ธิดา ถาวรเศรษฐ : เมื่อประยุทธ์ไม่ใช่จ๊อกกี้ขี่ม้า แต่เป็นคนขี่เสือ [ที่ไม่ยอมลง] : แลไปข้างหน้าฯ EP.106

แลไปข้างหน้ากับ ธิดา ถาวรเศรษฐ EP.106

ประเด็น : เมื่อประยุทธ์ไม่ใช่จ๊อกกี้ขี่ม้า แต่เป็นคนขี่เสือ [ที่ไม่ยอมลง]

สวัสดีค่ะ วันนี้เรามาพบกันในเวลาใกล้สิ้นปี ก็มีความจำเป็นที่จะต้องมีการสรุปทิ้งท้ายสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปีนี้ วันนี้ดิฉันก็อยากจะคุยเรื่องราวที่เกิดขึ้นลักษณะกึ่งสรุป ก็คือ “เมื่อประยุทธ์ไม่ใช่จ๊อกกี้ขี่ม้า แต่เป็นคนขี่เสือ [ที่ไม่ยอมลง]”

เราเคยมีซีรีย์ที่พูดเรื่อง “เมื่อประยุทธ์ไม่ยอมลงจากหลังเสือ” ซึ่งก็เป็นจริงจนถึงบัดนี้ ใครจะไปคาดคิดว่าแม้กระทั่งคนที่ พูดตรง ๆ นะ ทนที่สุด ประมาณว่าหน้าทนที่สุด เราไม่คิดว่าจะมีใครที่จะทำได้ขนาดนี้ นั่นก็คือ ไปจี้นายกฯ คนเก่าซึ่งเคยถูกเปรียบเทียบในยุคพล.อ.เปรม ในสมัยอดีตนายกฯ ทักษิณ ว่า “นายกฯ เป็นแค่จ๊อกกี้ขี่ม้า ม้าไม่ใช่ของนายกฯ แล้วก็จ๊อกกี้ไม่ใช่เจ้าของคอกม้า”

โอเค! คุณทักษิณเป็นจ๊อกกี้ขี่ม้า แต่มันมีปัญหาว่าใครเป็นเจ้าของคอก ในมุมของพล.อ.เปรมอาจจะเป็นชนชั้นนำจารีตนิยมเป็นเจ้าของคอก แต่ในทัศนะของเรา ประชาชนเป็นเจ้าของคอกและเขาจะต้องเป็นผู้เลือกจ๊อกกี้ แล้วเมื่อเลือกจ๊อกกี้ขี่ม้าก็ต้องเลือกทั้งม้าซึ่งอาจจะหมายถึงพรรคการเมืองก็ได้ และจ๊อกกี้ที่ขี่แล้วชนะกับม้าตัวอื่น ได้เงินรางวัล ใครจะไปเอาม้าเลว ๆ ห่วย ๆ ก็ประมาณพรรคการเมืองห่วย ๆ เลว ๆ แล้วก็ตัวหัวหน้าพรรคมาเป็นนายกฯ ก็คือมาเป็นจ๊อกกี้ขี่ม้าห่วย ๆ เลว ๆ แล้วแข่งแล้วแพ้กับประเทศอื่น ไล่มาแพ้ตั้งแต่สิงคโปร์ ไต้หวัน ฮ่องกง มาเลเซีย จนกระทั่งเวียดนาม มาจนกระทั่งตอนนี้ก็จะมาแข่งกับพม่า ลาว กัมพูชา อันนี้นี่ยกตัวอย่าง

ดังนั้น นายกรัฐมนตรีที่เคยถูกเปรียบเทียบว่าเป็นเหมือนจ๊อกกี้ขี่ม้า “ประชาชน” จริง ๆ คือเจ้าของคอกม้า แล้วต้องส่งทั้งม้าตัวเก่งที่สุด ก็ต้องเป็นพรรคการเมืองที่ล้ำเลิศหรือเก่งที่สุด แล้วก็จ๊อกกี้ที่เก่งก็คือนายกรัฐมนตรีที่เก่งไปแข่งขันกับประเทศอื่น ไม่ใช่จมปลัก นี่ไม่ใช่ขี่ควายแข่งในตำบลนะคะ แต่เป็นจ๊อกกี้ขี่ม้าแข่งระหว่างประเทศ ก็คือทำให้ประเทศไทยนั้นสามารถที่จะได้รับชัยชนะในระดับที่น่าพอใจในการแข่งขันในเวทีโลก เป็นจ๊อกกี้ขี่ม้าในเวทีโลก ไม่ใช่คนขี่ควายในตำบล ไม่ใช่เป็นการแข่งขันในตำบลนะคะ

