ในขณะที่ฝ่ายอนุรักษ์นิยมเลือกใช้ยุทธศาสตร์ป้อมค่ายรักษาพื้นที่ในฐานะผู้ปกครอง และยุทธศาสตร์ทำลายล้างฝ่ายก้าวหน้าและประชาธิปไตย ปรากฏว่าฝ่ายประชาธิปไตยซึ่งมีพรรคการเมืองในระบอบประชาธิปไตยและองค์กรฝ่ายประชาชนพยายามใช้ยุทธศาสตร์ชูระบอบประชาธิปไตยและอดทนต่อการใช้กำลังฝ่ายต่าง ๆ (ที่มีทั้งแสดงตัวและไม่แสดงตัว) ของพลังอนุรักษ์นิยม ที่มีบทบาทเป็นผู้กระทำโดยตลอดมา
ที่ผ่านมานั้นเมื่อใดที่ฝ่ายอนุรักษ์นิยมเขียนกติกาใหม่หลังทำรัฐประหาร อนุญาตให้มีการเลือกตั้ง พรรคการเมืองในระบอบประชาธิปไตยจึงจะเข้าสู่การเลือกตั้ง คือใช้ยุทธศาสตร์เอาชนะในการเลือกตั้ง ในเวลาที่กองทัพและกระบวนการยุติธรรมอนุญาตให้มีการเลือกตั้ง เมื่อฝ่ายอนุรักษ์นิยมไม่ยอมก็จัดการรอบใหม่ เป็นเช่นนี้ที่เรียกวงจรอุบาทว์มาตลอดเวลากว่ายี่สิบปี
มาบัดนี้ ควรจะได้เวลาที่ฝ่ายประชาธิปไตยควรกำหนดยุทธศาสตร์ใหม่แทนยุทธศาสตร์เอาชนะเลือกตั้งได้แล้ว เพราะรัฐธรรมนูญใหม่ก็ต้องร่างตามใจคสช. ซึ่งมีความเชื่อว่ารัฐธรรมนูญฉบับปี 40 หรือแม้แต่ 50 ใช้ไม่ได้ การเขียนรัฐธรรมนูญใหม่ของพวกอนุรักษ์นิยมสุดโต่งจึงมีแต่จำกัดอำนาจประชาชนในการเลือกตั้งให้บทบาทเป็นรองการสรรหาแต่งตั้งจากกลุ่มอนุรักษ์นิยม ฝ่ายบริหาร, นิติบัญญัติ ที่มาจากประชาชนก็ถูกจำกัดบทบาทให้อยู่ภายใต้การควบคุมของพลังอนุรักษ์นิยม ไม่อาจเสนอนโยบาย, ออกกฎหมายที่เป็นประโยชน์ต่อมวลชน โดยถือว่าเป็นประชานิยม ในขณะที่ยามรัฐประหารก็รีบออกกฎหมายที่ชนชั้นนำและกลุ่มอนุรักษ์นิยมต้องการให้มากที่สุด เร็วที่สุด
หากพรรคการเมืองฝันหวานการชนะเลือกตั้ง ก็จะเผชิญชะตากรรมอย่างที่ผ่านมาในช่วง 10 ปีมานี้
“ถ้าหวังว่าสถานการณ์จะดีขึ้นโดยคู่ขัดแย้งต่างยังปฏิบัติแบบเดิม ๆ ทั้งสองฝ่ายละก็ คงเป็นความฝันหวานที่ไม่ควรให้อภัยเลย” เพราะมันเป็นไปไม่ได้
คู่ขัดแย้งฝ่ายหนึ่งยกระดับการทำสงครามทำลายล้างในระดับที่สูงขึ้น แต่ยังคงยุทธศาสตร์และปฏิบัติการทางยุทธวิธีแบบเดิม ๆ เพื่อหวังผลทำลายล้างมากขึ้น และสร้างป้อมค่ายป้องกันตนเองให้แข็งแรงขึ้น สร้างเครื่องมือกลไกรัฐใหม่ ๆ กติกาใหม่ ๆ เพื่อทำลายปฏิปักษ์ของอนุรักษ์นิยมให้ได้ผลมากที่สุด
ถามว่าฝ่ายตรงข้ามกับอนุรักษ์นิยมสุดโต่งควรทำอย่างไร?
