ธิดา ถาวรเศรษฐ : เล่าข่าวหน้าเรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร

อ.ธิดาขอบคุณผู้ที่ให้กำลังใจ / ขอให้ทุกคนเข้มแข็ง โดยเฉพาะคนที่อยู่ในเรือนจำเพราะนี่เป็นเวทีต่อสู้ที่ลงทุนด้วยอิสรภาพ เสรีภาพ และสุขภาพ / ขณะนี้ยังไม่สามารถเยี่ยมได้ แต่เขียนจดหมายส่งได้

ยูดีดีนิวส์ : 30 มิ.ย. 63 วันนี้ อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ มาพบกับท่านผู้ชมในการทำเฟสบุ๊คไลฟ์ที่หน้าเรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร เพื่อเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้กับทุกท่านได้ทราบข้อมูล ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสุขภาพความเป็นอยู่ของแกนนำและความเป็นไปได้ในการให้กำลังใจกัน

อ.ธิดากล่าวว่า วันนี้มาเล่าข่าวให้พี่น้องประชาชนที่ไม่ได้มีโอกาสมาเยี่ยม ซึ่งจริง ๆ ขณะนี้ยังเยี่ยมไม่ได้ แต่ได้มีการประสานกับทนายความเกี่ยวกับเรื่องคดีที่ยังเหลืออยู่เพื่อรับทราบข่าวโดยตรง โดยวันที่ 15 – 16 – 17 และ 31 ก.ค. จะมีคดีการชุมนุมปี 52 ซึ่งแกนนำทั้ง 4 ท่าน จะต้องไปที่ศาลอาญา รัชดาภิเษก ดังนั้นผู้ใดอยากจะไปให้กำลังใจและมีโอกาสได้พบตัวเป็น ๆ ก็สามารถไปพบได้ในวันดังกล่าว

สิ่งที่อ.ธิดาได้ประสานงานกับเจ้าหน้าที่เรือนจำก็คือ ขณะนี้ยังเข้าเยี่ยมสนทนากันไม่ได้เพราะอยู่ในสถานการณ์โควิด แต่สามารถเขียนจดหมายส่งกำลังใจให้กันได้โดยมีเงื่อนไขของจดหมายคือ

- มีความยาวไม่เกิน 15 บรรทัด (หน้ากระดาษ A4)

- ใช้ถ้อยคำที่สุภาพ

- ไม่รุนแรง

- ไม่หยาบคาย

- ไม่ขัดต่อศีลธรรม

อ.ธิดากล่าวว่า พูดง่าย ๆ ว่าไม่ต้องไปด่าใครใส่ในจดหมายเพราะอาจจะไปไม่ถึงมือ แต่คงไม่ต้องหวานหยดย้อย โดยจ่าหน้าซองถึง

ชื่อ – นามสกุล (แกนนำที่ต้องการส่งถึง)  แดน 2

เลขที่ 33 เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร

แขวงลาดยาว

เขตจตุจักร

กรุงเทพฯ 10900

แต่เพื่อเป็นการประหยัดพลังงาน ก็สามารถใส่ชื่อทั้งหมดเลยก็ได้ คือ

นายวีระกานต์ มุสิกพงศ์ – นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ – นายวิภูแถลง พัฒนภูมิไท – นพ.เหวง โตจิราการ

สำหรับผู้ที่ไม่สะดวกเดินทางมาที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร นี่เป็นการเยี่ยมเยียนแบบหนึ่งโดยการเขียนจดหมายติดแสตมป์ส่งทางไปรษณีย์

ส่วนการเยี่ยมอีกแบบหนึ่งคือมีการนัดหมายของหลายคนที่จะมาที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ เกือบทุกวันจะมีการทำกิจกรรมนั่งเขียนจดหมาย แล้วถ่ายรูปร่วมกัน เหมือนกับสมุดเยี่ยม แล้วจดหมายที่เขียนทั้งหมดนี้ก็จะไปหย่อนที่ตู้ไปรษณีย์ภายในเรือนจำ โดยไม่ต้องติดแสตมป์ เจ้าหน้าที่จะทำการตรวจสอบจดหมายตามเงื่อนไขก่อน เพียง 1 วัน แกนนำก็จะได้รับจดหมายนั้น ๆ นับว่ารวดเร็วมาก อ.ธิดากล่าวว่าเป็นการดีที่จะได้พบปะระหว่างทำกิจกรรมร่วมกันด้วย

อ.ธิดากล่าวต่อว่า ต้องขอบคุณพี่น้องประชาชนจำนวนมากที่พบว่าในโซเชียลมีเดียมีการให้กำลังใจแกนนำทั้ง 4 ท่านที่ถูกตัดสินคดี ดิฉันต้องขอขอบพระคุณทุกท่านเลย หลายคนก็มีความเจ็บแค้น เสียใจ แต่ดิฉันก็อยากจะเรียนว่ามันก็คือวิถีของการต่อสู้ เขาเข้าไปอยู่ในเรือนจำ ถ้าจิตใจเขายังต่อสู้ นั่นก็เป็นเวทีการต่อสู้อีกเวทีหนึ่งซึ่งลงทุนด้วยอิสรภาพ เสรีภาพ และสุขภาพ

ดิฉันได้ฝากผ่านทนายบอกไปถึงทั้ง 4 ท่านว่า ขอให้ทุกคนปฏิบัติตัวให้แข็งแรง ให้สุขภาพดี เราอยากเห็นเขาออกมาด้วยสุขภาพกาย สุขภาพจิตที่ดี แข็งแรง เพราะฝั่งที่อยากจะกำจัดพวกเราคงอยากเห็นพวกเราที่ถูกลงโทษในเรือนจำให้เจ็บป่วยตายคาคุกไปหรืออย่างไร?

ดังนั้นมันก็เป็นเวทีการต่อสู้ ทุกคนต้องเข้มแข็ง อย่างตัวดิฉันเองก็อายุมากแล้ว แต่พวกเราทุกคนก็ต้องเข้มแข็ง เพราะว่าทั้งเขาที่อยู่ในเรือนจำและเราที่อยู่นอกเรือนจำก็เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน แต่กำลังใจที่อยู่กว่าสิ่งอื่นใดทั้งหมดในทัศนะของอ.ธิดาก็คือว่า พี่น้องเรายังมีจิตใจต่อสู้ ยังมีความเหนียวแน่นในเรื่องอุดมการณ์ ยังปรารถนาที่จะเดินอยู่ในเส้นทางต่อสู้ที่จะให้ประเทศนี้มีการเปลี่ยนแปลงเป็นระบอบประชาธิปไตยที่อำนาจเป็นของประชาชนอย่างแท้จริง ไม่ใช่ปลอม ๆ อย่างที่เป็นอยู่อย่างนี้

ดิฉันเคยพูดว่าความยุติธรรมไม่ใช่สิ่งสัมบูรณ์

ไม่ใช่ว่า ถ้าหากว่าทั้งความคิด ทั้งกฎหมาย เขียนมาให้คนเท่ากันทุกคน เช่นนั้นความยุติธรรมก็จะเป็นความยุติธรรมของคนที่เท่ากันทุกคน และนั่นก็คือต้องเป็นระบอบประชาธิปไตยที่อำนาจเป็นของประชาชนอย่างแท้จริง

แต่ตราบเท่าที่การเมืองการปกครองไม่ใช่ระบอบประชาธิปไตยที่อำนาจเป็นของประชาชนอย่างแท้จริง ตรงข้าม...คนที่เรียกร้องแบบนี้กลายเป็นปฏิปักษ์ต่อระบอบการเมืองที่เป็นอยู่

ดังนั้นชะตากรรมต่าง ๆ ก็ต้องเกิดขึ้น คุณจะมาเรียกร้องความยุติธรรมกับระบอบที่ไม่ใช่ระบอบประชาธิปไตยที่อำนาจเป็นของประชาชน มันเป็นไปไม่ได้!!!

เราเข้าใจว่ามันจะต้องเป็นเช่นนี้เอง!!!

นี่คือวิถีของการต่อสู้ ไม่ว่าจะอยู่ในเรือนจำ อยู่นอกเรือนจำ ก็ต้องเป็นเช่นนี้ นั่นก็คือ เส้นทางการต่อสู้ของประชาชนนั้นยังดำเนินและยาวไกล ถ้าเราท้อถอยว่าทำไมมันไม่มีความยุติธรรม ความยุติธรรมจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเป็นสังคมที่คนเท่าเทียมกันดังที่ดิฉันพูดแล้ว เมื่อเราเข้าใจเช่นนี้ ทุกที่ก็คือสถานที่ เวทีการต่อสู้ จะอยู่ในคุก นอกคุก ก็ตาม

ดิฉันก็อยากจะเรียนว่ากำลังใจของคนในเรือนจำกับคนนอกเรือนจำก็คือ คนในเรือนจำยังแข็งแรง ยังมีจิตใจต่อสู้ คนนอกเรือนจำก็ไม่ใช่ว่ามีเสรีภาพเต็มที่ ใครไปทำอะไรก็ได้ยินว่ามีหมายเรียกเป็นแถว แต่ที่สำคัญก็คือ การต่อสู้ต้องไม่ลดละ เหมือนที่มีคนกล่าวเอาไว้ว่า

ถ้าวิ่งไม่ได้ เราก็จะเดิน

ถ้าเดินไม่ได้ เราก็จะคลาน

ถ้าคลานไม่ได้ พูดตรง ๆ ก็จะต้องกระเสือกกระสน

คือทุกอย่างต้องทำเพื่อเดินไปข้างหน้าและไม่หยุดยั้ง เราก็สามารถส่งเสียงได้

ถ้าใครคิดถึงพี่น้องแกนนำในเรือนจำ ก็มีหลายคนไม่ใช่เฉพาะ 4 คนนี้นะคะ ยังมีคุณพายัพ ปั้นเกตุ, คุณพงศ์พิเชษฐ์ สุขจินดาทอง ดูเหมือนจ่าประสิทธิ์ ไชยศีรษะ ก็อยู่ที่นี่ด้วย อย่างน้อยระบุชื่อที่พวกเราจำได้ไปก่อน ก็เขียนจดหมายมาได้ เราอาจจะจัดกิจกรรมนั่งเขียนจดหมาย ถ่ายรูป แล้วเอาไปลงเพื่อให้รู้ว่า เรายังอยู่

คนเสื้อแดง และ นปช. ยังอยู่!!!

