ธิดา ถาวรเศรษฐ : ศาลยกฟ้องคดี พ.อ.ร่มเกล้า กรณีชุมนุมนปช.ปี 53

“ธิดา” ตั้งข้อสังเกตคดีพ.อ.ร่มเกล้า ทำไมเพิ่งมาฟ้องปี 62 และทำไมอ้างว่ามีการเขวี้ยงระเบิดจากบ้านไม้โบราณ ทั้งที่ยืนยันมาตลอดว่ารถูกยิงมาจากเครื่องยิงระเบิด M79

 

ยูดีดีนิวส์ : วันที่ 2 ก.พ. 64 การทำเฟซบุ๊คไลฟ์ของ อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ ในฐานะที่เป็นอดีตประธานที่ปรึกษานปช., เป็นอดีตประธานนปช. และอยู่ในเหตุการณ์ปี 53 จำเป็นต้องออกมาพูดในประเด็น

 

“ศาลยกฟ้องคดี พ.อ.ร่มกล้า กรณีชุมนุมนปช.ปี 53”

 

อ.ธิดากล่าวว่า โปรดสังเกตว่าคดีนี้มีการมาฟ้องร้องในปี 62 คดีนี้กรมสอบสวนคดีพิเศษเป็นผู้รับผิดชอบและอัยการฟ้องคดีในปี 62 โดยมีนางนิชา ธุวธรรม ภรรยาของพ.อ.ร่มเกล้าเป็นโจทก์ร่วมฟ้อง มีจำเลย 3 คน คือ สุขเสก หรือเสก พลตื้อ, กนกพร ศิริพรรณาภิรัตน์ และสุรชัย หรือหรั่ง เทวรัตน์

 

อ.ธิดากล่าวต่อไปว่า จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 3 ถูกฟ้องในคดีผู้ก่อการร้ายปี 53 ด้วย ดิฉันเองก็ได้เจอ เพราะก่อนหน้านี้ดิฉันไม่รู้จักคนที่ไม่ได้เป็นนปช. (คือทั้ง 3 ท่านนี้ไม่ได้เป็นแกนนำหรือการ์ดนปช.) แต่คุณกนกพรนั้นในฐานะเป็นผู้ที่มาสนับสนุนในเรื่องอาหาร ก็จะเห็นกันอยู่ แต่อีก 2 คนนั้น ตามข่าวบอกว่าเป็นลูกน้องเสธ.แดง เรามารู้จักหน้าตาก็เมื่อมาอยู่ในคดีก่อการร้าย ซึ่งเขาเอามารวมกันหมดเลย พยายามจะเอาลูกน้องเสธ.แดงมารวมกับแกนนำนปช. และในช่วงที่ดิฉันเป็นประธานนปช. เรามีการร่วมกันสนับสนุนให้มีที่คุมขังของฝ่ายการเมืองที่บางเขน ก็ได้พบทั้ง 2 คนบ้าง ดังนั้นก็ถือว่าได้รู้จักกันหลังจากมีการดำเนินคดีหลังปี 53 ไปแล้ว ไม่ได้รู้จักก่อนหน้านั้นแต่อย่างใด

 

อันนี้ก็เป็นการอธิบายให้เห็นว่าในคดีก่อการร้ายนั้น มีการพยายามที่จะเอาเรื่องราวที่คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องของการก่อความรุนแรง เอาจำเลยมารวม ๆ กันหมดมากมายโดยที่เราก็ไม่ได้รู้จักหน้ากัน อ.ธิดากล่าว

 

ทีนี้ในคดีนี้ข้อสังเกต

ประการแรก ก็คือว่า เพิ่งมาฟ้องในปี 62 ซึ่งดิฉันก็คิดว่าทำไมถึงเพิ่งมาฟ้องในปี 62 ทำไมไม่ฟ้องตั้งแต่ทีแรก ที่มาฟ้องในปี 62 เพราะมีหลักฐานใหม่หรืออย่างไร?