เราเคยเรียกยุทธศาสตร์ฝ่ายประชาธิปไตยว่ามี 2 ขา นั่นคือแยกพื้นที่ในการทำงานเพื่อประชาธิปไตย ได้ทั้งในรัฐสภาและในองค์กรประชาชน
ความล้มเหลวในวิถีทางรัฐสภาหลังจากได้ชัยชนะในยุทธศาสตร์เอาชนะเลือกตั้ง แสดงว่าพรรคการเมืองในระบอบประชาธิปไตยไม่อาจผ่านสงครามป้อมค่ายทำลายล้างได้ ในขณะที่ฝ่ายประชาชนก็ถูกกระทำโดยยุทธศาสตร์ป้อมค่ายทำลายล้างของพวกอนุรักษ์นิยมที่ทำลายพรรคการเมือง, นักการเมือง และประชาชนผู้รักประชาธิปไตย
ดังนั้นการเอาชนะในวิถีทางรัฐสภานั้นควรจะเลิกคิดได้แล้ว เพราะเป็นการชนะเพื่อแพ้ซ้ำซาก และยังทำลายขวัญกำลังใจของประชาชน เสียหายยับเยินด้วยความผิดหวังที่ชนะเลือกตั้งแต่ไม่สามารถทำให้ระบอบประชาธิปไตยเดินหน้าได้
ยุทธศาสตร์แนวร่วมประชาชนผู้รักประชาธิปไตยนั้น พรรคการเมืองที่เป็นองค์ประกอบสำคัญของแนวร่วมใหญ่นี้ต้องเก็บรับบทเรียนและเปลี่ยนยุทธศาสตร์ที่ต้องการให้พรรคการเมืองนำการต่อสู้เพื่อชนะเลือกตั้งได้แล้ว
ต้องมาร่วมกับฝ่ายประชาชน โดยให้ยุทธศาสตร์การต่อสู้ของประชาชนเพื่อบรรลุอุดมการณ์ประชาธิปไตยและความยุติธรรมเป็นยุทธศาสตร์หลัก เป็นยุทธศาสตร์นำ มิฉะนั้นการได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งต่อไปเท่ากับพาประชาชนไปพ่ายแพ้ในสนามใหม่อีก ถูกปราบปรามบาดเจ็บล้มตาย ถูกจับกุมคุมขัง ถูกตัดสินคดีถึงขั้นประหารชีวิต กลายเป็นฝ่ายผิดข้างเดียว ส่วนข้างพลังอนุรักษ์นิยมถูกตัดสินให้ถูกรอดพ้นความผิดเกือบทุกกรณี
สำหรับยุทธศาสตร์การต่อสู้เพื่ออุดมการณ์ประชาธิปไตยและความยุติธรรมแท้ที่จริงคือการต่อสู้เพื่อความเสมอภาค สิทธิ เสรีภาพ และภราดรภาพนั่นเอง แต่ต้องบรรลุเป้าหมายนี้จริง กระบวนการประชาธิปไตยด้วยการเลือกตั้งและระบอบประชาธิปไตยจึงจะดำเนินไปราบรื่นได้ ประชาชนต้องยืนหยัดการต่อสู้นี้ให้สำเร็จไม่ว่าสถานการณ์จะผันแปรอย่างไร?
การมักง่าย หวังว่าอะไรจะดีขึ้นโดยที่ต่างฝ่ายต่างปฏิบัติแบบเดิม จึงเป็นเรื่องเหลวไหลอย่างสิ้นเชิง การผนึกกำลังฝ่ายประชาธิปไตยจึงต้องมีเป้าหมายยุทธศาสตร์ดันเดียวกัน ไม่ใช่ดึงกันไปดึงกันมา ไม่จำเป็นต้องแย่งการนำโดยบุคคล แต่ขอให้นำโดยหลักการว่าอย่าถูกหลอกไปทำลายซ้ำซาก ยืนหยัดการต่อสู้เพื่ออุดมการณ์ประชาธิปไตยที่อำนาจเป็นของประชาชนให้แข็งแกร่งและมั่นคงยั่งยืน ไม่ใช่ประชาธิปไตยจอมปลอมที่ธาตุแท้เป็นการปกครองของกลุ่มอนุรักษ์นิยมที่ไม่ยอมคืนอำนาจให้ประชาชน
ถามว่านักการเมือง, พรรคการเมือง ทำแบบเดิม ๆ เพื่อพ่ายแพ้อีกให้ได้เจ็ดชั่วโคตร หรือไม่?
ธิดา ถาวรเศรษฐ
4 ม.ค. 59
