ธิดา ถาวรเศรษฐ : ภาพจำ "การอภิปรายไม่ไว้วางใจฯ" ในสายตาประชาชน : แลไปข้างหน้าฯ EP.94

แลไปข้างหน้ากับ ธิดา ถาวรเศรษฐ EP.94

ประเด็น : ภาพจำ “การอภิปรายไม่ไว้วางใจฯ” ในสายตาประชาชน

สวัสดีค่ะ วันนี้ก็ออกมาไลฟ์ข้างนอกนะคะ เพราะว่าทำพรีเมียร์ครั้งที่แล้วก็ไม่ได้ผล เรามาคุยกันบรรยากาศสด ๆ กันดีกว่านะคะ สัปดาห์ที่แล้วดิฉันไม่ได้ทำ ไม่ว่าจะเป็นเฟซบุ๊กไลฟ์ หรือว่าการทำคลิปวีดีโอ  แต่ว่าดิฉันได้เขียนเกี่ยวกับเรื่องที่หลายท่านยังไม่ได้อ่านก็อยากให้กลับไปดู ซึ่งได้ปักหมุดอยู่ในเพจ อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ

ดิฉันเขียนมันไม่ได้เป็นเพราะตัวดิฉันเอง แต่ว่าดิฉันเขียนเพื่อที่จะให้เป็นบทเรียนของคนรุ่นใหม่ว่า บางครั้งคนรุ่นเก่าหลายอย่างก็เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ไม่อยากจะให้ตัวอย่างที่ไม่ดีนั้นจะเป็นอะไรที่คนอาจจะคิดว่าดี สำหรับดิฉันเชื่ออย่างนั้นว่าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี นั่นก็คือ การที่คนที่มีระดับพูดอะไรโดยที่ไม่ได้มีพื้นฐานของการหาข้อมูลเพียงพอ อันนั้นก็ยังไม่เป็นไร แต่มันต้องดูเป้าหมายในการพูดว่าพูดเพื่ออะไร พูดเพื่อขยายมิตร ในหมู่มิตร หรือว่าทำให้มิตรกลายเป็นศัตรู สำหรับดิฉันคำขวัญก็คือว่า “ขยายมิตรเพื่อพิชิตศัตรูประชาชน” เพราะว่าถ้าคนที่เคยทำงานแนวร่วมของประชาชนเราก็จะมีหลักการ “แสวงจุดร่วมสงวนจุดต่าง” ก็คือ เราไม่ไปสนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในความแตกต่างเราใช้จูงใจ แต่ว่าเราจะไปบังคับให้ทุกคนคิดและทำแบบเราประหนึ่งเราเป็นศาสนานั้นไม่ได้!

อันนี้เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี เพราะว่ามันไม่ใช่ไม่ดีสำหรับตัวดิฉัน แต่มันไม่ดีสำหรับขบวนทั้งหมด และอยากให้ดูเป็นกรณีตัวอย่าง เพราะว่ามันจะทำให้เกิดปัญหาของการขยายเฟกนิวส์ หรือการดสิเครดิตมิตรด้วยกัน ซึ่งไม่เป็นผลดีในภาพรวม ก็ให้ตามไปดู

สำหรับวันนี้ที่ดิฉันจะคุยก็คือเรื่อง ภาพจำ “การอภิปรายไม่ไว้วางใจฯ” ในสายตาประชาชน

การอภิปรายไม่ไว้วางใจในสภาที่เราเห็นกัน ดิฉันเชื่อว่าหลายคนได้มีการวิจารณ์กันในหลายแบบ ดิฉันเองก็ขอชมเชยฝ่ายค้านซึ่งพยายามทำหน้าที่อย่างดี และนี่เป็นตัวอย่างที่ดีนะ นั่นก็คือการแบ่งงานกันทำ แต่ละคนพูดในสิ่งที่ถนัด ไม่ได้มีการดิสเครดิตกันเองว่าพรรคนั้นพูดไม่ได้ความเลย พรรคนี้พูดไม่ได้ความเลย ดิฉันคิดว่าความเป็นผู้ใหญ่ ความมีจิตใจของการขยายแนวร่วมมีมากขึ้น แน่นอน! บางคนอาจจะชอบของฝ่ายค้านบางท่าน บางคนอาจจะชอบบางพรรค แต่ว่าเราต้องเข้าใจว่ามันทำไม่ได้ที่จะให้ทำแบบเดียวกัน และมันกลับเป็นเรื่องที่ดี และนี่คือขบวนการของฝ่ายเสรีประชาธิปไตย เราไม่จำเป็นว่าจะต้องทำแบบเดียวกันหมด และถ้าทำแบบเดียวกันหมดหรือพูดในเรื่องใกล้เคียงกันหมด พลังมันก็ไม่มี

