แลไปข้างหน้า กับ ธิดา ถาวรเศรษฐ EP.59 ตอน : 45 ปี ชีวิตดี ๆ ที่หายไป!

แลไปข้างหน้า กับ ธิดา ถาวรเศรษฐ EP.59 

ตอน 45 ปี ชีวิตดี ๆ ที่หายไป!

 

เนื่องในโอกาสวันที่ 19กันยา ปรากฏว่ามันก็จะมี Hashtag #15ปีแล้วนะไอ้... ดิฉันก็กลับมานั่งคิดในส่วนของดิฉันและเพื่อนร่วมรุ่น ซึ่งเป็นคนรุ่น14ตุลา, 6ตุลา มาจนถึงบัดนี้ ก็จะต้องบอกว่า 45 ปีมาแล้ว ชีวิตดี ๆ ที่หายไป อันนี้พูดจาแบบผู้ใหญ่ ไม่งั้นก็ต้องบอกว่า #45ปีแล้วนะไอ้... เหมือนกัน

 

เพราะฉะนั้น ขอคุยในประเด็นว่า 45ปี ชีวิตดี ๆ ที่หายไป!

 

คือคนรุ่น 14ตุลา 6ตุลา เรานับไปมัน 45 ปี

 

แต่ถ้าเป็นคนรุ่นคุณณัฐวุฒิกับคนเสื้อแดงก็ 15 ปี #15ปีแล้วนะไอ้...ชีวิตดี ๆ ที่หายไป

 

ถ้าเป็นรุ่น รุ้ง-เพนกวินและเยาวชนที่มาต่อสู้เหล่านี้ ก็ต้องบอกว่า #7ปีแล้วนะไอ้...ชีวิตดี ๆ ที่หายไป แล้วชีวิตดี ๆ ที่จะเกิดขึ้นใหม่มองไม่เห็นเลย จนกระทั่งต้องออกมาต่อสู้

 

เพราะฉะนั้น ดิฉันพูดถึง 45 ปี อันเนื่องมาจาก Hashtage ที่บอกว่า #15ปีแล้วนะไอ้... ก็แก่แล้ว ไม่อยากพูดคำหยาบ ซึ่งเป็นคำหยาบที่เหมาะสมกับยุคสมัย ก็คือคนยุคใหม่ไม่หยาบเลย ประมาณนั้น

 

45 ปีซิคะ เพราะว่าชีวิตดี ๆ ที่หายไป ถ้าย้อนไป ถ้าไม่เกิดรัฐประหาร 2519 ในตอน 6ตุลา ชีวิตดี ๆ ของดิฉันก็คือเป็นนักโบราณคดีสมัครเล่น ท่องเที่ยว เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาชาวค่าย แล้วก็เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยที่กำลังเตรียมตัวไปทำปริญญาเอกทาง Microbiology เพราะว่า Advisor ก็รออยู่ที่สหรัฐอเมริกา

 

ชีวิตดี ๆ ที่หายไป คงมีความสุขกับการเป็นนักโบราณคดีสัญจร มีความสุขที่ได้ไปสัมพันธ์กับพี่น้องประชาชนในชนบท ยังไม่พูดถึงเรื่องอย่างอื่นนะ ชีวิตหนุ่มสาวหรืออะไรต่าง ๆ ไม่ต้องพูด ก็คือควรจะมีชีวิตดี ๆ ในช่วงระยะเวลานั้นเพราะว่าเราเพิ่งจบปริญญาโทใหม่ ๆ

 

แต่กลายเป็นอะไร รัฐประหาร 2519 กับเหตุการณ์ 6ตุลา ทำให้ดิฉันต้องเข้าไปอยู่ในป่า ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย ไปใช้ชีวิตนอกระบบอยู่ในป่า อาจจะเข้ามาในเมืองบ้าง 7 ปีค่ะ “7 ปี ชีวิตดี ๆ ที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยหายไปเลย”

 

ดิฉันถือว่าเป็นอาจารย์ที่มีคุณภาพ ลองถามนักศึกษาในยุคนั้นได้ เป็นอาจารย์ฝึกหัดที่ภาควิชาจุลชีววิทยา คณะแพทย์ศาสตร์เชียงใหม่ แล้วก็มาเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยมหิดล ที่คณะเภสัชฯ คณะทันตแพทย์ ชีวิตดี ๆ หายไปหมด!