ถ้าในมุมของคำว่าจ๊อกกี้ขี่ม้า คือม้า อาจจะเป็นพรรคการเมือง เรียกว่าร่วงโรย ไม่ได้ความ จ๊อกกี้ก็ไม่ไหว เจ้าของคอกม้าก็เปลี่ยน คือประชาชนต้องเป็นผู้เปลี่ยนจ๊อกกี้แล้วก็เปลี่ยนม้าที่เข้าแข่งขัน เพื่อให้ประเทศได้รับชัยชนะในเวทีโลกและประชาชนมีความเป็นสุข อันนี้ก็คือตีความความเป็นจ๊อกกี้ขี่ม้าถ้าใช้วาทะกรรมของพล.อ.เปรม

แต่สิ่งทีเกิดขึ้นในประเทศไทย ประชาชนไม่ได้เป็นคนเปลี่ยนจ๊อกกี้ ไม่ได้เป็นคนเปลี่ยนม้า แต่มีมือปืนมาจี้ ดังนั้น “ม้า” ซึ่งหมายถึงพรรคการเมือง เอาว่าคุณทักษิณ คุณยิ่งลักษณ์ ก็ถูกเอาปืนจี้ โดยเฉพาะคุณยิ่งลักษณ์ จ๊อกกี้เป็นสาวสวย มีความสามารถ ใครล่ะจี้? ก็คนทำรัฐประหารที่ยกมือในรัฐสภา ยอมรับแล้ว เขาเองเป็นคนทำ พล.อ.ประวิตรบอกผมไม่เกี่ยว ยอมรับเองนะไม่ใช่ดิฉันกล่าวหา ว่าเป็นทั้งหมด เป็นทั้งผู้ริเริ่ม เป็นผู้ดำเนินการ เป็นผู้วางแผนทั้งหมด ก็คือพล.อ.ประยุทธ์เอาปืนไปจี้ ตัวเองไม่ได้แข่งขันให้ประชาชนเลือก แต่เอาปืนไปจี้บอกให้จ๊อกกี้ลง แล้วตัวเองขึ้นขี่แทน แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือในเวทีระหว่างประเทศเราล้มเหลวมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นเงินกู้ที่มากขึ้น คนยากจนที่เพิ่มขึ้น เวทีการแข่งขันในระดับโลก เราอยู่ในสภาพที่แย่มาก ความยากจนข้นแค้น แล้วก็ความเสียหายของประเทศชาติมีนานัปการ ซึ่งดิฉันไม่พูด ณ ที่นี้ ถือว่าเป็นที่รู้กัน วัดได้จากโพล วัดได้จากความนิยม และกำลังจะวัดในระยะต่อไป

นี่คือสิ่งที่พล.อ.ประยุทธ์ได้เอาปืนไปจี้คนขี่ม้า แล้วตัวเองขึ้นมาเป็นคนขี่ แต่ว่ามันไม่ใช่เป็นบริบทของจ๊อกกี้ขี่ม้าแล้ว แต่กลายเป็นว่าไม่ยอมลงจากอำนาจ มันกลายเป็นประหนึ่งวาทกรรมใหม่ ก็คือ เป็นคนขี่เสือที่ไม่ยอมลงจากหลังเสือ

“ไม่ยอมลงจากหลังเสือ” ไม่ใช่คำพูดที่เกินความเป็นจริง ใครจะไปคิดว่าเป็นนายกฯ หลังรัฐประหาร แล้วก็หลังมีรัฐธรรมนูญ คือพูดตรง ๆ ว่าไม่แยแสเหมือนกับที่พรรคการเมืองเขาบอก “คนเขียนกติกา คนคุมกติกา ลงมาเล่นการเมืองเอง” แน่นอน! พรรคประชาธิปัตย์เป็นพรรคที่เสียหายอย่างยับเยินจากการทำรัฐประหารครั้งนี้ เมื่อไปจี้มาแล้วไม่ได้มอบอำนาจให้กับพรรคการเมืองฝ่ายอนุรักษ์นิยม แต่ตัวเองมาทำพรรคการเมืองเอง