เพราะฉะนั้น ในยามที่เราต้องต่อสู้กับปีกของฝ่ายเผด็จการจารีตนิยม ซึ่งมีเครือข่ายกว้างขวางมากมาย แน่นอนมันต้องมีจุดอ่อนเยอะ แล้วก็มีการแตกขั้วในหมู่ฝั่งพวกเขาเอง ดังนั้น ฝ่ายค้านที่ต่างคนต่างแยกกันทำงาน ประสานการต่อสู้ในแนวรบด้านรัฐสภาด้วยกันครั้งนี้ดิฉันต้องขอชมเชย หลายพรรคทำได้ดี แม้กระทั่งพรรคเล็ก ๆ เราบางคนอาจจะถูกใจในบางเรื่อง บางคนอาจจะถูกใจในเรื่องเหมืองทองอัครา บางคนก็อาจจะถูกใจ ส.ส.เบญจา บางคนถูกใจ ส.ส.อมรัตน์ บางคนถูกใจ ส.ส.โรม หรือบางคนก็ถูกใจ คุณสุทิน คลังแสง หรือว่า ส.ส.เพื่อไทยอื่น ๆ เพราะว่าเราก็พบว่ามันต้องมีความจำกัด เพราะว่าส.ส.เพื่อไทยทั้งหมดเป็นส.ส.เขต มีภารกิจในพื้นที่อยู่แล้ว ภารกิจในพื้นที่มันก็จะทำให้มีความจำกัดในข้อมูลในด้านการค้นคว้า และด้วยเรื่องอายุและประสบการณ์ในพื้นที่มากกว่าในข้อมูลข่าวสาร เพราะฉะนั้นพยายามทำได้ขนาดนี้ก็ต้องถือว่าดีพอควร แต่นั่นหมายความว่าพรรคเพื่อไทยก็ต้องมีทีมงานด้านข้อมูลที่แข็งแกร่งเพื่อมาช่วยส.ส.เขต ส่วนพรรคก้าวไกล แน่นอนก็ทำงานได้ดีเกือบจะหมดทุกคน

สิ่งที่เราจะพูดกันในวันนี้ก็คือ ภาพจำ “การอภิปรายไม่ไว้วางใจฯ” ในสายตาประชาชน ดิฉันก็จะขอพูดเรื่อง “ภาพจำ” ที่สำคัญก่อน

ภาพจำที่สำคัญก็คือภาพ พล.อ.ประวิตร ชี้ไปที่ พล.อ.ประยุทธ์ ผมไม่เกี่ยว คนนี้ทำรัฐประหาร และภาพ พล.อ.ประยุทธ์ ชูมือแล้วก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ผมนี่แหละพระเอกคนเดียวประมาณนั้น อันนี้เป็นภาพที่ดิฉันคิดว่า ประชาชนไทยทั้งประเทศและแม้กระทั่งนักข่าวต่างประเทศ ก็เอาภาพนี้และข่าวนี้ไปลง ภาพจำอันนี้มันเป็นภาพสุดยอด! เป็นภาพสุดยอดที่แสดงให้เห็นถึงผลึกความคิดของคนทำรัฐประหารไทย ของนายพลเอกที่ทำรัฐประหารไทย ของนายพลเอกที่ร่วมในยุทธการรุมยิงนกในกรงปี 53 และแม้กระทั่งปี 52 ของนายพลเอกที่เป็นผู้บัญชาการทหารบกในสมัยซึ่งมีนายกรัฐมนตรีผู้หญิงที่มาจากการเลือกตั้ง แล้วทำรัฐประหาร แล้วทำการเขียนรัฐธรรมนูญปลอม ๆ จนกระทั่งทำการเลือกตั้ง สร้างกติกาจนตัวเองได้เป็นนายกฯ มาบัดนี้ 8 ปี กำลังจะครบกำหนด แต่ก็คงจะอยู่อย่างนี้