 

แก๊งคณะที่เคยไปเที่ยวด้วยกัน พอเกิด 14ตุลา 6ตุลา ก็ต้องการให้ดิฉันนำเที่ยวแบบโบราณคดีสัญจรอีก จบ...ไม่ได้ไป!

 

แล้วชีวิตดี ๆ ของคนรุ่นณัฐวุฒิ ของคนเสื้อแดง คนที่กำลังจะมีฐานะ พวกกลุ่มมวลชนพื้นฐานที่กำลังยกระดับขึ้นมาเป็นคนชั้นกลางล่าง คนชั้นกลางล่างก็ยกระดับเป็นคนชั้นกลางบน เหตุการณ์ 19กันยา 49 ชีวิตดี ๆ ก็หายไปหมด แทนที่การเมืองจะดำเนินต่อไป นักการเมือง/การเมืองไทยได้พัฒนา ฝ่ายการเมือง พรรคการเมืองก็พัฒนา ประชาชนก็พัฒนา ชีวิตความเป็นอยู่ก็ดีขึ้น

 

จนมาเกิดรัฐประหารอีกครั้งปี 2557 ครั้งนี้ขนาดคนรุ่นเพนกวิน คนรุ่นรุ้ง เด็กอายุ 18-19-20 ปี ก็มาถูกจับ ถูกยึดโน้ตบุ๊ค อย่างล่าสุดของแนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม เขามีโน้ตบุ๊ค เขาต้องเรียนหนังสือด้วย แต่เขาก็ต้องทำงานการเมืองด้วย ถามว่าทำไมเขาต้องทำ? เพราะชีวิตดี ๆ ของเขาปัจจุบันก็หายไป แล้วชีวิตใหม่ที่จะเกิดขึ้นข้างหน้า มองไม่เห็นอนาคตเลย เขาจำเป็นที่จะต้องต่อสู้ เหมือนกับที่ อ.ธิดาและคนรุ่น 6ตุลา 14ตุลา ที่มองเห็นปัญหายาวไกล เราก็ไม่อยากจะบอกว่าเรามีทัศนะที่ถูกต้องอยู่ฝ่ายเดียว แต่มันเป็นจริงอย่างนั้น มันพิสูจน์ได้จนถึงปัจจุบันว่าทิศทางและเส้นทางของเราถูก ทั้งที่คนส่วนใหญ่และปัญญาชนส่วนใหญ่ยืนอยู่ข้างฝ่ายจารีต

 

คำถามก็คือ #15ปีแล้วนะไอ้... อันนั้นสำหรับคนรุ่นณัฐวุฒิ คนรุ่นบก.ลายจุดและคนเสื้อแดง แต่อ.ธิดานั้น พอหลังจาก 6ตุลา ทางออกของเรามันเหมือนไม่มีเลย ก็ต้องไปอยู่กับพรรคปฏิวัติ ต้องเป็นนักปฏิวัติเต็มตัว จนกระทั่งรัฐประหารปี 34 ซึ่งเป็นรัฐประหารที่งี่เง่าที่สุด คือเพียงแต่คนที่จะเป็นผบ.ทบ.สงสัยว่าตัวเองจะได้เป็นหรือเปล่า ทำรัฐประหารปี 34 ในขณะที่ชีวิตดี ๆ ของประเทศกำลังรุ่งโรจน์

 

นั่นก็คือเก็บรับบทเรียนแล้วหลัง 6ตุลา มาเข้ายุคของน้าชาตินั่นแหละ (พล.อ.ชาติชาย ชุณหะวัณ) เริ่มมีคณะที่ปรึกษาเป็นคนหนุ่มอะไรต่าง ๆ เหล่านี้ เศรษฐกิจกำลังพุ่ง ตลาดหลักทรัพย์กำลังพุ่งทะยาน อ้าว...ทำรัฐประหารปี 34 ชีวิตดี ๆ ก็พังทลายหมดเลย คนทำรัฐประหารทำเพื่อรักษาอำนาจของตัวเอง แต่ว่าประเทศชาติประชาชนนั้น ชีวิตดี ๆ หายไป แล้วประเทศชาติล่มสลาย ตลาดหลักทรัพย์ก็ตกฮวบ นั่นยุคปี 35

 