การไม่ยอมลงจากอำนาจนั้นเห็นได้จากเนื้อหาในรัฐธรรมนูญ ซึ่งทุกคนก็รู้ว่ามีบทเฉพาะกาลที่มี ส.ว. 250 คน คือเตรียมการไว้หมด ที่มีบทบาทกระทั่งเลือกนายกรัฐมนตรีได้ อันนี้มันเป็นสิ่งที่เรียกว่า พูดกันภาษาชาวบ้านนะ หน้าด้านอย่างสุด ๆ แต่ก็ยังทำได้ ทำได้เพราะอะไร? เราต้องยอมรับความจริงว่ามีประชาชนไทยจำนวนหนึ่ง นอกจากกลุ่มของชนชั้นนำแล้ว มีประชาชนไทยจำนวนหนึ่งซึ่งยังมีแนวคิดอนุรักษ์นิยม กระทั่งเป็นจารีตนิยม คือเป็นกลุ่มขวาจัดว่างั้นเถอะ แล้วก็ยังมีความคิดแบบคนดั้งเดิมในสมัยยุคโบราณ แล้วก็ที่ส่วนมากก็คือมีความพึงพอใจในสถานะปัจจุบัน ไม่ต้องการมีการเปลี่ยนแปลง เพราะการเปลี่ยนแปลงอาจจะทำให้ตัวเองนั้นเสียหายลงไป มันจึงมีชนชั้นนำจำนวนหนึ่ง และแม้กระทั่งคนพื้นฐานจำนวนหนึ่งที่มีแนวคิดจารีตนิยมที่ยังสนับสนุนอยู่ อันนี้คือความจริงที่เราต้องยอมรับ

และเมื่อคนกลุ่มนี้มีทั้งอำนาจ มีทั้งปืน และยังสามารถใช้กลไกรัฐและรัฐธรรมนูญเข้ามาเพื่อให้การยึดอำนาจนั้นให้ยาวนานที่สุด มาจนถึงปัจจุบัน 8 ปี ยังไม่พอ โดยทั่วไปก่อนหน้านี้คนส่วนหนึ่งที่ยึดอำนาจซึ่งอาจจะเป็นบทเรียนแล้วก็ได้สำหรับทหารที่มาทำรัฐประหาร ก็คือยอมถอยไป ไม่ว่าจะเป็นยุค คุณสุจินดา คราประยูร ถอยให้คุณอานันท์ ปันยารชุน หรือว่าในยุคของสนธิ (บัง) ก็ไม่ได้ขึ้นมาเป็นนายกฯ

แต่ประยุทธ์นี่ไม่ใช่นะ ขึ้นมาเป็นนายกฯ เอง 4 ปีไม่พอ 8 ปียังไม่พอ ตอนนี้ถึงขนาดต้องตั้งพรรคใหม่ เพราะพูดกันตรง ๆ ว่าพรรคพลังประชารัฐจะไม่เสนอตัวเองให้เป็นนายกฯ แต่เสนอพี่ชายที่แสนรักนะ แปลว่าพี่ชายมาเป็นก็ไม่ยอม แปลว่าไม่ถอยเลย เหลือแค่ 2 ปี จะเป็นนายกฯ คนละครึ่งก็เอา แปลว่าใน 4 ปีที่จะมีการเลือกตั้งตามรัฐธรรมนูญฉบับนี้ ก็คือ ประยุทธ์ยังไม่ยอมลงจากอำนาจ อันนี้นี่หมายถึงใน 4 ปี ใครจะไปรู้ ถ้าคนทำได้ถึงขนาดนี้ 8 ปียังไม่พอ จะต่อให้เห็นชัดเลยว่า มันไม่ใช่แค่ 2 ปี 2 ปีตามกฎหมาย แต่อาจจะมีวิธีการทำให้ยังอยู่ในอำนาจ 4 ปี ดังนั้น 10 กว่าปีไม่พอ แปลว่าอาจจะถึง 20 ปี อย่างที่ตั้งใจจะเขียนยุทธศาสตร์ 20 ปี เช่นนั้น ใช่หรือไม่?

อันนี้เป็นปรากฏการณ์ที่มันเกิดขึ้น ที่มันบ่งชี้ให้เห็นว่าประยุทธ์ไม่ใช่จ๊อกกี้ขี่ม้าธรรมดา แม้จะมาตามรัฐธรรมนูญ แต่เป็นคนขี่เสือที่ไม่ยอมลงจากหลังเสือจริง ๆ เอาอะไรมาฉุดก็ไม่ยอม มันก็มีคำถามว่าทำไม?