ภาพจำอันนี้ ภาพอันนี้เป็นภาพสุดยอด สุดยอดของสิ่งที่ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นได้ แปลว่าอะไร? ถ้าคนสมัยโบราณเขาจะเปรียบคนเป็นบัว 4 เหล่า 4 ชั้น ก็โผล่พ้นออกมา หมายถึงทางปัญญา ชั้นล่างสุดก็อยู่ใต้โคลนเป็นอาหารเต่าปูปลา แต่ดิฉันไม่อยากจะคิดเป็นบัวด้วยซ้ำ น่าจะเป็นได้แค่โคลนตมหรืออะไรประมาณนั้น เพราะว่าแม้กระทั่งท่านพยายามมบอกว่าท่านมีสมอง 84,000 เซลล์ พูดผิดไป ๆ มา ๆ เป็น 840,000 ล้านเซลล์ ก็ผิดอีก ดิฉันว่ามันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องสมอง ตอนนี้นะ โอเค..ท่านจะมีสมองเท่าไหร่ไม่เป็นไร แต่มันเป็นเรื่องของรูปการณ์จิตสำนึก

ในสภาเราพูดถึงเรื่องจริยธรรม คนนี้มีภรรยาแล้วก็ยังยกย่องอีกคนขึ้นมา ทำได้ยังไงผิดจริยธรรม แล้วถ้ามาดูภาพอันนี้ที่ พล.อ.ประยุทธ์ ยกมือขึ้นแล้วยิ้มหวานประมาณว่าผมเองที่ทำรัฐประหาร ผมคือพระเอก แต่ท่านใช้คำว่าปฏิวัตินะ ซึ่งเป็นการใช้ผิด ๆ ในหมู่สังคมไทยมายาวนาน ดิฉันพยายามจะพูดเท่าไหร่ ถามคนเสื้อแดงซิ เขาเรียกถูกนะ เขาเรียกรัฐประหาร ออกมาก็คือต่อต้านรัฐประหาร ไม่มีใครพูดว่าออกมาต่อต้านการปฏิวัติ เพราะว่าชาวบ้านเขารู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นคือการรัฐประหาร ไม่ใช่การปฏิวัติ แต่นายพลเอกทั้งหลายเรียกการปฏิวัติหมด เริ่มตั้งแต่จอมพลสฤษดิ์ คิดว่าการทำรัฐประหารเป็นเรื่องโก้ จึงเลือกใช้คำโก้ ๆ คำว่า Revolution หรือ ปฏิวัติ นั้น มันเป็นการเปลี่ยนแปลงระบอบ จากล้าหลังไปเป็นการเปลี่ยนแปลงที่เป็นระบอบใหม่ ก้าวไปข้างหน้า ที่ประชาชนเป็นเจ้าของอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นการปฏิวัติที่ฝรั่งเศส การปฏิวัติที่ไหน ๆ คำว่าปฏิวัติต้องทำโดยประชาชนที่ก้าวหน้า แต่ที่ทหารมายึดอำนาจนี่แล้วใช้กำลังอาวุธในการจ่อหัว ปิดตา อ.ธิดาก็โดน มัดมือ คลุมถุงดำพวกแกนนำฝ่ายรัฐบาลทั้งหลายถูกต้อนเอาไปเก็บ ส่วนที่อักษะก็ยิงเปรี้ยง ๆ ๆ ๆ ประชาชนก็หนีไปส่วนใหญ่แล้ว รู้แล้ว นี่ยกตัวอย่าง คิดว่าเป็นการปฏิวัติเหรอ? ไม่ใช่! นี่คือการรัฐประหาร และนี่คือการกบฏ