 

แต่ความที่มาฟ้องปี 62 นี่เอง จึงทำให้พยานที่เข้ามาให้การ (จะพูดว่าปรักปรำก็ได้) ก็กลายเป็นไม่น่าเชื่อถือเลย ไม่ใช่ว่าเพราะจำไม่ได้ แต่เพราะไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะข่าวคราวอะไรต่าง ๆ ที่ผ่านมาจากปี 53 มา 62 ก็ร่วม 9 ปี ฉะนั้นเวลามาให้การเป็นพยานก็ยิ่งไม่รู้ข้อมูล นอกจากเป็นข้อมูลที่มีการส่งให้ด้านเดียว (หรือเปล่า) ไม่มีประสบการณ์ทั้งทางตรงทางอ้อมใด ๆ เพราะฉะนั้นคำให้การจึงไม่น่าเชื่อถือ

 

แน่นอน! ดิฉันก็ต้องการแสดงความเสียใจต่อการสูญเสียของทหาร ที่พูดอย่างนี้ไม่ได้หมายความว่าดีใจที่ยกฟ้องแล้วไม่สนใจอะไรเลย ดิฉันพร้อมทั้งแกนนำนปช.คนอื่น ๆ และคนเสื้อแดง ไม่ได้อยากให้มีใครเสียชีวิต ไม่ได้ต้องการให้มีทหารตาย แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ต้องการให้ประชาชนที่มาชุมนุมต้องตายและสูญเสียเช่นกัน

 

ถามว่าทำไมเราเอาคนตายมารวมกันเป็น 99 ชีวิต (ก็คือรวมทหารที่เสียชีวิตด้วย) เพราะเราไม่ได้แบ่งแยก เราถือว่ามีการตายเกิดขึ้น แล้วการตาย 99 ชีวิตนี้ต้องทำให้กระจ่าง ถ้าเราตั้งใจจะทำให้เกิดการสูญเสียของทหารและกองทัพ เราก็แยกเลย ทหารก็ทหาร ประชาชนที่ตายก็ส่วนประชาชนที่ตาย แต่เรานับรวมกัน นี่เพราะว่าเราไม่ต้องการให้มีใครตาย มันเป็นความสูญเสียที่ไม่ควรเกิดขึ้น คนที่มีความคิดเห็นต่างทางการเมืองไม่สมควรถูกฆ่า แล้วทหารหรือตำรวจก็ไม่ควรถูกใช้เข้ามาจัดการปราบปรามแล้วเกิดมีการเผชิญหน้ากัน แล้วก็เกิดอะไรก็ไม่รู้ทำให้เกิดการตาย แต่แน่นอน! ประชาชนไม่ได้ถืออาวุธ ไม่ว่าจะเป็นหลักนโยบายของนปช.ที่ปรากฎชัดเจน และการขึ้นเวทีพูดอยู่ตลอด ถามว่ามีใครขึ้นเวทีพูดว่าไปฆ่าทหารไหม? ไม่มีเลย!

 

ดิฉันก็อยากเรียนตรงนี้ว่าเราก็ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของกองทัพที่มีการสูญเสีย โดยเฉพาะครอบครัวของพ.อ.ร่มเกล้า จะเป็นภรรยา จะเป็นคุณแม่ ดิฉันเองก็มีคนในครอบครัวที่เป็นทหาร แล้วก็รู้จักทหารมากมายที่เป็นเพื่อนของน้องชาย ไม่ต้องการจะคิดว่าทหารไทยเป็นศัตรู เรารู้ว่าเขามาตามคำสั่ง แต่คำสั่งที่ไม่ถูกต้อง การจัดการที่ไม่ถูกต้อง ก็ทำให้เกิดผลลัพธ์ที่ไม่ถูกต้อง เกิดการสูญเสียทั้งฝ่ายประชาชนและทหารตำรวจ ที่สูญเสียมากที่สุดคือประเทศไทยและอนาคตของเยาวชนไทยซึ่งเผชิญกับบาปกรรมอันนี้ แล้วไม่สามารถก้าวหน้าไปได้ ดิฉันต้องออกตัวตรงนี้ว่าเราไม่ได้ดีใจที่มีทหารตายแล้วก็บอกว่าจับใครไม่ได้ ไม่ใช่!  เราต้องการให้กระจ่าง

 

เพราะฉะนั้นในประเด็นที่ศาลยกฟ้องก็เลยตั้งข้อสังเกตตั้งแต่ตอนแรกแล้วว่า ทำไมคุณเพิ่งมาฟ้องปี 62 คุณมีหลักฐานใหม่หรือเปล่า?