ถ้าเราคิดว่า ความคิดแรกอันที่หนึ่งก็คือว่า หลงอำนาจ นี่พูดถึงประโยชน์ส่วนตน ต้องการอำนาจยาวนานเพื่อที่จะทำอะไรก็ได้ มาในลำดับต่อมาก็คือ การกลัวว่าอำนาจที่ตนถืออยู่นั้นจะไปตกอยู่ในมือของคนอื่นซึ่งมาจากการเลือกตั้ง พูดง่าย ๆ ว่ากลัวว่าประชาชนจะได้อำนาจ แล้วประชาชนจะทวงคืน นั่นก็แปลว่าไม่ใช่แต่เพียงหวังจะได้อำนาจต่อไปยาวนาน แต่กลัวว่าถ้าอำนาจหลุดลอยไปจากมือ สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือการทวงคืนนั้นมันคงจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ เป็นเรื่องที่น่ากลัว และเป็นเรื่องที่จะไม่ยอมให้เกิดขึ้นได้ สำหรับพล.อ.ประยุทธ์ หรือเปล่า? กลัวถึงขนาดนั้นหรือ? อันนี้เป็นประการที่สอง

ส่วนประการที่สาม คือไม่ใช่กลัวสำหรับตัวเองอย่างเดียว แต่เป็นความกลัวว่าระบอบและคนซึ่งอยู่ในระบอบของฝ่ายจารีตอำนาจนิยมจะล่มสลาย ตัวเองเป็นส่วนหนึ่ง แล้วก็หลงคิดว่าเป็นอัศวินผู้พิทักษ์ระบอบ จริง ๆ พิทักษ์ตัวเองนั่นแหละ แล้วก็พิทักษ์ระบอบและเครือข่าย จะสูญเสียอำนาจ ซึ่งที่สุดแล้วมันสรุปได้เป็นอันเดียวก็คือ เกรงว่าประชาชนจะได้อำนาจ แล้วเป็นความล่มสลายและเสียหายสำหรับทั้งตัวเองและระบอบของฝ่ายจารีต

เราจะเห็นได้จากว่า ดิฉันอยากจะพูดถึงคดีความ ในปีที่ผ่านมา ในปีนี้แหละ แต่ว่าถ้ามาดูการดำเนินคดีซึ่งอันนี้เป็นการรวบรวมของศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชนซึ่งทำงานได้ดีมาก เป็นการรายงานในวันที่ 3 ธันวาคม 2565 แต่ว่ามีการรวบรวมเมื่อเข้าสู่เดือนสุดท้ายของปี รวบรวมก็คือว่า ตั้งแต่เริ่มมีการชุมนุมของ “เยาวชนปลดแอก” เมื่อวันที่ 18 กรกฎาคม 2563 จนถึงวันที่ 30 พฤศจิกายน 2565 แต่ดิฉันก็ได้มีการรวบรวมคดีอีกส่วนหนึ่งหลังพฤศจิกายน แต่ว่าอันนี้เป็นเอกสารในวันที่ 3 ธันวาคม นั่นก็แปลว่าในเดือนสุดท้ายของปีเราก็จะมีการสรุปตัวเลข ก็คือ

ผู้ถูกดำเนินคดีการเมืองอย่างน้อย 1,886 คน ในจำนวน 1,159 คดี ในจำนวนนี้เป็นกลุ่มเยาวชนที่อายุต่ำกว่า 18 ปี จำนวน 283 ราย ใน 210 คดี

นี่แปลว่ากลัวมาก กลัวเยาวชน และเยาวชนที่ถูกจับดิฉันเชื่อว่านอกจากที่บอกว่าต่ำกว่า 18 ปี คนที่ถูกตั้งข้อหาก็ไม่ได้สูงอายุมาก มีกระเส็นกระสายคนเสื้อแดงอยู่บ้างจำนวนหนึ่ง แต่ส่วนใหญ่ก็คงเป็นคน Gen Z อายุประมาณ 20, 20 กว่า และจำนวนมากยังอยู่ในวัยเรียน เรียนตั้งแต่มัธยมจนถึงมหาวิทยาลัย นี่คือส่วนของประชาชนที่ถูกดำเนินคดี

ดิฉันไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ตัวดิฉันเองอายุมากแล้ว ต้องถือว่าเป็นคนรุ่นเก่าจริง ๆ ตั้งแต่ 14ตุลา16 มาจนถึงบัดนี้ ปีหน้าก็ 2566 รวม 50 ปีแห่งการต่อสู้ของประชาชน ไม่เคยมีรัฐบาลไหน ไม่เคยมีคณะรัฐประหารไหนที่กระทำต่อประชาชน ดำเนินคดีประชาชนและเยาวชนมากมายขนาดนี้ (ยกเว้นกรณีปี 2553 ที่มีนับพันคน)

ในรายงานของศูนย์ทนายฯ ก็บอกว่า หากนับจำนวนบุคคลที่ถูกดำเนินคดีซ้ำในหลายคดี โดยไม่หักออก แต่นำจำนวนมาเรียงต่อกันแล้ว จะพบว่ามีจำนวนการถูกดำเนินคดีไปอย่างน้อย 3,753 ครั้ง ไหน ๆ ดิฉันก็แจกแจงไปเลยเป็นการสรุปทิ้งท้าย ก็คือ

- ข้อหา มาตรา 112 มีอย่างน้อย 221 คน ใน 239 คดี แต่เมื่อเรามาหา

  ข้อมูลเพิ่มในเดือนธันวาคมเฉพาะคดี มาตรา 112 ตอนนี้มีเพิ่มขึ้นมา

  ถึง 243 คดี

- ข้อหายุยงปลุกปั่น มาตรา 116 ผู้ถูกกล่าวหาอย่างน้อย 128 คน ใน

  จำนวน 40 คดี

- ข้อหา พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ มีผู้ถูกกล่าวหาอย่างน้อย 1,469 คน ใน

  จำนวน 663 คดี

- ข้อหา การชุมนุมสาธารณะ อย่างน้อย 132 คน ในจำนวน 76 คดี

- ข้อหา พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ อย่างน้อย 156 คน ในจำนวน 176 คดี

- ข้อหาละเมิดอำนาจศาล อย่างน้อย 36 คน ใน 20 คดี และคดีดูหมิ่น

  ศาล อย่างน้อย 27 คน ใน 8 คดี

ดิฉันไม่เคยพบ ไม่เคยเห็น ว่าเยาวชนจะถูกดำเนินคดีมากมายเช่นนี้ อาจจะมีประชาชนบ้างจำนวนหนึ่ง ในช่วงเวลาของคนเสื้อแดง ยอมรับว่ามีคดีค่อนข้างมาก คนถูกจับก็ในระดับเป็นพัน บาดเจ็บ ล้มตาย และนี่ก็จะเป็นส่วนหนึ่ง คือถ้าคิดว่าอำนาจประชาชนและประชาชนเป็นเสือ การไม่ยอมลงจากหลังเสือ นอกจากจะเป็นการใช้อำนาจในทางการเมืองในคดีความต่าง ๆ อย่างอื่นแล้ว แต่ว่าเหตุการณ์ในอดีตตั้งแต่ปี 2553 ก็คนชุดนี้ไม่ใช่หรือ? ชุด 3ป นี่แหละ เป็นทั้งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม เป็นทั้งผบ.ทบ. รองผบ.ทบ. จนกระทั่งเลื่อนมาเป็นผบ.ทบ.เอง ก็คือชุดนี้ 3ป คดียังไม่หมดอายุความนะคะ ยังเหลืออีก 7 ปี แล้วคดีที่ ICC ไม่มีวันหมดอายุ นี่ก็จะเป็นเสืออย่างหนึ่งด้วย

แล้วคดีความของปัจจุบันนี้ อันนี้ก็คือเป็นเสือตัวใหม่ ซึ่งมีทั้งพรรคการเมืองใหม่ มีทั้งขบวนการเยาวชนใหม่ เสือตัวเดิมมีทั้งพรรคการเมืองเดิมที่เรียกว่าทุนสามานย์ และมีทั้งขบวนการประชาชนตั้งแต่ปี 2550 เสือเก่าก็ยังอยู่ เป็นทั้งพรรค เป็นทั้งนักการเมือง เป็นทั้งประชาชน เสือใหม่ก็มีทั้งพรรค นักการเมือง ประชาชน ดิฉันกำลังจะมองว่า มันจะมีเสือพลานุภาพ มันจะไม่ใช่เสือตัวเดียว มันจะเป็นฝูงเสือ เพราะว่าเมื่อประชาชนไม่ได้อำนาจ ไม่สามารถเปลี่ยนจ๊อกกี้ได้ ซึ่งเป็นจ๊อกกี้ที่ขึ้นมาตามความสามารถและทำให้ประเทศมีขีดความสามารถในการแข่งขัน ประชาชนก็จะกลายเป็นเสือ นี่จะเป็นในทัศนะดิฉัน คนอื่นอาจจะมีบางส่วนไม่เห็นด้วยนะ ว่าประยุทธ์ไม่ยอมลงจากหลังเสือ (เพราะกลัวเสือกัด)