อยู่เพื่อสู้และเดินหน้าต่อไปค่ะ อ.ธิดากล่าว

ด่วน!!! ศาลฎีกาพิพากษายืน จำคุกแกนนำนปช. ชุมนุมหน้าบ้านสี่เสา 2 ปี 8 เดือน ไม่รอลงอาญา

อดีตแกนนำ นปช. วีระกานต์ - ณัฐวุฒิ - นพ.เหวง - วิภูแถลง ถูกจำคุก 2 ปี 8 เดือน ตามคำพิพากษาฎีกา คดีชุมนุมหน้าบ้านสี่เสา ปี 50

ยูดีดีนิวส์ : 26 มิ.ย. 63 ที่ศาลอาญา รัชดาภิเษก ห้องพิจารณา 703  ศาลนัดอ่านคำพิพากษาศาลฎีกา คดีชุมนุมหน้าบ้านพักสี่เสาเทเวศร์ เหตุเกิดเมื่อปี 2550  คดีหมายเลขดำ อ.3534/2552 โดยพนักงานอัยการฝ่ายคดีอาญา 10 เป็นโจทก์ฟ้อง นายนพรุจ หรือ นพรุฒ วรชิตวุฒิกุล อดีตแกนนำกลุ่มพิราบขาว 2006, นายวีระศักด ิ์ เหมะธุลิน, นายวันชัย นาพุทธา, นายวีระกานต์ มุสิกพงศ์ อดีตประธาน นปช., นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ, นพ.เหวง โตจิราการ และนายวิภูแถลง พัฒนภูมิไท อดีตแกนนำนปช. เป็นจำเลยที่ 1-7 ในความผิดฐานมั่วสุมกันตั้งแต่ 10 คนขึ้นไป ใช้กำลังประทุษร้าย ก่อให้เกิดความวุ่นวายในบ้านเมืองฯ 

นายวีระกานต์ มุสิกพงศ์ ขณะเดินทางมาถึงศาลเมื่อเวลา 08.15 น.

สำหรับคดีนี้ ศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาเมื่อวันที่ 16 ก.ย. 58 ให้จำคุกนายนพรุจ จำเลยที่ 1 เป็นเวลา 2 ปี 8 เดือน ฐานทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่ซึ่งปฏิบัติหน้าที่ ส่วนนายวีระกานต์, นายณัฐวุฒิ, นพ.เหวง และนายวิภูแถลง จำเลยที่ 4-7 จำคุกคนละ 4 ปี 4 เดือน ยกฟ้องนายวีระศักดิ์ และนายวันชัย จำเลยที่ 2-3 พร้อมริบของกลาง

ต่อมาศาลอุทธรณ์มีคำพิพากษาเมื่อ 10 ม.ค. 60 ตัดสินให้นายนพรุจ จำเลยที่ 1 จำคุก 2 ปี 8 เดือน ไม่รอลงอาญา ยกฟ้องจำเลยที่ 2-3 และจำคุกนายวีระกานต์, นายณัฐวุฒิ, นพ.เหวง และนายวิภูแถลง จำเลยที่ 4-7 คนละ 2 ปี 8 เดือน

นายวิภูแถลง พัฒนภูมิไท หนึ่งในจำเลยที่มาฟังคำพิพากษา

สุดท้ายวันนี้ ศาลฎีกาได้ตรวจสำนวนและวินิจฉัยแล้วเห็นว่า การกระทำของจำเลยที่ 1, จำเลยที่ 4-7 มีพฤติการณ์ให้เกิดความวุ่นวายในบ้านเมืองเป็นเรื่องร้ายแรง  จำเลยทั้งหมดขอให้ลงโทษสถานเบาและรอการลงโทษนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าฎีกาของจำเลยทุกข้อฟังไม่ขึ้น ศาลเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ ลงโทษพิพากษายืนจำคุกจำเลยทั้งหมดคนละ 2 ปี 8 เดือน ไม่รอลงอาญา

โดยวันนี้ก่อนขึ้นฟังคำพิพากษา นพ.เหวง โตจิราการ ได้ให้สัมภาษณ์ผู้สื่อข่าวว่า ตนน้อมรับและพร้อมปฏิบัติตามคำตัดสินของศาลโดยไม่มีปัญหาอะไร และยืนยันหนักแน่นว่า ตราบใดที่ตนยังมีชีวิต จะเดินหน้าต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยต่อไป สิ่งที่หวังก็คือ

นพ.เหวง โตจิราการ ให้สัมภาษณ์ผู้สื่อข่าว

ในส่วนของ อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ ได้กล่าวกับผู้สื่อข่าวว่า เป็นชะตากรรมของแกนนำ นปช. และคนเสื้อแดง ที่ไม่อยู่ในเรือนจำก็อาจจะสูญเสียชีวิต แต่ก็ถือเป็นเกียรติภูมิว่าการต่อสู้เพื่อให้ประชาชนมีเสรีภาพ ต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย แม้จะต้องสูญเสียชีวิตหรืออิสรภาพ ก็เป็นเกียรติประวัติ มีทั้งความเจ็บปวดและรางวัล เป็นความภาคภูมิใจของผู้ประสบชะตากรรม

ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ให้ภาคภูมิใจว่าทั้งหมดที่ทำนั้นอยู่บนจุดยืนเพื่อผลประโยชน์ของส่วนรวม ของประชาชน เป็นการสูญเสียอิสรภาพที่มีค่า เพื่อเป็นแบบอย่างให้กับคนรุ่นต่อไปว่า บนถนนการเป็นแกนนำไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ต้องพร้อมเสียสละอิสรภาพ

คนรุ่นปัจจุบันก็จะต้องทำเช่นนี้ เพื่อเป็นแบบอย่างให้คนรุ่นต่อไป จนกว่าประชาชนจะสามารถมีอำนาจที่แท้จริงได้ และในความเป็นจริงก็คือ ความอดทนของผู้คนจะเป็นเสมือนต้นทุนสำหรับคนในอนาคต ท่ามกลางความเจ็บปวดและความสูญเสีย คือครูและบทเรียนสำหรับคนปัจจุบันและอนาคต เป็นต้นทุนที่คนรุ่นก่อนและปัจจุบันได้สูญเสียไป ก็ควรจะให้เป็นครูที่ยิ่งใหญ่สำหรับประชาชนในปัจจุบันและอนาคต หรือแม้กระทั่งคนที่ไม่เคยเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งใด ๆ 

ต่อมานายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ ได้กล่าวขอบคุณทุกกำลังใจ ตนพร้อมเผชิญความจริงทุกอย่าง หากต้องสูญเสียอิสรภาพ ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากที่เคยต่อสู้มา ยังคงยืนยันหลักการเช่นเดิม ไม่ยอมรับการรัฐประหาร ไม่เชื่อว่าอำนาจเผด็จการจะสร้างประชาธิปไตย และไม่เชื่อว่าการรัฐประหารครั้งนี้จะนำพาบ้านเมืองไปสู่ทิศทางที่ถูกต้อง

และในฐานะที่นายณัฐวุฒิเป็นแฟนคลับของสโมสรฟุตบอล "ลิเวอร์พูล" นายณัฐวุฒิกล่าวว่า ลิเวอร์พูลห่างหายจากถ้วยแชมป์มา 30 ปี ส่วนตัวเป็นแฟนคลับลิเวอร์พูลตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเปลี่ยนใจเชียร์ทีมสโมสรอื่น ไม่ได้เชียร์เอาแชมป์ แต่เชียร์เอาความภักดี ความซื่อสัตย์และจริงใจ เมื่อวันนี้ลิเวอร์พูลได้แชมป์ ตนก็ขอทำหน้าที่แฟนฟุตบอลด้วยการใส่เสื้อทีมมาฟังคำตัดสิน ไม่ว่าวินาทีต่อไปข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น 

นายณัฐวุฒิได้เปรียบเปรยกติกาการแข่งขันกับกติกาทางการเมืองทิ้งท้ายว่า การแข่งขันต้องมีกติกาที่เป็นสากล หากลงสนามโดยมีกติกาที่เอื้อประโยชน์ให้ข้างใดข้างหนึ่ง กรรมการยักคิ้วให้นักเตะอีกข้างตลอดเวลา ต่อให้เสียงนกหวีดเป่าหมดเวลา เชื่อว่าเกมก็จะยังไม่จบ เพราะกองเชียร์จะลงสนามมาเผชิญหน้ากัน นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นทั้งในสนามกีฬาและในสนามทางการเมือง

สุดท้ายนายณัฐวุฒิกว่าว่า อย่างไรก็ตามสำหรับการต่อสู้ทางการเมือง ไม่มีนกหวีดหมดเวลา ยังมีเวลาอยู่เสมอ ตรามเท่าที่ผู้คนที่กำลังต่อสู้ไม่หมดกำลังใจไปก่อน และขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคน "ลิเวอร์พูล" เขายังรอได้ตั้ง 30 ปี.

รถเรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานครมารอรับผู้ต้องขัง

อ.ธิดา และ นพ.สลักธรรม ยืนรอส่งขึ้นรถไปเรือนจำฯ 

นางสิริสกุล ใสยเกื้อ และนายก่อแก้ว พิกุลทอง 

ประชาชนจำนวนมากรอส่งขึ้นรถไปเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ

ธิดา ถาวรเศรษฐ : สัญลักษณ์วัตถุหลายสิ่งหายไป แต่ได้สัญลักษณ์ในหัวใจใหม่ ๆ ขึ้นมา

ยูดีดีนิวส์ : 25 มิ.ย. 63 อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ ได้กล่าวในการทำเฟสบุ๊คไลฟ์วันนี้ว่า เรื่องที่พูดในวันนี้ก็เกี่ยวข้องกับอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ในประเด็น

สัญลักษณ์วัตถุหลายสิ่งหายไป  
แต่ได้สัญลักษณ์ในหัวใจใหม่ ๆ ขึ้นมา

อ.ธิดากล่าวว่า ปรากฏการณ์เรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ (24 มิถุนา) ได้สะท้อนในสิ่งนี้ก็คือ ได้เกิดเรื่องราวและผู้คนที่น่าชื่นใจ 

หลายคนเสียกำลังใจที่เราพูดถึงว่า สัญลักษณ์วัตถุหลายสิ่งหายไป!

