทธ์เข้าใจก็ไม่เห็นจะต้องโกรธเคืองและปราบปราม

 

ดิฉันมองว่า 14 ต.ค. เป็นวาระที่ประชาชนทั้งหลายควรจะร่วมกันเปิดศักราชใหม่ของการต่อสู้ที่จะทำให้ประเทศนี้มีการเปลี่ยนแปลงในเส้นทางที่มีความมั่นคง มีเสถียรภาพทางการเมืองแบบอารยประเทศ เพราะเยาวชนของเรามีความสามารถ แข่งขันกับประเทศอื่นได้ แต่ถ้าอยู่ในประเทศที่มันเหมือน “นรก” เขาจะขึ้นจาก “นรก” แล้วไปแข่งขันกับประเทศอื่นได้อย่างไร?

 

ดังนั้น เอาใจช่วยอย่างเดียวไม่พอ ในทัศนะดิฉันก็คือ ต้องเข้าใจเขาด้วย สำหรับตัวดิฉันเองเป็น “กำลังใจ” แต่ไม่ได้เป็น “กำลังจริง” ที่อยู่ที่พี่น้องประชาชน

 

แต่บอกได้คำสุดท้ายอีกครั้งหนึ่งว่า

 

เราได้สู้มานานแล้วและเราจะสู้ต่อไป ด้วยกัน!!!