 

จากคำกล่าวของทนายซึ่งอยู่ในการรับฟังได้อ้างสิ่งหนึ่งซึ่งดิฉันคิดว่าเขาอาจจะคิดว่าเป็นข้อมูลใหม่หรือเปล่า ที่ว่า “ที่ศาลรับฟังว่ามีการดยนระเบิดจากบ้านไม้โบราณตรงข้ามโรงเรียนสตรีวิทยา แต่ไม่มีประจักษ์พยานที่น่าเชื่อถือหรือน่ารับฟังได้ว่าเป็นจำเลยในคดีนี้ทั้ง 2 คน”

 

ตรงนี้ดิฉันอยากจะตั้งข้อสังเกตเป็นประการที่ 2 คือ ทำไมคุณอ้างว่ามีการโยนระเบิด เพราะในอดีตที่ผ่านมาไม่ว่าจะเป็นฝ่ายกองทัพหรือรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ (ในขณะนั้น) จนกระทั่งเลือกตั้งปี 54 และหลังจากนั้น อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ, สุเทพ เทือกสุบรรณ ที่เขียนในเอกสารต่าง ๆ พูดอย่างเดียวว่าเป็นการยิงมาจากการใช้เครื่องยิงระเบิด M79

 

ถามว่าทำไมเขาถึงคิดอย่างนั้น?  เขาไม่ได้คิดว่ามันเป็นระเบิด  เพราะเขาคิดว่ามันต้องเป็นคนเสื้อแดง แล้วคนเสื้อแดงอยู่ไกลจากสถานที่ ดังนั้นคนเสื้อแดงต้องใช้เครื่องยิงมันถึงเกิดระเบิดขึ้น

 

แต่จากผลการผ่าชันสูตรซึ่งดิฉันทราบตั้งแต่แรก ๆ เพราะว่าคุณหมอสลักธรรมเข้าไปร่วมในฐานะผู้ช่วย ก็รับรู้ผลว่ามาจากสะเก็ดระเบิด M67 ทั้งหมด ยกเว้นไม่ได้ชันสูตรศพของพ.อ.ร่มเกล้าคนเดียว ก็ทำให้สงสัย แต่ว่ามาบัดนี้ก็แสดงว่าหลักฐานก็ชัดเจนเหมือนกันว่าการเสียชีวิตของทหารและบาดเจ็บจำนวนหนึ่งนั้นเกิดจากระเบิด M67

 

เมื่อเป็นระเบิด M67 สิ่งที่ดิฉันต้องการจะชี้ประเด็นนี้ก็คือ แปลว่าคนเสื้อแดงอยู่ตรงบริเวณอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ถ้าคุณนึกถึงภาพที่ทหารอยู่หน้ารร.สตรีวิทยาไปจนกระทั่งถึงแยกสะพานวันชาติ แล้วมีรถเกราะซึ่งเมื่อยืนขึ้นมองจะคุมสถานการณ์ได้ทั้งหมด คือมีรถเกราะอยู่ริมถนนดินสอด้านที่บอกว่าเป็นบ้านไม้โบราณนั่นแหละ เพราะถนนฝั่งรร.สตรีวิทยาเป็นเหมือนคล้าย ๆ กับที่บัญชาการของกองทัพเต็มที่ แล้วคนที่ยืนอยู่บนรถเกราะนั้น จริง ๆ แล้วสามารถมองคุมพื้นที่ได้หมดเลย ส่วนคนเสื้อแดงอยู่บริเวณอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย

 

ถ้าใครเห็นคลิปในช่วงเวลานั้น แล้วก็มีคนมายืนโบกธง แล้วก็ถูกยิงหัวระเบิดสมองกระจาย ไม่ได้เกี่ยวกันเลย เขาถือธงนะ นี่ยกเรื่องที่เกิดขึ้น ทีนี้คำถามว่าตอนนี้กลายเป็นเพิ่งรู้หรืออย่างไรว่าเกิดจาก M67 แล้วถ้าเกิดจาก M67 ก็แปลว่าคนเสื้อแดงที่อยู่บริเวณอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยขว้างมาไม่ถึงแน่นอน

 

มันก็เลยเกิดนิยายอันใหม่ขึ้นมา...ใช่หรือเปล่า? ว่าจะต้องมาจากบ้านโบราณซึ่งอยู่ตรงข้ามรร.สตรีวิทยา และนิยายเรื่องนี้เราเห็นแล้วตั้งแต่ คอป. รายงานของคุณสมชาย หอมลออ อนุกรรมการค้นหาความเป็นจริง ก็พูดเบ็ดเสร็จ อาจจะเป็นข้อสรุปของฝ่ายกองทัพหรือเปล่าไม่รู้ว่า ถ้าเป็น M67 ก็ขว้างจากอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยมาไม่ถึง ก็แปลว่าต้องมาขว้างที่หน้ารร.สตรีวิทยา คำถามว่า ก็คุณคุมพื้นที่เต็มทั้งหมดแล้ว และตรงบริเวณรั้วบ้านไม้โบราณไม่ใช่เป็นรั้วสูงมาก ยืนอยู่บนรถเกราะก็สามารถคุมพื้นที่ได้หมด

 