เริ่มต้นเลยจาก "หมุดคณะราษฎร" ซึ่งเป็นเรื่องที่เรารู้กัน

"หมุดคณะราษฎร" ณ ลานพระบรมรูปทรงม้า รัชกาลที่ 5

ทางประชาไทก็ได้รวบรวมเอาไว้ประมาณ 10 เรื่อง แต่หมุดคณะราษฎรนั้นเป็นเรื่องที่ให้ความสำคัญมาก ความจริงมันมีลักษณะของการที่คณะราษฎรพยายามทำสิ่งที่เรียกว่า "เจียมเนื้อเจียมตัว" เพราะหมุดนี้อยู่ที่พื้น ไม่ได้เป็นอนุสาวรีย์ใหญ่

สิ่งที่หายไปมีตั้งแต่อนุสาวรีย์ เช่น อนุสาวรีย์หลักสี่ หรืออนุสาวรีย์ที่บุรีรัมย์ มีการถูกทุบทิ้ง เป็นต้น และรวมทั้งเป็นหมุดที่อยู่ที่พื้น

หมุดคณะราษฎรก็เป็นอันหนึ่งที่หายไป ที่มีความหมายมาก ความจริงการหายไปของหมุดราษฎรไม่ได้หายครั้งเดียวนะ เคยหายไปครั้งหนึ่งในยุคจอมพลสฤษดิ์ (นั่นเขาเอาไปเก็บไว้) พอหลังจากยุคจอมพลสฤษดิ์ก็เอากลับมาไว้ใหม่

แต่เที่ยวนี้หายไปประมาณวันที่ 1-8 เมษายน 2560 ก็คงไม่ได้คืนมา

สิ่งที่หายไป นอกจากหมุด, อนุสาวรีย์ ก็มีรูปปั้น, ชื่อค่ายของนายทหารที่อยู่ในคณะราษฎร 

สัญลักษณ์มรดกคณะราษฎร์ที่หายไป (ขอบคุณประชาไท)

แน่นอน! อาจารย์ปรีดี ไม่ได้มีสัญลักษณ์อยู่ในที่สาธารณะ รูปปั้นของอาจารย์ปรีดีอยู่ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งขณะนี้ยังไม่พบว่ามีปัญหาอะไร (ของอาจารย์ปรีดี, อาจารย์ป๋วย) 

ก็หมายความว่าในธรรมศาสตร์จะไม่มีเฉพาะรูปปั้นของอาจารย์ปรีดี พนมยงค์ ก็มีรูปปั้นของอาจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์ ขึ้นมาด้วย นี่อาจจะเป็นวิธีแก้เกมอีกแบบหนึ่งก็ได้ คือไม่ได้หายไป แต่ทำให้มีหลากหลายขึ้นมา ต้องถือเป็นวิธีที่ชาญฉลาด ซึ่งประชาชนไม่ได้มีปัญหา แต่ปัญหากับสิ่งที่หายไป

ดังนั้นก็มีความข้องใจในเรื่องวัตถุที่หายไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ฮือฮากันมากในช่วงหลัง ๆ อย่างอนุสาวรีย์ปราบกบฎหลักสี่ มีการขยับหลายรอบ แต่สุดท้ายก็หายไป

และการหายไปของวัตถุเหล่านี้ ในทัศนะของดิฉันก็คือ เป็นความพยายามในการที่จะลบเลือนวัตถุ เอาวัตถุไปและมีความพยายามเปลี่ยนประวัติศาสตร์เพื่อเขียนใหม่ตามความเชื่อที่แตกต่างกัน

ยกตัวอย่างเช่น เมื่อวานนี้ก็มีการทำควบคู่กันไป คือมีการทำบุญให้กับกลุ่มของนายทหารกบฎบวรเดช!

ทบ. จัดพิธีทำบุญ ยกย่องทหารที่ทำรัฐหารไม่สำเร็จ 

ก็หมายความว่าบวรเดชไม่ใช่กบฎ

กบฎก็คือกลุ่มคณะราษฎร เป็นผู้ทำรัฐประหาร

แล้วกบฎบวรเดชก็เป็นการทำรัฐประหาร แต่ไม่สำเร็จ ดังนี้เป็นต้น

แล้วก็ได้รับการยกย่อง ปลดป้ายเก่าออก มีการใส่ป้ายชื่อ พระยาศรีสิทธิสงคราม และพระองค์เจ้าบวรเดช 

ซึ่งถ้าเป็นเรื่องของประชาชนธรรมดาที่มีความหลากหลายทางความคิด...ก้เข้าใจได้ แต่ว่าถ้าเป็นบุคคลที่มีสถานะ หรือถ้าเป็นองค์กรที่มีสถานะก็ย่อมถูกตั้งข้อสังเกตและมีความคิดเห็นมากกว่าประชาชนทั่วไปได้

หลายคนก็พูดถึงในกรณีของอนุสาวรีย์จอมพล ป. ที่ตั้งอยู่ที่สถาบันป้องกันประเทศก็ถูกย้ายไปหยก ๆ เมื่อ 26 ม.ค. 63 (เร็ว ๆ นี้เอง) หรือว่าอนุสาวรีย์พลเอกพระยาพหลฯ ซึ่งอยู่ที่ศูนย์ทหารปืนใหญ่ ลพบุรี ค่ายพหลโยธินก็ถูกเคลื่อนย้ายไป และเข้าใจว่าชื่อค่ายฯ ก็มีการเปลี่ยนแปลง บ้านจอมพล ป. หรือค่ายพิบูลสงคราม เหล่านี้ก็คงต้องถูกเปลี่ยนชื่อหมด!

ความจริงผ่านมา 80 กว่าปี พลเอกพระยาพหลพลพยุหเสนา ยังมีพิพิธภัณฑ์ ยังมีชื่อเหลืออย่างเดียวก็คือถนนพหลโยธิน ดีไม่ดีก็อาจจะถูกเปลี่ยนชื่ออีกหรือเปล่า?

สิ่งที่มองว่าวัตถุที่อาจจะหายไปอีก เช่น ป้ายชือ่ถนนพหลโยธิน หรืออนุสาวรีย์ประชาธิปไตย

ภาพอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยขณะกำลังก่อสร้าง

"อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย" ตั้งขึ้นเมื่อ 2482 หลังจากที่สัมฤทธิ์ผลเกี่ยวกับเรื่องการแก้ปัญหาสิทธิสภาพนอกอาณาเขตได้หมด มีความพยายามที่จะทุบ คือตัวอนุสาวรีย์นั้นมีสัญลักษณ์เกี่ยวกับผู้ก่อการทั้งหมด มีพระขรรค์ 6 อัน หมายถึงหลัก 6 ประการ พานสูง 3 เมตร หมายถึงเดือน 3 

คือตัวเลขที่ประกอบกันเป็นอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย เป็นตัวเลขของคณะผู้ก่อการในการเปลี่ยนแปลงการปกครองทั้งสิ้น คือมีความหมาย

ความจริงคำว่า "อนุสาวรีย์" เขาทำในสิ่งที่จบไปแล้ว หรือเป็นอนุสรณ์ ดังนั้นจริง ๆ ชื่อ "อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย" ถ้าคิดว่าเป็นสัญลักษณ์ของประชาธิปไตย ก็อาจจะคิดอย่างนั้นก็ได้ เพราะตั้งแต่ตอนต้นความหมายก็คือสัญลักษณ์ที่ผู้ก่อการได้ทำการเปลี่ยนแปลงการปกครองสำเร็จ!

แล้วความพยายามที่จะทุบอนุสาวรีย์นี้มีตั้งแต่ในยุคจอมพล ป. แล้วท่านก็ไปเรื่อย ๆ (แม้จะมีการอนุมัติให้ทุบแล้วให้สร้างอนุสาวรีย์ใหม่) บอกว่าไม่มีงบประมาณ ก็เลยอยู่มาจนบัดนี้ แล้วก่อนหน้านี้ (ก่อน 14 ตุลา 16) พานรัฐธรรมนูญและตัวรัฐธรรมนูญก็ทาสีดำนะ ตอนหลังมาเปลี่ยนเป็นสีทอง ซึ่งในทางศิลปะอาจารย์ว่าแบบเก่ามันเข้ากันมากกว่า ดูเป็นศิลปะมากกว่า แต่ด้วยความเชื่อว่าสีดำจะเป็นลางไม่ดี ก็เลยเปลี่ยนเป็นสีทองจนกระทั่งมาถึงบัดนี้

อันนี้ก็ทำนายไปได้ว่าไม่รู้ในอนาคตจะถูกทุบหรือเปล่า?  ถูกรื้อทิ้งหรือเปล่า? อาจจะมีการอ้างว่าจะต้องทำอุโมงค์อะไรหรือเปล่าดิฉันก็ไม่รู้? อันนี้ทำนายไว้ในอนาคต

ทั้งหมดนี้เป็นสัญลักษณ์ทางวัตถุ แม้กระทั่งป้ายชื่อ

การหายไปของสัญลักษณ์ทางวัตถุ 

หวังว่าจะทำให้คนลืม 

หวังว่าจะเปลี่ยนประวัติศาสตร์ประเทศได้ 

แต่ในทัศนะของดิฉันคิดว่า "ไม่ใช่" ยิ่งกลับทำให้คนจำ

อยากให้ลืม คนกลับจำ

ยกตัวอย่าง หมุด (คณะราษฎร) มันก็แปรมาเป็นแบบที่ท่านเห็นแบบนี้ (เป็นนาฬิกา) อันนี้เป็นฝีมือของคุณสมบัติ บุญงามอนงค์ (หนูหริ่ง) ดิฉันทราบว่าปัจจุบันนี้เป็นนาฬิกา เป็นเข็มกลัด เป็นคุกกี้ ก็มี

นาฬิกาหมุดคณะราษฎร โดย คุณสมบัติ บุญงามอนุงค์ (หนูหริ่ง)

