จม.จากเรือนจำ “อานนท์” เขียน “19 ปี นวมทอง ไพรวัลย์” “การจากไปของบางคนคือการดำรงอยู่ การจากไปของบางคนเป็นเพียงชั่วครู่ชั่วยาม รอการพบเจอ .. คิดถึงลุงนวมทอง คิดถึงเพื่อน ๆ ทุกคน”
วันนี้ (30 ต.ค. 68) เพจอานนท์ นำภา โพสข้อความจดหมายจากอานนท์ ฉบับลงวันที่ 28 ตุลาคม 2568 คิดถึงลุงนวมทอง คิดถึงเพื่อนๆทุกคน” ใจความว่า
3 ปีแล้วที่ไม่ได้ไปรำลึกลุงนวมทอง ไม่แน่ใจว่าคนข้างนอกยังมีการจัดงานรำลึกอยู่หรือเปล่า อนุสาวรีย์ของลุงที่หน้าไทยรัฐยังอยู่ดีหรือไม่ เหตุการณ์ก็ผ่านมา 19 ปีแล้ว เป็น 19 ปีที่ยังว่างเปล่า หลายๆเหตุการณ์ที่คิดว่าจะหมดไปก็ยังเกิดขึ้นซ้ำๆ เหมือน 31 ตุลาคม 2549 ไม่มีความหมายอะไร
ไม่น่าเชื่อว่าคดีที่เกี่ยวกับการต้านรัฐประหารและเรียกร้องให้จัดการเลือกตั้งยังคงถูกพิจารณาคดีในชั้นศาล ไม่น่าเชื่อว่ายังคงมีคนที่เห็นดีเห็นงามและพยายามเรียกร้องอำนาจนอกระบบอย่างออกนอกหน้านอกตา ไม่น่าเชื่อว่าคนรุ่นใหม่จำนวนมากต้องลี้ภัยการเมืองในยุคที่โลกทั้งโลกแทบจะตกผลึกร่วมกันแล้วว่าเรื่องสิทธิเสรีภาพเป็นพื้นฐานของมนุษย์เรา
เป็นความท้อแท้และรุกรบระคนกันไป เวลาได้ยินข่าวเพื่อนหลายคนตัดสินใจลี้ภัยทางการเมือง การเอาใจช่วยอยู่ตามสภาพคือสิ่งที่พอทำได้ในโมงยามที่สถานการณ์ผันแปร แต่ในความท้อแท้หม่นมัวกลับมีพลังรุกรบระคนอยู่อย่างประหลาด
ในหน้าประวัติศาสตร์มีผู้คนเข้ามาและจากไป จากไปแล้วเข้ามาซ้ำๆ การจากไปของบางคนคือการดำรงอยู่ การจากไปของบางคนเป็นเพียงชั่วครู่ชั่วยาม รอการพบเจอ ทั้งหมดเป็นความทรงจำที่งดงาม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นความทรงจำเหล่านั้นจะยังคงงดงามเสมอ ความฝันยังคงเด่นโดยท้าทายในค่ำคืนที่มืดมิด ผู้คนย่อมมีแนวทางของตัวเองและยังคงความเป็นตัวตนของคนคนนั้น
คิดถึงลุงนวมทอง คิดถึงเพื่อนๆทุกคน
อานนท์ นำภา
เรือนจำพิเศษกรุงเทพ
28 ต.ค. 68