ในตอนนั้นดิฉันเองออกมาจากป่าแล้ว ก็คิดไม่ถึงว่ามันจะมีรัฐประหารปี 34 ก็ไม่คิดว่าจะมีทหารโง่ ๆ ที่ทำ ก็คิดว่าทหารน่าจะสรุปบทเรียน 6ตุลา แล้วก็สรุปบทเรียนของการที่มีคนจับอาวุธสู้ ต่อไปนี้ก็คงเปิดโอกาสให้มีการแข่งขันพรรคการเมือง เพื่อที่จะได้พ้นจากยุคการต่อสู้ด้วยอาวุธเสียที ให้เป็นการต่อสู้ทางความคิด ทางเวทีรัฐสภา เราก็คิดอย่างนั้นนะ เอ้า...มันเกิดรัฐประหารโง่ ๆ ปี 34

 

ในช่วงหลังปี 34 ดิฉันเองก็ออกมาจากป่าก็ยังสนใจเรื่องวิเคราะห์การเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิเคราะห์สังคมไทย ในปี 35 ที่มีการต่อสู้ของประชาชนบนท้องถนน เราก็ได้ร่วมในการจัดตั้งสมาพันธ์ประชาธิปไตย และตัวดิฉันเองก็ก่อตั้งชมรมนักธุรกิจประชาธิปไตย ต่อมาสมาพันธ์ประชาธิปไตยก็แตก เพราะส่วนหนึ่งไปอยู่กับฝ่ายจารีต ก็เหลือคุณหมอสันต์, ครูประทีป, คุณหมอเหวง, อ.ธิดา แล้วก็มวลชนอีกจำนวนหนึ่ง ชมรมนักธุรกิจประชาธิปไตยไปหมดเลยค่ะ ไปอยู่ซีกฝ่ายจารีตนิยมและยอมรับอำนาจนิยมในการทำรัฐประหารเต็มที่ อันนั้นก็จบปี 35

 

ก็มาเกิดรัฐประหารใหม่ในปี 49 ซึ่งเปลี่ยนจากเรื่องของสงครามเย็น เปลี่ยนจากเรื่องว่าคอรัปชั่น มากลายเป็นรบกับนายทุนที่เรียกว่า “สามานย์”

 

รัฐประหารปี 49 เมื่อความนิยมของคุณทักษิณสูงมาก ขนาดออกมาเป็น 96.9% ที่จะมาเป็นผู้นำ เป็นนายกรัฐมนตรีจากโพล และแม้กระทั่งผลการเลือกตั้ง อันนี้ซึ่งเราคงต้องพูดเล็กน้อยสั้น ๆ ว่า คนที่สนับสนุนทำให้เกิดรัฐประหารและทำให้ชีวิตดี ๆ ของประชาชนหายไป ทำให้ประเทศชาติล่มสลาย ทำให้ประชาชนไม่มีอนาคต เยาวชนก็ไม่มีอนาคต กลุ่มคนเหล่านี้อาจจะเรียกได้ว่าเป็นพวกสร้างการเกิดขึ้นของการทำรัฐประหาร

 

ดิฉันก็ถือว่าขณะนี้ประชาชนอย่างรุ่นของดิฉันเปิดตัวแยกฝ่าย ก็คือ ฝ่ายที่ไม่เอารัฐประหาร ฝ่ายต่อต้านรัฐประหารและต่อต้านจารีตนิยม เป็นการแยกฟากกันอย่างเต็มที่ แน่นอนมีคนพยายามข้ามฝั่งมา ตอนนี้ก็พยายามขอโทษขอโพยเพื่อจะมาสังกัดพรรคการเมืองที่คิดว่าก้าวหน้านั่นแหละ ย้ายข้างมาจากกปปส. ย้ายมาจากพันธมิตรประชาชนฯ (พธม.) ย้ายมาจากพรรคการเมืองเก่าแก่ มันก็มีการข้ามฟากมาบ้างเป็นบุคคล ๆ ไป

 

แต่ดิฉันอยากจะบอกว่า เรามาอยู่ในประเทศที่ฝ่ายจารีตนิยมไม่ได้ถูกกำจัดไปจากสงครามประชาชาติ กลุ่มอำนาจจารีตนิยมยังดำรงอยู่ หรือพูดง่าย ๆ ว่าการปฏิวัติประชาธิปไตยยังไม่บรรลุ ดังนั้นชีวิตดี ๆ ของคนหายไป อย่างของดิฉันนั้นลืมตาตื่นขึ้นมาหรือว่าหลับ มันไม่มีเรื่องของส่วนตัว ตอนสาว ๆ มันก็ควรจะมีชีวิตที่รื่นรมย์แบบหนึ่ง หรือตอนที่กำลังจะรุ่งเรืองทางวิชาการก็ควรจะมีชีวิตแบบหนึ่ง ก็กลายเป็นว่าต้องเข้าป่า ไปอยู่กับขบวนการต่อสู้นักปฏิวัติและการต่อสู้ด้วยอาวุธ