หมายความว่าตัวหมุด ซึ่งเป็นวัสดุทองเหลืองตรงนั้นถึงจะหายไป แต่มันเกิด "หมุดในใจ" และเป็นหมุดแบบใหม่เต็มไปหมด ดังนั้นผลมันจึงตรงกันข้าม

คือก่อนหน้านี้บางทีดิฉันก็เข้าใจว่าคนรุ่นใหม่เขาอาจจะไม่ได้สนใจ มันก็แค่หมุด แต่พอถูกทำให้หายไป คนก็สนใจว่า เอ๊ะ! ทำไมมันต้องหายไป

มันแปลก...ในประเทศอื่น ๆ พวกสัญลักษณ์ในเชิงประวัติศาสตร์ โดยทั่วไปเขาก็ยังคงไว้ ยกเว้นปัจจุบันนี้ตั้งแต่มีเรื่องของ "จอร์จ ฟลอยด์" เริ่มมีการโค่น อันนั้นเป็นการโค่นอนุสาวรีย์ของบุคคลที่ในประวัติศาสตร์นั้นกดขี่คน กดขี่ทางผิว หรือทางเพศ หรือในด้านอาณานิคม เป็นต้น นั่นแปลว่าสิ่งที่ก้าวหน้ามาทำลายสิ่งที่ล้าหลัง เพื่อทำให้ประวัติศาสตร์ถูกชำระด้วยสิ่งที่ก้าวหน้า

แต่ว่าของเรามันประหลาด อันนี้สาธารณชนต้องดูเอาเอง 

คุณเอาหมุดไป คนเริ่มสนใจ แต่เดี๋ยวนี้หมุดมันผุดเต็มขึ้นไปหมด หรือว่าตัวอนุสาวรีย์ปราบกบฎที่ถูกย้ายหายไป แต่ว่าเรื่องกบฎบวรเดช และการที่มีชัยชนะของคณะราษฎรต่อกบฎบวรเดช ก็จะกลับกลายเป็นเรื่องที่แพร่หลาย 

ขณะนี้คนก็ต้องมาสนใจที่ท่านทำบุญให้กับพระองค์เจ้าบวรเดช หรือพระยาศรีสิทธิสงคราม ตัวดิฉันเองโดยส่วนตัวไม่ได้มีปัญหาอะไร นี่เป็นเรื่องราวในทางประวัติศาสตร์ แต่ว่ามันจะทำให้คนสนใจ แต่คนสมัยใหม่จะสนใจในแง่ไหน นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

แต่สิ่งที่ดิฉันอยากจะพูดตรงนี้ก็คือ อะไรที่ถูกทำให้หายไป มันกลายเป็นสิ่งใหม่ที่เข้าไปอยู่ในหัวใจประชาชน เพราะคนเริ่มสงสัย 

จากไม่สนใจเรื่องหมุด...ก็จะมีหมุดทั่วไป 

จากไม่สนใจเรื่องของกบฎบวรเดช...ก็หันกลับมาสนใจ มาหาข้อมูลเรื่องของกบฎบวรเดช

ซึ่งถ้าเรากลับไปดูพระราชดำรัสของในหลวงรัชกาลที่ 7 (ดิฉันจะพูดในครั้งต่อไป) ท่านวิพากษ์วิจารณ์ไม่ให้พวกเจ้ามาใช้กำลังทหาร หรือลงมากระทำการ แม้กระทั่งตั้งพรรคการเมืองเอง เพราะท่านบอกว่าจะทำให้เกิดปัญหามากมาย

หลายคนอาจจะหยิบยกประวัติศาสตร์มาด้วยการตีความ แต่ไม่ได้ลงลึกถึงเนื้อแท้จริง ๆ ดังนั้นสิ่งที่เป็นเรื่องจริงมันจะถูกทำให้ปรากฏ และการตีความแบบเขลา ๆ หรือปฏิบัติการแบบตื้น ๆ แทนที่จะได้ผลตามประสงค์ มันกลับได้ผลตรงข้าม

คิดจะให้คนลืม...เปล่า!!! คนไม่ลืม...กลับจำและรู้เรื่องใหม่ ๆ 

หลายเรื่องที่คนต้องการให้ลืมก็ไม่รู้จริง

อยู่เฉย ๆ เสียยังดีกว่า ให้ประวัติศาสตร์นั้นคนได้เรียนรู้

แต่ดิฉันก็ชอบนะ ทำให้คนสนใจมาเรียนรู้ประวัติศาสตร์และคนรุ่นใหม่ ๆ ด้วย แม้กระทั่งคนรุ่นเก่าหลายคนก็อาจจะไม่ได้มองสิ่งเหล่านี้ แต่ความพยายามที่จะเขียนประวัติศาสตร์ใหม่ (เปลี่ยนประวัติศาสตร์) อาจจะมองว่ามีชัยชนะในปัจจุบัน นั่นก็คืออำนาจนิยม จารีตนิยม อยู่ในฐานะที่ครองอำนาจ แล้วจะกลับไปเอาประวัติศาสตร์ซึ่งครั้งหนึ่งคณะราษฎรได้เป็นรัฐบาล ครองอำนาจอยู่ 15 ปี หลังจากนั้นเอายุคจอมพล ป. ถึงแม้จอมพล ป. จะร่วมมือกับกลุ่มจารีตนิยม อำนาจนิยม แต่จอมพล ป. ก็ยังเป็นจอมพล ป. ซึ่งเป็นหนึ่งในคณะราษฎรแต่ต้น

ถ้าว่าไปก็คือ 25 ปี ที่คุณปฏิเสธไม่ได้ถึงคุณูปการในสิ่งที่คณะราษฎรได้ทำไว้ให้กับประเทศไทย แล้ว "อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย" จริง ๆ แล้วก็คืออนุเสาวรีย์ที่เกิดขึ้นหลังจากที่ได้แก้ปัญหาสิทธิสภาพนอกอาณาเขต ยกเลิกเงินรัชูปการ กระทั่งโรงเรียนเทศบาล อาจารย์ธิดาเล้ก ๆ ยังได้เคยเห็น เข้าไปเรียนอยู่บางปี โรงเรียนเทศบาลนั้นมีอยู่ทั่วราชอาณาจักร แล้วก็อย่างองค์การเภสัชกรรมที่ผลิตยาอยู่ทุกวันนี้ รูปปั้น ดร.ตั้ว ลพานุกรม ที่อยู่ข้างหน้า นั่นก็เป็นผลงานของคณะราษฎรทั้งสิ้น

คือสิ่งที่ทำเอาไว้มีมากมาย ธนาคารชาติ ก็อาจารย์ปรีดีเป็นคนทำ การแก้ปัญหาสิทธิสภาพนอกอาณาเขต ยกเลิกเงินรัชูปการที่หมายความว่าไพร่ต้องจ่าย แทนที่จะเข้าเวร (เข้าสังกัด) ก็คือยกเลิกไปหมด

ดิฉันเองก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาบอกว่าคณะราษฎรได้ทำอะไรเอาไว้บ้าง นั่นเป็นเรื่องที่คนต้องไปศึกษาเอาเอง แต่ 25 ปี อาจจะมีจุดอ่อน แต่จุดที่เกิดประโยชน์แก่ประเทศชาติในการเปลี่ยนแปลงการปกครองนั้นมีมากมาย ซึ่งมันเป็นประวัติศาสตร์ที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้!!!

และนี่จึงเป็นเรื่องที่ดีที่ขณะนี้ ถ้าคุณเข้าไปในโลกออนไลน์ เรามีเวปไซต์ใหม่ ๆ ซึ่งน่าชื่นชมที่ได้พยายามนำเสนอเรื่องราว รายละเอียดของการเปลี่ยนแปลงการปกครองและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลา 2475 มาเป็นลำดับ

เมื่อวานนี้ดิฉันได้ยกตัวอย่างหนังสือหลายเล่มซึ่งเป็นหนังสือเล่มใหญ่ ๆ แม้กระทั่งหนังสือของพระยาพหลฯ กับจอมพล ป. ทหารก็เป็นคนทำขึ้นมา และบัดนี้เอาป้ายชื่อออก จะลืมหรือ? เพราะว่าพลเอกพระยาพหลฯ เป็นนายกฯ หลายสมัยนะ เป็นที่ประทับใจและชื่นชมว่าเป็นนายทหารที่เป็นนายกฯ ที่มีคนยกย่องมากที่สุด และเป็นหลายสมัย ดูเหมือนจะ 4 สมัยด้วยซ้ำ แล้วอยู่ ๆ ตอนนี้ลบชื่อออกจากค่ายทหารต่าง ๆ ทั้งหมด อันนี้ก็แล้วแต่นะ 

แต่ประชาชนขณะนี้ ปรากฏการณ์ใหม่ ๆ เรื่องใหม่ ๆ และคนใหม่ ๆ ที่เข้าใจบริบทการเมืองไทยและต้องการให้การเมืองก้าวไปข้างหน้ามีเกิดขึ้นมากมาย ดิฉันมีความพึงพอใจในสิ่งใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้น

สิ่งเก่าบางสิ่งเป็นวัตถุหายไป 

แต่สิ่งใหม่ ๆ ที่เป็นคน เป็นองค์ความรู้ เป็นเนื้อหาของความก้าวหน้าและวิธีการ เทคนิคใหม่ ๆ ซึ่งจะทำลายวิธีคิดแบบเก่า คนเก่า ๆ และระบอบแบบที่เป็นตัวถ่วงรั้งประชาชนไม่ให้ก้าวไปข้างหน้า

เพราะฉะนั้นดิฉันก็คิดว่า "คิดผิด" ถ้าอยู่ในฝั่งจารีตที่พยายามจะเขียนประวัติศาสตร์ ที่พยายามจะเอาวัตถุหายไป 

แต่คิดผิดของท่านมันดีสำหรับประชาชนนะ สำหรับดิฉันมองว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะเราได้สิ่งใหม่ ๆ เกิดขึ้นมา 