อันนี้ดิฉันก็พูดเพิ่มเติม ดิฉันไม่ได้ไปเกี่ยวข้องกับการเป็นพยานหรือไปให้การ แต่อันนี้เล่าในฐานะที่เราสืบค้นเรื่องราว แล้วเราก็เช็คจากคลิปต่าง ๆ ทั้งหมด คุณเปิดเพลงอะไรเราก็ได้ยิน (ที่มีการยิงตอนนั้น) เสื้อแดงเปิดเพลงอะไร กองทัพเปิดเพลงอะไร ไปฟังเอาเอง! สมควรหรือเปล่าที่ทำอย่างนั้น แล้วสภาพการคุมพื้นที่ของกองทัพจากตรงบริเวณนั้นไปยันสะพานวันชาติ

 

แปลว่าก็เกิดหลักฐานใหม่ก็เลยมีสมมุติฐานว่าขว้างมาจากบ้านไม้โบราณ ไม่มีประจักษ์พยาน แล้วที่ศาลบอกว่าเชื่อไม่ได้ อ้างว่าไม่มีประจักษ์พยานที่น่าเชื่อถือหรือน่ารับฟังได้ว่ามีการโยนระเบิดจากบ้านไม้โบราณโดยจำเลย

 

ฉะนั้น ดิฉันตั้งคำถามว่า จริงหรือเปล่าที่มีการโยนระเบิดจากบ้านไม้โบราณ มีใครเห็นบ้าง? เพราะว่ากระเดื่องระเบิดที่ตกอยู่ทำไมไม่เอามาใช้เป็นหลักฐานในคดี ตามที่ดิฉันติดตามกระเดื่องระเบิดนั้นตกอยู่บนถนน หลังจากตำรวจเข้าไปตรวจสอบพื้นที่ในตอนเช้า เพราะฉะนั้น

 

- เป็นระเบิดจากใคร จากที่ใช้ในราชการทหาร M67 ก็ใช้อยู่ (หรือเปล่า) หรือเป็นกระเดื่องระเบิดจากที่มีใครก็ไม่รู้เห็นทหารลุยประชาชนแล้วอยากจะขว้าง ถ้าเป็นการสอบสวน เขาจะไม่ตัดทุกอย่างที่น่าสงสัย มีความขัดแย้งในกองทัพหรือเปล่า หรือคุณจะมองว่าเป็นความขัดแย้งระหว่างเสื้อแดงที่จะต้องเล่นงานทหาร

 

ในทัศนะของดิฉันขณะนั้นวันนั้นดิฉันอยู่ที่ราชประสงค์ แต่โดยนโยบายและหลักการแล้วตอบได้เลยว่า 1. เราไม่มีกองกำลังผู้ถืออาวุธ 2. คุณณัฐวุฒิระดมคนจากราชประสงค์ไป แล้วคนจากราชประสงค์นั่นแหละที่มักจะเสียชีวิต คือไปแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ไม่คิดว่าจะมีการใช้อาวุธจริง ไปแบบไม่ได้ระวัง เพราะไม่นึกว่าเพียงถือธงหรือเดินอยู่เฉย ๆ ไม่มีอาวุธจะถูกยิง! ก็มีการสูญเสียเป็นจำนวนมาก

 

การระดมคนตอนนั้นก็เป็นการระดมคนมือเปล่า ไม่ได้ระดมคนที่มีอาวุธเลย ไม่ได้มีกองกำลังอาวุธแล้วยกทัพกันไป ไม่ใช่! เพราะฉะนั้นเราพูดความจริงในฐานะผู้ถูกกระทำที่ร่วมอยู่ในเหตุการณ์ อ.ธิดากล่าว

 

เพราะฉะนั้นตรงนี้ที่ว่าจริงหรือไม่ที่มีการโยนระเบิดจากบ้านไม้โบราณ หรือไปโยนตรงไหน เพราะถ้าเขวี้ยงอยู่ในรัศมี 30 – 40 เมตร ถึงหรือเปล่า? มันต้องใกล้ ทีนี้สมมุติฐานว่าถ้าไม่ได้โยนจากบริเวณถนนตรงนั้น ก็ต้องไปโยนที่บ้านไม้โบราณหรือเปล่า? มันเป็นเพียงสมมุติฐานอันหนึ่ง

 