เมื่อกี้ที่ดิฉันพูดมี 3 ส่วน หลงอำนาจ อยากได้อำนาจ แต่ดิฉันก็ไม่ได้คิดว่าอำนาจที่คุณประยุทธ์อยากได้จะเป็นเงินทองสักเท่าไหร่ ก็มีเงินอยู่แล้ว ขายที่ดินแปลงเดียวให้เจ้าสัวน้ำเมาก็ได้เงินมากมาย ดิฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องไม่ชอบมาพากลอื่น ๆ นะที่มีการนินทากัน ว่ารวยแล้วคงไม่ได้ต้องการ แต่ว่าอำนาจต่างหาก ซึ่งสามารถสั่งอะไรก็ได้ นี่จะเป็นการหลงอำนาจแบบหนึ่งในทางส่วนตัว

แล้วก็ในประเด็นที่ 2 ก็คือ ด้วยความกลัวว่าตัวเองได้ดำเนินความผิดมามากมาย กลัวโดนเสือขย้ำ กลัวโดนเสือกัด มีทั้งเสือเก่าและเสือใหม่ และในส่วนที่ 3 ซึ่งมันก็สัมพันธ์กับทั้งข้อ 1 ข้อ 2 ก็คือว่า กลัวระบอบที่ค้ำจุนเครือข่ายของตัวเองอยู่จะล่มสลายถ้าประชาชนได้อำนาจ เพราะว่าถึงที่สุดนี่ไม่ใช่เรื่องบุคคลต่อบุคคล ดังที่ดิฉันเคยบอก ถ้าสมัยพล.อ.เปรม คิดว่าเป็นตัวแทนของระบอบอำมาตย์ พล.อ.เปรมตายไป ระบอบก็ยังอยู่

อันนี้ก็เหมือนกัน ประยุทธ์คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ เป็นเจ้าของหรือเป็นตัวแทนระบอบเหรอ? แล้วถ้าคุณถูกกำจัดไป หรือคุณตายไป ระบอบก็ยังอยู่ คุณไม่ใช่ตัวแทนผู้พิทักษ์ ไม่ใช่อัศวินม้าขาวที่พิทักษ์ระบอบ การเมืองของประเทศและประชาชนมันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่ประยุทธ์จะหลงตัวเอง ว่าตัวเองเป็นอัศวินผู้พิทักษ์ระบอบและความชอบธรรม ไม่ใช่เลย! คุณตายไปวันนี้ อำนาจประชาชนยังจะได้หรือเปล่า? อันนี้ยังไม่รู้ นี่ไม่ใช่เรื่องของบุคคล แต่ความหลงตนของ “ประยุทธ์ จันทร์โอชา” จึงไม่ยอมลงจากหลังเสือ

ใน 3 ข้อนี้ ท่านผู้ชมก็ลองคิดดูว่าข้อใดมีความสำคัญที่สุด หรือว่ามันใช่ด้วยกันทั้ง 3 ข้อ แต่ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ พล.อ.ประยุทธ์ หลงตนและไม่ยอมคืนอำนาจให้กับประชาชน

ในปีหน้า ในตอนต้นปีเราจะมาคุยกันว่า เมื่อประยุทธ์หลงตัวเองและไม่ยอมลงจากหลังเสือ ประชาชนควรทำอย่างไร รวมทั้งการทวงความยุติธรรมที่เราได้เปิดตัว คปช.53 เราไม่สามารถดำเนินการได้สะดวกในปลายปี เราจึงหวังว่าปีหน้าจะเป็นปีของการทวงความยุติธรรมของประชาชน เราจะดำเนินการทั้งเรื่องของความยุติธรรมที่เกิดกับประชาชนทั้งในอดีตและปัจจุบัน ทวงความยุติธรรมและทวงอำนาจประชาชนด้วยค่ะ พบกันอีกทีปีหน้าค่ะ

#UDDnews #ยูดีดีนิวส์ #ธิดาถาวรเศรษฐ