ดังนั้นไม่ต้องไปเสียใจถ้ามีการยกเลิกหรือยุบ "อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย" ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งน่าท้าทาย หรือจะยกเลิกชื่อถนนพหลโยธิน (ค่ายฯ ยังยกเลิกไปได้แล้ว) นี่แหละที่คณะราษฎรตัดถนนไปสุดภาคเหนือ ไปสุดภาคใต้ นี่ก็เป็นผลงาน แต่ถ้าจะเปลี่ยนชื่อแล้วเอาผลงานไปใส่ชื่ออย่างอื่นก็แล้วแต่ 

ถ้าจะทำให้มากกว่านี้ก็ยินดีด้วยนะ เพราะว่านั่นจะทำให้คนหันมาสนใจ และมองเห็นว่าวัสดุหรือสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น ทำไมกลุ่มจารีตนิยมและอำนาจนิยมไม่ต้องการให้ดำรงอยู่ ทำไมต้องการเขียนประวัติศาสตร์ใหม่ 

"นี่เป็นสิ่งดีสำหรับประชาชนไทยที่จะก้าวต่อไป และดิฉันเชื่อว่าชนชั้นที่มีการเปลี่ยน มีเสรีชนมากขึ้น มีเยาวชนรุ่นใหม่มากขึ้น นิมิตหมายที่ดีในการที่จะก้าวไปข้างหน้า จะทำให้สิ่งใหม่ ๆ เหล่านี้เติบโตได้อย่างรวดเร็ว เพราะการกระทำที่พยายามจะทำลายสัญลักษณ์ของความก้าวหน้าในอดีต ก็จะเกิดความก้าวหน้าใหม่อย่างรวดเร็วขึ้นมา" อ.ธิดากล่าวในที่สุด

ธิดา ถาวรเศรษฐ : 88 ปี จาก ราชาธิปไตย ยังเป็นประชาธิปไตยปลอม ๆ

ยูดีดีนิวส์ : 22 มิ.ย. 63 ในการทำเฟสบุ๊คไลฟ์ของ อ.ธิดา ถาวรเศรษฐวันนี้ อ.ธิดา กล่าวว่าขณะนี้มีเรื่องร้อน ๆ อยู่หลายเรื่อง ทั้งในสถานการณ์ COVID ปกติ แต่วิกฤตการเมือง วิกฤตเศรษฐกิจ ค่อนข้างไม่ปกติ แต่เนื่องจากใกล้วันที่ 24 มิถุนายน ซึ่งถือเป็นวาระสำคัญยิ่งของการเมืองไทยที่ปักหมุดหมายจาก 2475 วันนี้ที่ดิฉันจะพูดก็คือ

88 ปี จากราชาธิปไตย ยังเป็นประชาธิปไตยปลอม ๆ 

อ.ธิดากล่าวว่า คือการเปลี่ยนแปลงการปกครองซึ่งมุ่งหวังจะให้ได้ระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ตอนนั้นใช้คำว่า Constitutional monarchy แต่ถ้าเราไปดูที่ธรรมศาสตร์ (รูปปั้นที่มีท่านอาจารย์ปรีดีอยู่) ก็ใช้คำว่า เปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบราชาธิปไตย (สมบูรณาญาสิทธิราชย์) มาสู่ระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ

เพราะฉะนั้นคำว่า Constitutional monarchy ก็ทำให้คนบางส่วนตีความหมายกำกวม แต่ในทัศนะทั่วไปในโลกนี้ Constitutional monarchy หมายถึง ระบอบการเมืองการปกครองที่มีพระมหากษัตริย์อยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญ มันต่างกับว่ามีพระมหากษัตริย์และมีรัฐธรรมนูญ

ดิฉันก็คิดว่าขณะนี้เป็นที่เข้าใจในรัฐธรรมนูญทุกฉบับ ไม่ว่าจะเป็นรัฐธรรมนูญฉบับล้าหลังที่สุดของอำมาตย์อย่างไรก็ตาม เพื่อสถาปนาประชาธิปไตยจอมปลอม เขาก็เขียนว่า การเมืองการปกครองคือระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขตรงกันหมด (ไม่นับฉบับที่ 1 ฉบับแรก) 

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข" มาเติมเอาฉบับหลัง ๆ ไม่ได้มีตั้งแต่ต้น (เพื่อทำความเข้าใจ) 

หลังมีการทำรัฐประหาร 2490 แล้ว และมีรัฐธรรมนูญที่ล้าหลัง ก็มีการแต่งเติมประโยคและวรรคต่าง ๆ ซึ่งแตกต่างไป ถ้าคนที่ศึกษารัฐธรรมนูญเปรียบเทียบก็จะรู้ เช่น 

อำนาจอธิปไตย "เป็นของ" ราษฎรทั้งหลาย

อำนาจอธิปไตย "เป็นของ" ประชาชน หรือว่า

อำนาจอธิปไตย "มาจาก"

แค่นี้ก็เถียงกัน! "เป็นของ" ก็ดูมันหนักแน่น แต่ถ้าอำนาจ "มาจาก" อันนี้ก็ไปอีกแบบหนึ่ง ก็แปลว่า "มาจาก" ประชาชน แต่ผู้ใช้อำนาจนั้นประมาณว่ามีอำนาจโดยที่ได้รับมอบอำนาจมาจากประชาชน ตรงนี้ดิฉันจะข้ามไป

อ.ธิดากล่าวต่อไปว่า มันก็ถึงเวลาที่เราคงจะต้องตั้งคำถามว่า...ผ่านมา 88 ปีแล้ว เหตุไฉนประชาธิปไตยของเรายังไม่ถึงฝั่ง ยังเป็นประชาธิปไตยปลอม ๆ

เหตุผลที่ปลอมก็คือชัดเจนว่าอำนาจอธิปไตยไม่ได้เป็นของประชาชน อาจจะอ้างว่ามาจากประชาชนเหมือนที่เขียนในรัฐธรรมนูญ แต่ไม่ได้เป็นของประชาชนเหมือนรัฐธรรมนูญหรือธรรมนูญการปกครองฉบับแรก เราจึงยังต้องเรียกว่าประชาธิปไตยปลอม ๆ เพราะว่าถ้าเอารัฐธรรมนูญเป็นแก่นสารว่าใครจะมีอำนาจอย่างไรในแผ่นดินนี้ เราก็พบว่าในเนื้อหารัฐธรรมนูญนั้น ก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าประชาชนมีอำนาจจริง

อย่าว่าแต่ว่าจะพลิกแพลงนำไปปฏิบัติ แล้วบิดเบือน ทำให้อำนาจซึ่งควรจะมาจากประชาชน เป็นของประชาชนนั้น กลายไปเป็นอำนาจของคณะบุคคล ดังนั้นจึงเป็นคณาธิปไตย หรือเป็นคณาธิปไตยที่เป็นอำนาจนิยมและจารีตนิยม

ก่อนหน้านี้ดิฉันเคยเอาคลิปของอาจารย์ปรีดีที่ท่านวิจารณ์ตัวเองลงในเพจ อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ แต่ว่าถ้าวันนี้คนลองไปอ่านของบีบีซี ก็มีการถอดคลิปนั้นออกมาซึ่งตอนนั้นผ่านมา 50 ปี อาจารย์ปรีดีส่วนใหญ่ท่านก็วิพากษ์ตัวเอง วิพากษ์คณะราษฎร และวิพากษ์กลุ่มคณะที่ยึดอำนาจได้แต่รักษาอำนาจไว้ไม่ได้ และถูกฝั่งจารีตนิยมแย่งชิงอำนาจคืน นั่นเป็นชุดแรกของการเปลี่ยนแปลงการปกครองที่ยึดอำนาจได้แต่รักษาอำนาจไม่ได้

ในทัศนะของอาจารย์ปรีดีนั้น ท่านให้ความขัดแย้งภายในและจุดอ่อนภายในคณะราษฎรเป็นหลัก ซึ่งมันก็ถูกต้องตามทฤษฎีก็คือ เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น ความขัดแย้งภายในและจุดอ่อนภายในต้องถือเป็นเรื่องสำคัญ แม้นเรื่องภายนอกจะมีบทบาทสูง แต่ถ้าภายในแข็งแกร่งก็จะสามารถต้านอุปสรรคและเอาชนะฟันฝ่าไปได้

แต่สำหรับเรา เราก็ต้องดูทั้งปัญหาจุดอ่อนคณะราษฎร และจุดอ่อน ของฝ่ายประชาชนต่าง ๆ ในการที่จะขับเคลื่อนเพื่อที่จะสามารถทำให้ระบอบประชาธิปไตยเกิดขึ้นได้อย่างถูกต้อง (ที่ประชาชนมีอำนาจแท้จริง) 

ดิฉันไม่อยากใช้คำว่า "สมบูรณ์" เพราะหลายคนก็บอกว่าสมบูรณ์มันไม่มี คือระบอบประชาธิปไตยก็ต้องแก้ไขไปเรื่อย ๆ แต่หมายความว่าให้ความก้าวหน้านั้นมีมากกว่าความล้าหลัง เพราะประชาชนไทยก็มีการขับเคลื่อนตลอด แต่ว่ามา ณ บัดนี้เราก็จะมองว่าความล้าหลังมันน่าจะมากกว่าความก้าวหน้า นั่นคือปรากฏการณ์ของระบอบการเมือง

แต่ในทัศนะของดิฉัน ปรากฏการณ์ของระบอบการเมืองดูเป็นปรากฏการณ์ล้าหลังมากกว่าก้าวหน้า แต่ว่าประชาชนยังก้าวหน้าไปเรื่อย ๆ ไม่ได้ถอยหลัง มันพิสูจน์ให้เห็นว่าประชาชนไม่ได้หยุดการต่อสู้ เพียงแต่มีการเปลี่ยนรูปแบบในแต่ละระยะเวลา

และในการเปลี่ยนรูปแบบในแต่ละระยะเวลามันไม่อาจเปลี่ยนแปลงอำนาจการเมืองการปกครองได้เท่านั้นเอง แต่ไม่ได้หมายความว่าประชาชนจะถอยหลัง ตรงข้าม...ประชาชนจะก้าวหน้า เพราะเราจะเห็นได้ว่า เมื่อคณะราษฎรหมดอำนาจไปในปี 2490 หลังจากนั้นการต่อสู้ของประชาชนก็มีมาเป็นลำดับ