ในฝรั่งเศส เวลามีคนถาม กษัตริย์ก็จะถามว่าเป็นการกบฏหรือเปล่า? ก็มีคนตอบว่า ไม่ใช่ แต่เป็นการปฏิวัติ แต่นี่นะ ถ้าไม่ได้รับการรับรองโดยศาล ถ้าไม่ได้รับการรับรองโดยพระมหากษัตริย์ มันก็คือกบฎ! คือกบฏชัด ๆ แต่ว่าสิ่งนี้มันเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ดังที่ดิฉันได้ไปพูดที่ ICC การตายของคนปี 53 อาจจะไม่มาก แต่มันตายแล้วตายอีก ตายแล้วตายอีก มันเหมือนประเทศนี้ประชาชนนี้ถูกคนมีอาวุธฉุดคร่าข่มขืนกระทำชำเราซ้ำแล้วซ้ำอีก นี่ไม่รู้มีคนคาดว่าหมดเที่ยวนี้ ถ้ามีการเลือกตั้ง เกิดมีแลนด์สไลด์ขึ้นมาจริง ๆ อาจจะมีการรัฐประหารอีกรอบหนึ่งก็ได้ นี่คือการข่มขืนกระทำชำเรา คำถาม : แล้วมันโก้ตรงไหน?

ดังนั้น ในทัศนะของดิฉัน คือมนุษย์ทั้งหลายใคร ๆ ก็ทำผิดได้ ความผิดอาจจะเล็กน้อยกระทั่งความผิดยิ่งใหญ่ แต่มนุษย์ด้วยกัน จริง ๆ เราสามารถให้อภัยกันได้ถ้ามีความสำนึกผิด แต่ดิฉันดูแล้ว นี่ 8 ปี จะเข้า 10 ปี ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าสำนึกผิด สำนึกผิดว่าตัวเองได้ทำผิด แต่สำนึกว่าตัวเองทำถูก ก็เป็นการสำนึกผิดอีกแบบหนึ่ง คิดว่าเป็นพระเอก โก้ ชูมือขึ้นมา บางคนก็บอกว่าไม่ตลกด้วยแต่เรียกเสียงฮา

เสียงฮา หมายความว่าอะไร ก็หมายความว่าคนเห็นด้วยที่มีพระเอกชูมือ บอกผมนี่แหละคนทำรัฐประหาร ผมนี่แหละคือพระเอก ดิฉันคิดว่ามันยิ่งกว่าบัวเหล่าสุดท้าย มันยิ่งกว่านั้น ดังนั้น หมายความว่ามันเกินจะเยียวยา มันเกินกว่าจะให้อภัย เพราะว่าความคิดของตัวเองนั้น ยังเป็นความคิดที่เหมือนเดิม 10 ปีที่แล้ว 15 ปีที่แล้ว จนมาถึงปัจจุบัน เอาว่าตั้งแต่ปี 49-50 มาจนถึงปัจจุบัน ก็ยังคิดเหมือนเดิม คือผมคือพระเอก ผมคือผู้กู้ชาติ ก็ทะเลาะกันนี่ แตกแยกกันนี่ ผมจึงต้องกระโดดเข้ามา ไอ้ความสำนึกแบบนี้มันยากเกินที่จะเยียวยา

แล้วก็มันไม่ได้มีคนเดียว มันมีเครือข่ายมีลูกขุนพลอยพยัก มีคนที่ได้ประโยชน์ คือคนจำนวนหนึ่ง คนชั้นนำเสียประโยชน์จากการมีระบอบประชาธิปไตย แต่ว่าได้ประโยชน์จากการทำรัฐประหาร การทำรัฐประหารมันจึงเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก เพราะมีคนชั้นนำจารีตนิยมส่วนหนึ่งได้ประโยชน์จากการรัฐประหาร ก็ดูพวกที่เป็นวุฒิสมาชิกซิ บางคนเป็นตั้งแต่รัฐประหารรอบที่แล้ว แล้วก็มาเป็น สนช. แล้วก็เป็นวุฒิสมาชิก แล้วก็เป็น สนช. แล้วก็มาเป็นวุฒิสมาชิกอีก ได้เงินเดือนตั้งไม่รู้เป็นสิบ ๆ ล้าน นี่เอาเฉพาะตัวละครที่ลงมาเล่นด้วย