- ใครเป็นคนโยนระเบิด ไม่ใช่ทีมเสื้อแดง ไม่ใช่ทีมที่มาจากทั้งราชประสงค์และที่อยู่ตรงสะพานผ่านฟ้า ไม่ใช่เลย! เพราะว่าอยู่กันคนละที่ พวกนั้นก็แสดงสัญลักษณ์ชัด ถ้าสมมุติว่าคุณคิดว่าเป็นชายชุดดำ แล้วชายชุดดำที่คุณถ่ายรูปมาก็มีสัญลักษณ์กันเต็มไปหมด มันบ้าหรือเปล่า ถ้าหากคิดว่าจะไปใช้อาวุธแล้วไปถือทะเล่อทะล่าให้เห็น แถมใส่เสื้อบอก ขนาดโจรบ้านนอกยังรู้จักเอาผ้าขาวม้าคลุมหน้าคลุมตาคลุมตัวไม่ให้ใครเห็น แต่อันนี้รู้สึกจะฉลาดเกินไปหรือเปล่าถ้าสมมุติว่ามีใส่เสื้อแดงหรือเป็นชายเสื้อดำซึ่งเป็นเครื่องแบบอะไรประมาณนั้น นี่เป็นประเด็นที่ดิฉันตั้งเป็นประเด็นที่สองนะคะ

 

แล้วสิ่งที่คุณอ้างมาเป็นหลักฐานนั้นมันก็ไม่น่าเชื่อถือ แล้วยังที่ศาลบอกว่ากระเดื่องอยู่ตรงไหน ใครเป็นประจักษ์พยานว่าเป็นคนไปเก็บ ความจริงมีรายงานตำรวจหมดเลยนะ มีชื่อคนที่ไปเก็บด้วย ดิฉันไม่เข้าใจว่าทำไมดีเอสไอไม่รู้ หรือคิดว่าข้อมูลนี้จะทำให้ความน่าเชื่อถือที่ตัวเองตั้งขึ้นมานั้นลดลง

 

จากนั้นประเด็นที่ศาลมองก็คืออย่างที่บอก ไม่มีประจักษ์พยานว่า 2 คนนี้อยู่ในที่เกิดเหตุและเป็นคนร้าย อ.ธิดากล่าวว่ามันจะไปเห็นหน้าได้ยังไง และจะจำได้ได้ยังไง สมมุติว่าเป็น 2 คนนั้น เขาจะไปเปิดหน้าให้ดูได้ยังไง ดังนั้นก็ไม่น่าเชื่อถือ

 

และสุดท้ายศาลก็บอกว่าจำเลย 2 คนที่ถูกอ้างนี้ก็ถูกฟ้องซ้อนกันในคดีก่อการร้าย ฉะนั้นมันเป็นปัญหาทั้งข้อเท็จจริงที่ไม่มีประจักษ์พยานที่น่าเชื่อถือและในข้อกฎหมายด้วยว่าเป็นการฟ้องซ้อนกับคดีก่อการร้ายหรือคดีหมายเลขดำที่ อ.2542/2553 แต่ในที่สุดก็ยังไม่ได้รับการปล่อยตัว

 

ด้านหนึ่ง ดิฉันก็ยินดีกับ 3 คน ไม่ว่าจะเป็นคุณหรั่ง, คุณสุขเสก และคุณกนกพร ที่ศาลยกฟ้อง แต่อีกด้านหนึ่งดิฉันก็คิดว่าเขาก็คงฟ้องต่อ เขาก็ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ฉะนั้นมันก็เป็นชะตากรรมของพี่น้องประชาชนเสื้อแดง แม้นเขาจะไม่ใช่นปช. แม้นเขาจะเป็นลูกน้องของเสธ.แดงก็ตาม (ดิฉันก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า) แต่เขาก็เป็นผู้ถูกกระทำด้วยกัน

 

ดิฉันเองก็ดีใจที่ถูกยกฟ้อง แต่ก็เสียใจที่ยังถูกคุมขัง แล้วลองคิดดูว่าเขาถูกคุมขังมานานแค่ไหนตั้งแต่ปี 53 นี่ก็ 64 ดิฉันก็ไม่แน่ใจว่าเขาได้ประกันไปบ้างหรือเปล่า แต่ในที่สุดตอนนี้ก็รู้ว่าถูกคุมขังอยู่ เหตุการณ์มันเกิดผ่านมาจากปี 53 มาจนถึงบัดนี้ คุณมาฟ้องเอาปี 62 แล้วก็ยังขังเขาต่อ

 

นี่เป็นชะตากรรมประเทศไทยซึ่งเดี๋ยวเราค่อยคุยกันต่อไปว่าระหว่างทหารพม่ากับทหารไทย ใครเป็นพี่ ใครเป็นน้อง ดูว่ามีความละม้ายคล้ายคลึงกันอย่างไร เอาไว้พบกันคราวหน้า อ.ธิดากล่าวในที่สุด.