ในส่วนของอาจารย์ปรีดีพูดถึงจุดอ่อน ความขัดแย้งภายใน แล้วก็การที่รักษาชัยชนะไว้ไม่ได้ นั่นก็คือยุทธวิธียังไม่ดีพอ และไม่ได้ตระหนักถึงการที่จะมีการฟื้น ฟื้นซากทัศนะเผด็จการทาสศักดินา ซึ่งเป็นการโต้อภิวัฒน์หรือ Counter Revolution  คือไม่ได้ตระหนัก  แล้วกลับมีส่วนร่วมในการที่ทำการตอบโต้สิ่งที่ได้ทำมา แล้วขาดยุทธวิธี ที่สำคัญที่น่าสนใจก็คือว่า มีความรู้ทางทฤษฎีที่ไม่เท่ากัน ขาดความชำนาญในการติดต่อกับราษฎรอย่างกว้างขวาง ในทัศนะของดิฉันก็คือขาดการทำงานมวลชนอย่างเข้มแข็ง

นี่คือในส่วนของอาจารย์ปรีดี นี่คือปัจจัยภายใน

แต่ในทัศนะดิฉันที่สำคัญมากก็คือว่า นอกจากปัจจัยภายใน ปัจจัยภายนอกซึ่งดิฉันจะเน้นก็คือปัจจัยของภายนอกคณะราษฎร นั่นคือ "สังคมไทย"

ปัจจัยของสังคมไทยซึ่งจะต้องเข้าใจว่า สังคมไทยมีลักษณะแตกต่าง ถ้าเราดูพัฒนาการของสังคมในประเทศที่ก้าวเข้าไปสู่ระบอบประชาธิปไตย โดยเฉพาะเสรีประชาธิปไตยได้อย่างดีปัจจุบันนี้ จะมีแบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งคือประเทศเจ้าอาณานิคม หรือเป็นประเทศที่เข้าสู่ทุนนิยมได้อย่างรวดเร็ว นั่นคือตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 16 เข้าสู่ศตวรรษที่ 17-18

เมื่อเข้าสู่ยุคทุนนิยมได้อย่างรวดเร็ว ประการแรกคือเขามีองค์ความรู้ และประการที่สำคัญก็คือเขามีชนชั้นนายทุนที่แข็งแกร่ง มีกรรมกร มีความรู้เทคโนโลยี มีเสรีชน เมื่อมีชนชั้นใหม่เกิดขึ้นมา ชนชั้นใหม่ก็ต้องปรารถนาที่จะมีบทบาทในฐานะ "ผู้ปกครอง"

อย่างในอังกฤษ ขุนนางก็ลุกขึ้นมามีปัญหากับพระมหากษัตริย์ ซึ่งทุกวันนี้ยังมีขนบธรรมเนียมแปลก ๆ เช่น เวลาพระมหากษัตริย์จะไปเข้าสภาขุนนาง ไปเคาะ ๆ ต้องมีการดันเอาไว้ หรือมีการตอบโต้อะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อเป็นพิธีการ

ก็คือปัจจัยที่จะทำให้ระบอบประชาธิปไตย การเมือง การปกครอง ในทัศนะของดิฉันคิดว่ามันต้องมีชนชั้นที่แข็งแกร่งขึ้นมา

ทีนี้หันมาดูสังคมไทย ในทัศนะดิฉันยังเป็นสังคมจารีตนิยม อำนาจนิยม 

ประเทศที่เข้าสู่ทุนนิยมได้อย่างรวดเร็ว แล้วก็มีโภคทรัพย์ มีชนชั้นขึ้นมาต่อสู้เพื่อต้องการอำนาจอยู่ในมือนายทุน แทนที่จะอยู่ในมือของพระมหากษัตริย์ หรือขุนนาง หรือเจ้าที่ดิน ก็เกิดชนชั้นใหม่ เกิดนายทุน เกิดชนชั้นกลาง

อีกส่วนหนึ่งในประเทศอาณานิคม ปรากฏว่าเมื่อมีการล่าอาณานิคม ชนชั้นนำเดิมในระบอบศักดินา ถูกทำลายโดยจักรวรรดินิยม พูดง่าย ๆ ว่าระบอบประชาธิปไตยเกิดขึ้นโดยการสนับสนุนของเจ้าอาณานิคม ไม่ว่าจะเป็นอินเดีย พม่า มาเลเซีย สิงคโปร์ เพราะว่าเมื่อเขาปลดปล่อย เขาต้องการให้ประชาชนมีอำนาจ ไม่ใช่เจ้าผู้ครองนครหรือพระมหากษัตริย์ชุดเดิม พูดง่าย ๆ ว่าจารีตนิยมถูกทำลายด้วยอาณานิคม

หันมาดูประเทศไทย!

ประเทศไทยเป็นกึ่งอาณานิคม ขบวนการจารีตนิยมและขบวนการเมืองการปกครองของเราไม่ได้ถูกทำลายโดยสิ้นเชิง อาจจะลดไปจำนวนหนึ่ง ต้องพูดตรง ๆ ว่าในช่วงเปลี่ยนผ่านจากรัชกาลที่ 4 รัชกาลที่ 5 ได้มีการเปลี่ยนแปลงวิธีการปกครองให้ทันสมัยขึ้นเป็นจำนวนมาก

และในช่วงรัชกาลที่ 4 เราสูญเสียเอกราชไปโดยปริยายจากการทำสนธิสัญญาเบาว์ริ่ง ด้วยเหตุนี้พูดง่าย ๆ ว่าเจ้าอาณานิคมเขาไม่ต้องยึดการเมืองการปกครองประเทศไทย เพราะเราได้มอบให้เขาไปเกือบหมดแล้ว เขามีการแบ่งกันตรงกลางประเทศ (แม่น้ำเจ้าพระยา) โดยฝรั่งเศสมีอำนาจอิทธิมาถึงแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งนี้ อังกฤษมาทางอินเดีย พม่า มาถึงแม่น้ำเจ้าพระยา

เพราะฉะนั้นเวลาเราต้องการให้อังกฤษช่วยเมื่อฝรั่งเศสเข้ามารุกราน เขาก็จะทำเฉย ๆ เพราะความจริงเขาตกลงกันไว้เรียบร้อย กระทั่งเราจะให้คนเยอรมันสร้างรางรถไฟจากกรุงเทพฯ ไปภาคใต้ยังไม่ได้เลย ต้องเป็นคนอังกฤษถึงจะทำได้ มีรายละเอียดหลายอย่างซึ่งเราจะไม่พูด ณ ที่นี้ 

ดิฉันพูดแต่เพียงภาพรวมก็คือ สังคมไทยยังเป็นจารีตนิยม ยังมีการเมืองการปกครองในระบอบศักดินา แต่ว่ามีการคลี่คลายให้ทันสมัยมากขึ้น เพราะความปรีชาสามารถของพระมหากษัตริย์ มีการปลดปล่อยแรงงานจากทาส ไพร่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสมัยรัชกาลที่ 5 ทำให้ประเทศได้ชาวนาเสรีขึ้นมาจำนวนมาก แล้วก็ได้ "เงินอากรนา" ได้ "เงินรัชชูปการ" คือไม่ต้องเป็นไพร่แต่ต้องจ่ายเงิน ก็เกิดความมั่งคั่งขึ้นในประเทศมากมาย แทนที่จะให้พวกขุนนางคุมไพร่แล้วคุมความมั่งคั่ง ก็รวมศูนย์อำนาจ

มีนักวิชาการหลายคนก็ถือว่า Absolute monarchy หรือระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เกิดขึ้นจริงในประเทศไทยก็คือในยุครัชกาลที่ 5 นี่เอง เพราะก่อนหน้านี้ต้องแบ่งอำนาจให้ขุนนางอยู่เป็นจำนวนมาก
ดังนั้นการปลดปล่อยแรงงานเพื่อเข้าสู่สมัยใหม่มาทำในรัชกาลที่ 5

แต่ยังไม่พอ!

จากรัชกาลที่ 6 มาถึงรัชกาลที่ 7 เรามาเจอกระแสเศรษฐกิจตกต่ำ พระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวก็พยายามจะแก้ปัญหา แต่ก็แก้ปัญหาได้ระดับหนึ่ง แล้วก็เกิดปัญหาที่ต้องดึงข้าราชการออก ข้าราชการเองก็มีความไม่พอใจ ประชาชนก็ทุกข์ยากเนื่องจากเศรษฐกิจตกต่ำอันเนื่องมาจากสงครามโลกครั้งที่ 1 ด้วย (ในสมัยรัชกาลที่ 6) 

เพราะฉะนั้นสังคมไทยยังเป็นสังคมศักดินา ยังเป็นสังคมจารีตแบบเดิม แม้กระทั่งหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ในขณะที่คนอื่นเขาเป็นทุนนิยม ดังนั้นระบอบประชาธิปไตยจะเบ่งบานเกิดขึ้นได้ มันต้องมีชนชั้นที่แข็งแรง ของเราเป็นทุนนิยมที่ล้าหลัง เนื่องจากเราไม่มีแรงงานเสรีตั้งแต่ต้น เพราะเราใช้ระบบไพร่ ไพร่ก็เข้าไปอยู่ในสังกัด คนที่มีความรู้ก็ต้องมาเป็นข้าราชการเป็นขุนนางหมด

ดังนั้น สังคมไทย นอกจากพระมหากษัตริย์ ก็มีขุนนาง ซึ่งขุนนางก็มีตั้งแต่ศักดินาสูงจนกระทั่งศักดินาต่ำ และเมื่อไม่มีศักดินาแล้วก็ยังเป็นขุนนางแบบเดิม แม้กระทั่งคนที่เปลี่ยนแปลงการปกครอง ต้องพูดง่าย ๆ ว่าเป็นข้าราชการขุนนางระดับกลาง ระดับล่าง ๆ เพราะส่วนมากอายุยังน้อย เป็นขุน เป็นหลวง ประมาณนี้ และส่วนอื่นก็เป็นสามัญชนซึ่งเพิ่งออกมาจากไพร่