 

แล้วก็ต้องมามีการสู้รบในเมือง ซึ่งความจริงประชาชนไม่มีอาวุธเลย พูดง่าย ๆ ว่า กระบวนการต่อสู้ของการปฏิวัติเพื่อประชาธิปไตยนั้น ย้ายสถานที่ ย้ายองค์กร แต่ยังอยู่ในปริมณฑลเดิม เพราะว่าฝั่งจารีตนิยมและอำนาจนิยมยังไม่ต้องการคืนอำนาจให้ประชาชน คือต้องการรักษาอำนาจ พูดง่าย ๆ ว่าการรัฐประหารเป็นวิธีการของกลุ่มจารีตนิยมเป็นหลักที่ใช้เพื่อรักษาอำนาจของตัวเอง

 

ดังนั้น ในโรงเรียนการเมืองของนปช. และก่อนหน้าที่เราจะมีนปช.ด้วยซ้ำ ดิฉันได้ทำเรื่องราวของเครือข่ายจารีตนิยม ตอนนั้นเราใช้คำว่าเครือข่ายของระบอบอำมาตย์ แต่พูดให้ชัด ๆ เลยก็ได้ว่าเป็นเครือข่ายจารีตนิยมและสถาบันในระบอบเก่าดั้งเดิม คือพูดง่าย ๆ ว่าเครือข่ายจารีตนิยมและสถาบันกษัตริย์ที่ยังต้องการฟื้นอำนาจและรักษาอำนาจของตัวเอง นั่นก็แปลว่าการปฏิวัติประชาธิปไตยยังไม่บรรลุ

ชนชั้นนำจารีตถ้าว่าเป็นเชิงบุคคล ก็คือ เป็นชนชั้นนำจารีต ซึ่งยึดสถาบัน ศาสนา พระมหากษัตริย์ เพื่อค้ำจุนอำนาจของตัวเองทั้งหมด เครือข่ายก็ต้องสร้างเครือข่าย และเครือข่ายเหล่านี้ก็คือสาเหตุของการทำรัฐประหารเพื่อแก้ปัญหา เพราะว่าเมื่อใช้อำนาจอย่างอื่นแล้ว ปรากฏว่าสู้อำนาจประชาชนที่มาจากการเลือกตั้งไม่ได้

 

ดังนั้น พรรคการเมืองใด นักการเมืองใดที่ได้รับการนิยมแบบถล่มทลาย มันกลายเป็นศัตรูของชนชั้นนำจารีตนิยมและสถาบันเก่าแก่ทั้งหมด ประมาณว่าเป็นการแข่งอำนาจกันหรือเปล่า เราจะเห็นว่าปัญหาศาสนาก็มีปัญหา ซึ่งเราค่อยคุยกันอีกทีหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องระหว่างมหานิกายกับธรรมยุติกนิกาย ผู้นำธรรมยุต ผู้นำมหานิกาย มากระทั่งในเรื่องการเมืองการปกครอง

 

คณะที่เป็นสาเหตุ ในทัศนะของดิฉันไม่ใช่สนธิบัง (พล.อ.สนธิ บุญยรัตกริน) แล้วก็ยังไม่ใช่สนธิลิ้ม (สนธิ ลิ้มทองกุล) คนเหล่านี้เป็นตัวละครที่เครือข่ายชนชั้นนำจารีตไปดึงมา คือจะต้องมีผู้นำม็อบมวลชน ต้องมีผู้นำกองทัพเพื่อมาแก้ปัญหา เพราะฉะนั้นผู้ก่อการรัฐประหารจริง ๆ และทำลายชีวิตดี ๆ ของประชาชนก็คือเครือข่ายของกลุ่มชนชั้นนำจารีตนิยมและสถาบันดั้งเดิม เพื่อที่จะทำให้การปฏิวัติประชาธิปไตยหรือการเปลี่ยนแปลงประเทศให้เป็นระบอบประชาธิปไตยที่ประชาชนมีอำนาจที่แท้จริงยังบรรลุไม่ได้ค่ะ