แต่คนที่อยู่เบื้องหลังฉาก ได้ประโยชน์จากการทำรัฐประหารและเสียประโยชน์จากระบอบประชาธิปไตยที่มีการเลือกตั้ง เราไม่ได้พูดถึงการปฏิวัตินะ นี่แค่ก็คือระบอบประชาธิปไตยที่ติดป้ายเอาไว้ กระทั่งการปฏิรูปก็เกิดขึ้นไม่ได้ คือพูดตรง ๆ ว่าระบอบประชาธิปไตย 60% 50% ก็ยังไม่ได้ เอาจนมันเหลือ 1% 2% เท่านั้นแหละ เหลือไม่ถึง 5% จึงจะพอใจ ก็คือ อำนาจยังอยู่ในมือของชนชั้นนำจารีตนิยม แล้วไม่อาย

เพราะฉะนั้น ภาพจำอันนี้มันจะต้องจำไปชั่วลูกชั่วหลาน ให้มันเป็นประวัติศาสตร์ของคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการทำรัฐประหารครั้งแล้วครั้งเล่า ยังสามารถชูมือในเวทีรัฐสภาที่ถ่ายทอดสดทั่วประเทศได้อย่างภาคภูมิใจ ประมาณว่ากูนี่แหละคนทำรัฐประหาร ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ในขณะที่ พล.อ.ประวิตร ก็กล้าพอที่จะชี้บอกไป เพราะรู้กันอยู่ว่าไม่ใช่เป็นเรื่องที่โจมตี แต่เป็นเรื่องที่ให้เกียรติกันหรือเปล่า? ว่าอ๋อ...ผมไม่รู้เรื่องหรอก คนนี้! นี่ไม่ใช่ว่า พล.อ.ประวิตร พูดอย่างโจมตีนะ ไม่ใช่! แต่กำลังจะบอกว่าพระเอกตัวจริงก็คือ พล.อ.ประยุทธ์ ไม่ใช่เขา

นี่เป็นภาพจำที่จะเป็นประวัติศาสตร์ แสดงให้เห็นว่านายพลกองทัพไทย ในทัศนะดิฉัน มีความเข้าใจว่าตัวเองเป็นพระเอกผู้แสนดีในประวัติศาสตร์ ไม่ใช่คนที่ฉุดคร่าข่มขืนกระทำชำเราประเทศ เขาคิดอย่างนั้นจริง ๆ แล้วจะช่วยได้มั้ย? ช่วยไม่ได้หรอก ถ้าถึงขนาดนี้นั้นแปลว่า เกินเยียวยา!!!

ส่วนภาพจำในด้านของฝั่งฝ่ายค้าน ดิฉันคิดว่าภาพของส.ส.พรรคก้าวไกลที่คุณเบญจา ที่ออกมาพูดให้เยาวชนที่ถูกจับกุมคุมขังแล้วไม่ได้รับการประกันตัว ไม่ได้รับการปล่อยตัว ถูกกระทำอย่างที่ไม่ควรจะเป็น ขัดกับ ICCPR ขัดกับทุกสิ่งทุกอย่าง ขัดกับหลักการสิทธิมนุษยชน แล้วขัดกับหลักนิติรัฐนิติธรรม มันได้ประกาศให้เห็นว่า นอกจากกองทัพไทยที่ไม่ยี่หระแล้ว ในกระบวนการยุติธรรมของประเทศไทยตั้งแต่ต้นน้ำมาเป็นลำดับ ก็ไม่ได้ยี่หระว่าเรากำลังอยู่ในเวทีโลก ถือว่าขอให้มีอำนาจซะอย่าง ใคร ๆ ก็ต้องยอมรับทั้งสิ้น

อันนี้ก็เป็นภาพจำที่น้อง ๆ ที่อยู่ในเรือนจำได้ปรากฏหน้าตาอยู่ในเวทีรัฐสภาด้วย นี่เป็นภาพจำที่มันขัดแย้งกันโดยสิ้นเชิง มันแสดงให้เห็นถึงจุดยืนคนละอย่าง ภาพจำของอำนาจนิยมจารีตนิยมที่กระทำต่อเยาวชนที่กำลังมีอนาคต กับภาพจำของนายพลกองทัพไทยที่บอกว่า ข้านี่แหละคนทำรัฐประหาร มันเป็นภาพที่มันจะถูกจารึกในประวัติศาสตร์ทั้งคู่