ในประเทศอื่น ๆ เขาจะมีช่างฝีมือแล้วพัฒนามาคล้าย ๆ SME ปัจจุบัน เป็นแรงงานอิสระ เพราะประเทศอื่น ๆ ในสังคมศักดินาเขานั้นที่ดินไม่ได้เป็นของพระมหากษัตริย์ทั้งหมด แต่ในประเทศไทย ที่ดินเป็นของพระมหากษัตริย์ทั้งหมด และมอบให้ขุนนางส่วนหนึ่ง หลังจากนั้นเพิ่งจะมีการซื้อขายให้ประชาชนมีสิทธิถือครองที่ดินได้

พัฒนาการจากระบอบศักดินาเข้ามาสู่ทุนนิยมของเรานั้นช้า ชนชั้นของเราไม่มีชนชั้นนายทุนจริง นายทุนก็ต้องนำเข้า กรรมกรก็ต้องนำเข้า มีแต่ขุนนางกับไพร่ 

ดังนั้นความคิด ทัศนะ อุดมการณ์ ก็ยังเป็นจารีต ยังเป็นศักดินา ยังมีลักษณะรวมศูนย์และระบบอุปถัมภ์จนถึงปัจจุบัน จึงทำให้ข้าราชการไทยเป็นองค์กรที่ล้าหลัง แม้จะพยายามแก้ไขปรับปรุงแล้วก็ตาม เพราะว่าทัศนคติและระบบที่ดำเนินมานั้นเป็นจารีต เป็นระบบอุปถัมภ์ เราไม่มีไพร่สังกัด แต่คุณไปดูข้าราชการจะมีสังกัดใครขึ้นกับสายไหน สายนี้ได้เป็นปลัดฯ สายนี้ได้ขึ้น... มันก็ยังเป็นแบบเดิมอยู่

ดิฉันก็อยากจะมองว่า นอกจากปัญหา 88 ปีของเรา ฝ่ายที่ต้องการเปลี่ยนแปลงก้าวหน้ามีจุดอ่อนก็จริง แต่ต้องเข้าใจว่าสังคมไทยไม่ใช่ประเทศที่เป็นเจ้าอาณานิคมที่ทุนนิยมเบ่งบาน

และก็ไม่ใช่ประเทศอาณานิคมที่ถูกเจ้าอาณานิคมหยิบยื่นและทำลายจารีตนิยมไป

ตรงนี้จึงเป็นอุปสรรคสำคัญ ผู้ที่จะผลักดันและเปลี่ยนแปลงประเทศต้องคำนึงถึงความจารีตนิยมและสังคมชนชั้นในสังคมไทยที่ยังดำรงอยู่

หลายคนดูน่าจะก้าวหน้า แต่ความคิดในที่สุดก็กลายเป็น "ขุนนาง"
รัฐวิสาหกิจไทยก็เป็น "กรรมกรขุนนาง"
ข้าราชการก็เป็น "ขุนนาง"
ไม่ต้องพูดถึงองค์กรอิสระต่าง ๆ ก็ขึ้นอยู่กับระบบอุปถัมภ์และรวมศูนย์ขึ้นอยู่กับว่าผู้มีอำนาจเป็นใคร ถ้าหากว่าฝ่ายจารีตนิยมอำนาจนิยมสามารถยึดอำนาจได้ ใช้กำลังทหารยึดอำนาจ และตุลาการบอกว่า "ชอบแล้ว" เพราะท่านชนะได้อำนาจแล้ว ดังนั้นกฎหมายหรือคำสั่งของท่านที่ท่านเขียนมา (ตราเอาไว้) คือกฎหมายทั้งสิ้น

ถามว่า...แล้วข้าราชการไทยจะไปทางไหน?

ข้าราชการไทยก็ต้องขึ้นต่ออำนาจ และประชาชนซึ่งไม่ได้มีความคิดที่จะต่อสู้ด้วยอาวุธ (เพราะไม่มีอาวุธ) ในส่วนพรรคการเมืองที่เคยต่อสู้ด้วยอาวุธก็ล้มเหลว ส่วนหนึ่งก็คือ นอกจากปัจจัยภายใน อย่างที่คณะราษฎรอาจจะวิพากษ์วิจารณ์ หรืออาจจะมีคนวิจารณ์คุณทักษิณและพรรคไทยรักไทย ก็วิจารณ์ได้ และมีจุดอ่อนได้เหมือนกัน

แต่ในขณะเดียวกันดิฉันก็อยากให้เข้าใจด้วยว่า สังคมไทย มันเป็นเช่นนี้ เป็นสังคมจารีตนิยม อำนาจนิยม ที่ยังไม่ยอมคืนอำนาจให้กับประชาชน ด้วยปัจจุบัยที่อวยให้ประโยชน์ เพราะสงครามเย็นแทนที่จักรวรรดินิยมจะจัดการกับจารีตนิยม จักรวรรดินิยมกลับต้องการให้จารีตนิยมดำรงอยู่เพื่อสู้กับคอมมิวนิสต์

ดังนั้นสังคมจารีตนิยมจึงได้ลมหายใจและออกซิเจน ได้อาหาร จากจักรวรรดินิยม ไม่ได้ถูกทำลายนะ! 

นี่จึงทำให้ประเทศไทยมีลักษณะพิเศษ!!!

แล้วปัญญาชนไทย ชนชั้นกลางไทย ก็กลายเป็น "ขุนนาง" 
สิบพ่อค้าไม่เท่าพระยาเลี้ยง นี่ก็เป็นสิ่งที่เขาคิดอยู่
เรียนไปก็เพื่อที่จะเป็นเจ้าคนนายคน นี่คือคติที่ยังเชื่ออยู่เช่นนี้ 

แม้บัดนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงไปพอสมควร แต่รากเหง้าความคิดจารีตนิยมและการสยบต่ออำนาจยังดำรงอยู่ในสังคมไทย

อย่างไรก็ตาม ผ่านมา 88 ปี ดิฉันก็คิดว่าเรา
อาจจะไม่จำเป็นต้องไปโทษคณะราษฎร 
อาจไม่จำเป็นต้องไปโทษ พคท.
อาจไม่จำเป็นต้องไปโทษ ดร.ทักษิณ ชินวัตร ว่าได้อำนาจแล้วรักษาไม่ได้ (หมายถึงคณะราษฎรและดร.ทักษิณ) เพราะอย่างนั้น... เพราะอย่างนี้...

แต่ดิฉันคิดว่า เราควรมองไปข้างหน้าว่าวิธีคิดของสังคมไทยที่เป็นจารีตนิยม และทำให้คนมีความคิดที่อยากจะเป็นขุนนางทั้งหมด มันก็เสื่อมถอยไปมากแล้ว โอกาสใหม่ที่ระบอบประชาธิปไตยจะสามารถเกิดขึ้นได้ในประเทศไทยนั้น ดิฉันเชื่อว่าอย่างไรก็มีแน่ แต่ขณะนี้ดิฉันก็เชื่อเหมือนคนอื่นว่า เรื่องแก้ไขรัฐธรรมนูญอาจจะเป็นเรื่องที่ต้องทำ แต่มันก็จะทำไม่ได้ เพราะเขาเขียนให้ "ฉีก" เขาไม่ได้เขียนให้ "แก้" เพราะฉะนั้นคนที่จะแก้รัฐธรรมนูญนี้ได้ก็คือต้องมาฉีกใหม่ด้วยอำนาจปากกระบอกปืน

คำถามว่า...
เมื่อเกิดคนรุ่นใหม่ขึ้นมามาก ๆ 
เมื่อเกิดนายทุนใหม่ขึ้นมามาก ๆ
เมื่อเกิดความคิดที่เข้าใจ ต้องการความเท่าเทียม ความยุติธรรม ขึ้นมามาก ๆ 

ความคิดแบบเก่า อำนาจแบบเก่า รัฐธรรมนูญแบบนี้ 
มันจะต้านทานกระแสประชาชนได้หรืออย่างไร? 
ดิฉันยังมีความหวังค่ะ อ.ธิดากล่าวในที่สุด

ธิดา ถาวรเศรษฐ : วิถีใหม่เพื่อประชาชนที่ "เป็นไปไม่ได้" สำหรับ นายกฯ ประยุทธ์

ยูดีดีนิวส์ : 19 มิ.ย. 63 อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ กล่าวในการทำเฟสบุ๊คไลฟ์ว่า วันนี้จำเป็นต้องพูดหลังจากที่ท่านนายกฯ ออกมาพูดเมื่อวานนี้ ซึ่งดูเหมือนดี ท่านพูดถึงเรื่อง New Normal ของท่าน ประเด็นที่พูดวันนี้ก็คือ

วิถีใหม่เพื่อประชาชน "ที่เป็นไปไม่ได้" สำหรับ นายกฯ ประยุทธ์

อ.ธิดากลา่วว่าคำว่า New Normal ถูกนำมาใช้ก็เป็นเรื่องปกติใหม่ในวงการธุรกิจหรือในวิถีชีวิตของประชาชน เป็นวิถีใหม่ในสถานการณ์ใหม่ 

ท่านก็อยากจะมี New Normal  น่าสนใจในสิ่งที่ท่านพูด ดิฉันต้องบอกว่า New Normal มันสำหรับท่าน แต่มันไม่ใช่เพื่อประชาชน...หรือเปล่า?

เพราะว่าถ้าเป็น New Normal สำหรับรัฐบาลเพื่อประชาชนแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลย ซึ่งดิฉันจะบอกต่อไปว่า ท่านพูดดูเหมือนดี แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่ ทำไม่ได้ และไม่มีวันทำได้ด้วย

เพราะว่านี่เป็น New Normal สำหรับผู้สืบทอดอำนาจจากการทำรัฐประหาร เพื่อที่จะให้อำนาจนั้นได้รับการยอมรับและอยู่ในสังคมนี้ได้ต่างหาก

แต่มันไม่ใช่ New Normal สำหรับรัฐบาลของประชาชนที่มาจากประชาชนและทำเพื่อประชาชน เพื่อความเจริญรุ่งเรือง มันมีการตัดหัวตัดหาง ให้ฟังดูเหมือนดี

ดิฉันก็ไม่ใช่ติเรือทั้งโกลน ท่านพูดประหนึ่งว่าชัยชนะของ COVID ที่ได้รับการยอมรับในเวทีโลกนั้น ท่านมองว่าเป็นความพร้อมใจของคนไทยทุกฝ่ายที่ร่วมมือ แล้วก็มีคนเก่งเยอะ

ดิฉันอยากจะถามว่าท่านเพิ่งรู้หรือ? 