 

ดิฉันก็คิดว่าถ้าเราจะพูดว่า #15ปีแล้วนะไอ้... หรือ #45ปีแล้วนะไอ้... ที่ทำให้ชีวิตดี ๆ และความรื่นรมย์ของประชาชนหายไป รวมทั้งตัวดิฉันเอง จริง ๆ แล้ว คณะเครือข่ายเหล่านี้แหละคือผู้ก่อการรัฐประหาร เพราะใช้การรัฐประหารเป็นการแก้ปัญหาเพื่อที่จะตัดอำนาจประชาชน ตัดอำนาจนักการเมืองที่ได้รับความนิยมจากประชาชน ซึ่งเพียงการใช้กฎหมายก็ไม่พอ

 

เครือข่ายเหล่านี้ ดิฉันได้พูดมาตั้งแต่ปี 49 ไม่ได้เกี่ยวกับ network monarchy ที่ Duncan McCargo นักวิชาการต่างประเทศพูด อันนี้เป็นประสบการณ์ที่เรายกระดับขึ้นมาเป็นหลักทฤษฎีของเราเองได้ เราอาจจะไม่พูดถึง monarchy network, deep state แต่เราพูดถึงเครือข่ายชนชั้นนำจารีตนิยม แล้วเราก็พูดถึงรัฐซ้อนรัฐ อันนี้เป็นสิ่งที่มันเกิดขึ้นจากการที่เราได้ทบทวนการต่อสู้ของประชาชน ซึ่งมันสามารถสรุปได้ว่า ปฏิวัติประชาธิปไตยยังไม่บรรลุ เพราะระบอบประชาธิปไตยของประชาชนมันไม่ใช่ระบอบประชาธิปไตยของกลุ่มชนชั้นนำจารีตนิยม ดังนั้น การทำรัฐประหาร การทำลายชีวิตที่รื่นรมย์ ผาสุกของประชาชนไทย ในทัศนะดิฉัน พูดตรง ๆ เลย ก็คือกลุ่มชนชั้นนำจารีตนิยมเหล่านี้นี่เอง

 

ดังนั้น ในทัศนะของดิฉัน ข้อเสนอปฏิรูปสถาบันกษัตริย์มันก็ยังอยู่ในปริมณฑลของการที่อยู่ในการเปลี่ยนแปลงการปกครองให้เป็นระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์อยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญ ดังนั้นความพยายามจะเล่นงานคุณทักษิณในเรื่องปฏิญญาฟินแลนด์ ความพยายามที่จะเล่นงานคนเสื้อแดงว่าเป็นพวกล้มเจ้า ความพยายามที่จะจัดการกับเยาวชนคนหนุ่มสาวในเรื่องประเด็นปฏิรูปสถาบันกษัตริย์นั้น ทั้งหมดนี้ยังไม่มีเหตุผลในการที่จะเล่นงานประชาชนได้นะคะ เพราะมันยังอยู่ในปริมณฑลของการต่อสู้ของประชาชนในการเปลี่ยนแปลงให้เป็นประชาธิปไตย มันไม่ใช่สิ่งผิด ดิฉันยืนยัน

 

เพราะฉะนั้นใครก็ตาม หรือพรรคการเมืองใดก็ตามที่หวาดกลัวคำว่าปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ ดิฉันคิดว่าไม่ถูก เขาไม่ได้โค่นล้ม แต่เขาปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ แปลว่านี่คือความต่อเนื่องของการปฏิวัติประชาธิปไตย เปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นระบอบประชาธิปไตย ซึ่งอำนาจต้องเป็นของประชาชน ไม่ใช่อำนาจเป็นของชนชั้นนำจารีตนิยม

 

สำหรับ network monarchy ที่มีการเอามาอ้างถึงแต่ดิฉันไม่ได้ใช้ และคนที่บอกดิฉันเป็นคนแรกว่าอาจารย์พูดตรงกันกับ Duncan McCargo ก็คือ อ.พิชิต ลิขิตกิจสมบูรณ์ ซึ่งพูดในที่ประชุมกลุ่มเคลื่อนไหวต่อต้านรัฐประหารเมื่อปี 2549 ที่อ้างก็เพื่อจะบอกว่า เครือข่ายเหล่านี้แหละก็คือสาเหตุการณ์ทำรัฐประหารนั่นเองค่ะ.