“บก.ลายจุด” เผยเรื่องราวของ “ดร.เค็ง” หญิงสาวผู้ถูกมหาวิทยาลัยฟ้องเรียกเงินชดเชยทุนที่ส่งเธอเรียนนับสิบล้านบาท
วานนี้
(2 ธันวาคม 2566) ที่เพจ https://www.facebook.com/nuling สมบัติ บุญงามอนงค์ หรือที่รู้จักกันในนาม
บก.ลายจุด ได้โพสต์เรื่องราวที่นาสนใจและเกิดขึ้นจริงในสังคม โดย บก.ลายจุด
ได้โพสต์เรื่องราวว่า
เค็งเกิดในครอบครัวคนจีนที่มีพี่น้อง
9 คน เธอเป็นคนที่ 8 ฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจนในวัยเด็ก
พี่ ๆ ต้องทำงานส่งเสียเธอเรียน
และเธอเป็นคนเดียวในบ้านที่มีโอกาสเรียนหนังสือจนจบปริญญาเอก ด้วยทุนกระทรวงวิทยฯ และม.แม่ฟ้าหลวง
เรื่องมีอยู่ว่าตอนเธอเรียน
ป.เอก อยู่ที่อังกฤษอยู่นั่นเธอป่วยด้วยโรคจิตเวช เธอเข้าสู่กระบวนการรักษาในรพ.
แต่โชคดีระบบการดูแลของมหาวิทยาลัยที่นั่นดีมากจนอาการของเธอกลับมาดีและเรียนจนจบ
ป.เอก และกลับมาทำงานใช้ทุนเป็นอาจารย์อยู่ที่ ม.แม่ฟ้าหลวง และเมื่อทำงานเป็น อ.ได้อีกสักระยะหนึ่งอาการป่วยของเธอกำเริบและไม่สามารถควบคุมตนเองได้
ผู้บริหารขอให้เธอลาออก
ด้วยสภาวะการเจ็บไข้ทำให้เธอเขียนข้อความลาออกทางอีเมล์ในขณะที่ยังไม่ครบเงื่อนไขการใช้ทุน
และมหาวิทยาลัยก็ฟ้องเธอเรียกเงินชดเชยทุนที่ส่งเธอไปเรียนนับสิบล้านบาท
ดร.เค็ง
ไม่รู้เลยว่าการเจ็บป่วยของเธอนั้นจะนำไปสู่ความยุ่งยากถึงขนาดนี้
เธอเดินเร่ร่อนอยู่ที่เชียงราย ขี่จักรยานจากในเมืองไปแม่จัน พูดคนเดียว ไม่อาบน้ำ
แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเดิม ๆ อยู่เป็นปี เธอป่วยจิตเวชเต็มรูปแบบ
กว่าเธอจะได้เข้าสู่กระบวนการรักษาก็ผ่านไปหลายปี
แม้ตอนนี้อาการจิตเวชจะดีขึ้นแล้วเธอยังมีอาการซึมเศร้า
และรับรู้ว่าตนเองกำลังเผชิญหน้ากับการฟ้องร้องจนต้องกลายเป็นบุคคลล้มละลายและทำให้พี่ชายที่เซ็นค้ำประกันตอนขอทุนได้รับความเดือดร้อนไปด้วย
เค็งต่อสู้คดีโดยลำพังในศาลปกครองในขณะที่เธอยังอยู่ในสภาพที่แม้ดีขึ้นแต่ไม่ปกติ
เธอสู้ว่าเธอไม่ได้หนีทุน แต่เพราะเธอป่วยซึ่งมิใช่การกระทำของตนเอง
ซึ่งในระเบียบของกระทรวงวิทยฯ ได้มีข้อยกเว้นการใช้ทุนหากเจ็บป่วยจนไม่สามารถทำงานได้
แต่ ม.แม่ฟ้าหลวง สู้ในประเด็นว่าเธอลาออกและไม่ทำงานใช้ทุน
ศาลรับพิจารณากรณีเพียงได้ใช้ทุนหรือไม่ แต่ไม่ได้พิจารณาว่าป่วยหรือไม่ป่วย
เธอแพ้คดีในศาลปกครองชั้นต้น และอยู่ระหว่างการอุธรณ์
คนที่เคยเป็นความหวังของครอบครัวกลับกลายอยู่ในสภาพที่ถูกฟ้องร้องด้วยเงินนับสิบล้านบาท
แม้พยายามขอกลับเข้าไปทำงานเพื่อยุติข้อพิพาทก็ไม่ได้รับโอกาส จนเมื่อวันที่ 1 ธค 66
เธอได้กลับไปทำงานให้กับมูลนิธิฯ แห่งหนึ่งอยู่ภายใต้หน่วยงานรัฐ
ซึ่งเป็นการกลับเข้าสู่การทำงานในรอบสิบปี และเธอมีความสุขมาก
แม้หัวหน้างานจะบอกว่างานวิจัยของเธอนั้นทำงานที่บ้านได้
แต่เธออยากออกมาเจอผู้คนและกลับเข้าสู่การทำงานอีกครั้ง
นอกจากนี้
ในคอมเม้นท์ บก.ลายจุด ยังได้แจ้งว่า “เมื่อผมทราบว่าเค็งได้งาน
ผมแจ้งเธอว่าให้มาเลือกเสื้อผ้า รองเท้า
สิ่งของจำเป็นที่จะใช้ในการกลับเข้าสู่สังคมคนทำงานอีกครั้ง
เธอแวะมาที่มูลนิธิกระจกเงาเลือกสิ่งของที่จำเป็นไปจำนวนหนึ่ง และผมโอนเงินเล็ก ๆ น้อย
ๆ ให้เป็นเงินก้นถุงสำหรับการเริ่มงานวันแรกของเธอ”