ส่วนภาพรวม ดิฉันคิดว่าเป็นการทำงานที่ดีของฝ่ายค้าน ฝ่ายรัฐบาลดิฉันไม่สนใจหรอก ใครจะไปยกมือให้ใครน้อยลง 2 คะแนน 3 คะแนน มันอยู่ที่ว่าคุณทำเพื่อใคร คุณอยากให้คนนี้ได้คะแนนน้อยลง คุณอยากให้คนนี้มากขึ้น มีการแจกกล้วยกันอย่างไร แฉกัน มันก็แค่นี้แหละ เพราะว่าอันนี้ก็เป็นภาพจำของนักการเมืองที่ได้ชื่อว่ามาจากการเลือกตั้ง แม้นบางคนจะมาจากการเลือกตั้งที่อาจจะคิดคำนวณแบบบ้า ๆ บอ ๆ แบบที่เรียกว่าผิดทั้งหลักกฎหมาย ผิดทั้งหลักการคณิตศาสตร์ของกกต. แม้นว่าจะผิดอย่างนั้นก็ตาม แต่ยังไงก็ตามก็ได้ชื่อว่าเป็นนักการเมือง

เพราะฉะนั้น ภาพของนักการเมืองในรัฐสภาจำนวนหนึ่งซึ่งรับการแจกกล้วย ก็เป็นภาพอัปยศ ส่วนภาพของพรรคฝ่ายค้านที่สามัคคีกันในการอภิปราย ดิฉันอาจจะไม่ได้ระบุทุกคน ก็พูดเฉพาะจุดเด่นที่เป็นภาพในเชิงประวัติศาสตร์ ภาพโดยรวมก็คือเป็นภาพของความทรงจำที่พรรคฝ่ายค้านสามัคคีกันทำงาน อันนี้คือแบบอย่างที่ดีดังที่ดิฉันได้พูดว่า “ขยายมิตรเพื่อพิชิตศัตรูของประชาชน” ไม่ใช่ “ทำมิตรให้เป็นศัตรู” แล้วกลายเป็นพวกที่มาเข่นฆ่าประชาชนค่ะ

ก่อนจบการสนทนา มีท่านผู้ชมจาก Youtube ถามว่า : เมื่อไหร่ “ยูดีดี” จะนัดสังสรรค์พี่น้องคนเสื้อแดงที่สี่แยกแครายอีก?

อ.ธิดา ตอบว่า อาจจะต้องเปลี่ยนสถานที่ เพราะว่าที่นั่นเราหมดสัญญา แล้วก็เผอิญที่ที่เราจะย้ายไปนั้น มีคนใช้เป็นในเรื่องทางการเมือง ซึ่งมันจะมีปัญหากับเรื่องของสื่อ เราคงนัดหมายกัน แต่ไม่ใช่ที่นั่นแล้ว ก็รอพบกันอีกทีหนึ่ง เพราะว่า “ยูดีดีนิวส์” เป็นสื่อของฝ่ายประชาธิปไตยของประชาชน สิ่งที่เราทำทั้งหมดทำเพื่อขบวนการของประชาชน แม้ว่าเราจะเป็นคนรุ่นก่อนและรุ่นเก่า อะไรที่มีบทเรียนด้านลบเราก็จะบอก แม้นจะเป็นความเจ็บปวด และอะไรที่เราคิดว่ามันน่าจะดีแล้วเป็นผลดีเราก็จะบอก เพื่อให้คนรุ่นต่อไปสามารถทำงานได้อย่างได้ผล งานของเราที่จะทำนั้นก็คือทำร่วมกันกับขบวนการของประชาชนทุกฝ่าย และพรรคการเมืองฝ่ายประชาธิปไตยทุกพรรค เรายินดีต้อนรับ

เพราะฉะนั้น ไม่ว่าท่านจะเชียร์พรรคฝ่ายประชาธิปไตยพรรคไหน ท่านก็เป็นมิตรกับเรา และขอให้แนะนำเราว่าอยากให้ทำอะไรบ้าง แต่พบปะกันนั้นครั้งสุดท้ายเราพบกันที่ร้านแมคโดนัลด์ ต่อไปเราก็พบกันในที่ที่กว้างขวางกว่านั้นค่ะ

#ธิดาถาวรเศรษฐ #อภิปรายไม่ไว้วางใจ65

#UDDnews #ยูดีดีนิวส์