คนไทยนั้นเขามีเหตุผลนะ เนื่องจากปัญหา COVID มันเป็นภัยต่อประเทศ ต่อประชาชน และทั้งโลก ดังนั้นสิ่งที่เขาไม่พอใจรัฐบาล ไม่พอใจนโยบาย ไม่พอใจรัฐมนตรีหรืออะไร เก็บเอาไว้ก่อน เขาก็ให้ความร่วมมือเพื่อมาช่วยเหลือกัน ทุกส่วนพร้อมเพรียงกันหมด

ท่านทำเคอร์ฟิว ท่านประกาศ "พ.ร.ก.ฉุกเฉิน" แม้เขาจะรู้สึกว่ามันไม่มีความจำเป็นเพราะเพียง "พ.ร.บ.โรคติดต่อ" ก็พอแล้ว แต่ประชาชนก็กล้ำกลืน จะออกมาประท้วงอะไรก็เลิกทั้งนั้นและให้ความร่วมมือ

การที่เราสามารถต้าน COVID ได้ในระดับที่น่าพึงพอใจ ได้รับการยอมรับนั้น มาจากความร่วมมือของประชาชน แต่เราลงทุนสุงเกินไป เพราะความผิดพลาดของรัฐบาลที่ไม่มีการจัดการที่ดี ปล่อยให้ COVID เข้ามาด้วยความเขลาและการจัดการที่ไม่ถูกต้อง จนกระทั่งระบาด แล้วต้องใช้ทรัพยากรจนประเทศต้องเสียหายมากมาย

อันนั้นท่านไม่พูดเลยนะ! แต่ยังดีที่เพิ่งมามองเห็นว่าประชาชนให้ความร่วมมือ แล้วก็มีคนเก่งเยอะ

ที่ท่านบอกว่าท่านจะทำ New Normal โดยบอกว่า

หนึ่ง "ผนึกทุกภาคส่วนร่วมวางอนาคตประเทศไทย"

สอง "ประเมินผลงานภาครัฐ โดยผุ้ส่วนได้ส่วนเสียตัวจริง"

สาม "การทำงานเชิงรุก"

ทั้งหมดนี้อาจจะเป็น New Normal ของท่าน 

แต่ไม่ใช่ New Normal ของประชาชน

ด้วยเหตุที่ว่า ระบอบประชาธิปไตยไม่ใช่แต่เป็นเพียงระบอบการเมืองการปกครอง ไม่ใช่แต่เป็นเพียงเป้าหมายของระบอบที่มีรัฐสภา มีการแบ่งอำนาจ แต่คำว่า "ระบอบประชาธิปไตย" ยังมีวิธีการด้วย ไม่ใช่เป็นแต่เพียงเป้าหมายของระบอบ

วิธีการที่พูด "เห็นหัว" ประชาชน ให้ประชาชนมีส่วนร่วม ให้ประชาชนประเมินผลงานภาครัฐ มันคือวิธีการประชาธิปไตยของระบอบประชาธิปไตยที่ประชาชนเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

ที่ท่านพูดว่า "ผมก็มาจากการเลือกตั้ง" แต่เป็นที่เข้าใจกันว่าท่านมาเป็นนายกรัฐมนตรีด้วยความสง่างามหรือเปล่า? ด้วย ส.ว. ที่มาจากการแต่งตั้ง ด้วยการใช้อำนาจรัฐ ด้วยการที่แปรคะแนนจาก 7 หมื่นให้มาเป็น 3 หมื่นก็สามารถเป็น ส.ส. ได้

ทั้งหมดนี้เป็นวิธีการที่ในระบอบประชาธิปไตย ท่านบอกว่าจะใช้วิธีการเหล่านี้ ท่านเพิ่งรู้หรือว่าประชาชนก็มีคนเก่ง ที่ไม่ใช่มีแต่เฉพาะเจ้าหน้าที่รัฐ เพราะว่ารัฐราชการรวมศูนย์ให้เจ้าหน้าที่รัฐเป็นใหญ่ พอไปฟังภาคเอกชน...เขาก็เก่ง คุณลองฟังประชาชน ลองฟังชาวบ้านดูซิ! เขาเก่ง เก่งว่าเทคโนแครตที่มารับใช้ท่านด้วย

แต่ทั้งหมดนี้มันเป็นวิธีการประชาธิปไตยของการเมืองในระบอบประชาธิปไตยที่ประชาชนเป็นใหญ่ในแผ่นดิน ดิฉันพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่ง

แต่ที่ท่านคิดจะทำ ท่านทำเพื่อที่ว่าท่านจะขยับออกจากรัฐข้าราชการรวมศูนย์เสียหน่อย ให้ประชาชนเข้ามาประเมินหรือฟังเสียงประชาชน แต่รัฐข้าราชการรวมศูนย์ยังเป็นผู้ปฏิบัติ แล้วท่านก็ยังเป็นผู้ตัดสินว่าใครจะทำอะไร หรือไม่ทำอะไร

ท่านอาจจะบอกว่าเป็น New Normal 

แต่ดิฉันอยากจะบอกว่า นี่คือ New Normal ของระบอบอำมาตยาธิปไตยที่มีการใช้อำนาจนิยมเป็นสำคัญ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องที่ให้ประชาชนเป็นผู้ตัดสินใจ

สิ่งที่จะพิสูจน์ให้เห็นก็คือการที่ท่านคุมกำเนิดการปกครองส่วนท้องถิ่น วันก่อนรองนายกฯ พูดว่าไม่มีเงินสำหรับจัดการเลือกตั้งส่วนท้องถิ่น เอาเงินไปช่วย COVID หมด พอมาอีกวัน กกต. บอกว่าเขายังมีเงิน 800 ล้าน และเมื่อถูกโจมตีมากขึ้นก็บอกว่ามีเงินแล้ว

พูดได้อย่างไร? คือคนอายุปูนนี้ ทำงานมาก็มาก ในทัศนะดิฉัน...มันต้องรักศักดิ์ศรีนะ คำพูดนั้นสำคัญ สามารถสร้างหรือทำลายก็ได้ แล้วในความเป็นจริงท่านก็บอกว่าปลายปีนี้อาจจะให้มีการเลือกตั้งท้องถิ่น

นี่ไง! นี่คือไม่ใช่ระบอบที่ประชาชนเป็นใหญ่ แต่เป็นท่านที่เป็นผู้ตัดสินใจว่าจะให้มีการเลือกตั้งท้องถิ่นหรือไม่

ดังนั้นจึงป่วยการที่ท่านพูดถึง New Normal ของท่าน แต่มันไม่ New สำหรับคนอื่น มันเป็น Old Normal เพราะด้านหลักของการเมืองในระบอบประชาธิปไตย ไม่ใช่มีแต่การเลือกตั้งใหญ่

การเลือกตั้งท้องถิ่นเป็นโครงสร้างสำคัญที่ต้องการให้อำนาจประชาชนแสดงออกทั้งในท้องถิ่นและในระดับชาติ ท่านมายึดอำนาจการเมืองระดับชาติ แล้วท่าน "ฟรีซ" การเมืองส่วนท้องถิ่นทุกระดับ ตั้งแต่ตำบล เทศบาล ไปจนกระทั่งถึงจังหวัด

ในไทม์ไลน์ตั้งแต่ยึดอำนาจปี 2557 องค์กรการปกครองส่วนท้องถิ่นไทยทั้งหมด 7,852 แห่ง ถูก "ฟรีซ" หมด ประกอบด้วย

- องค์การบริหารส่วนจังหวัด 76 แห่ง

- เทศบาลนคร 30 แห่ง

- เทศบาลเมือง 187 แห่ง

- เทศบาลตำบล 2,237 แห่ง

- องคืการบริหารส่วนตำบล 5,320 แห่ง

- องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ 2 แห่ง คือ กรุงเทพมหานครและพัทยา

ทั้งหมดนี้ไม่มีการเลือกตั้งเลย แล้วไทม์ไลน์เป็นลำดับ 6 ปี มีแต่ลดอำนาจ มีแต่ถอดถอน ที่เห็นได้ชัดก็คือ18 ต.ค. 59 ใช้มาตรา 44 ปลด ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ บริพัตร พ้นจากตำแหน่งผู้ว่าฯ กรุงเทพฯ และแต่งตั้ง พล.ต.อ.อัศวิน ขวัญเมือง เป็นผู้ว่าฯ กรุงเทพฯ แทนมาจนกระทั่งบัดนี้

เมื่อตอนปี 57 การเลือกตั้งท้องถิ่น 255 แห่งที่ครบวาระ ปรากฏว่าก็ใช้อำนาจศาลอุทธรณ์เพิกถอนสิทธิการเลือกตั้งท้องถิ่นนั้น พอถัดมาอีก 7 วัน ก็ถอนสิทธิ์ของผู้บริหารการปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีคดีความ

ที่สำคัญคือ ให้งดการจัดให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่นตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นไปก่อนจนกว่าจะมีประกาศเปลี่ยนแปลง

กรุงเทพฯ พัทยา ก็ถูกใช้วิธีการสรรหาผู้บริหารท้องถิ่นใหม่ แล้วก็มีการเปลี่ยนผู้ที่เข้ามาทำงาน ซึ่งดิฉันจำได้ว่ามีการเอาข้าราชการเข้ามาทำงานแทน สุดท้ายไปไม่รอด ก็เลยต้องไปเอาคนเก่าให้มารักษาการแทน ขณะนี้รักษาการปาเข้าไปจะ 9 ปีแล้ว (บางคนก็ 9 ปี บางคนก็ 6 ปี บางคนอยู่บนเตียงลุกมาไม่ได้) 

แต่ที่สำคัญและน่าสนใจก็คือ ตั้งรอง ผอ.รมน.จังหวัดฝ่ายทหาร 77 จังหวัด ที่เรียกว่า "ผู้ว่าทหาร" คือเข้ามาทำงานส่วนท้องถิ่น

ดังนั้น นอกจากเป็น "รัฐจารีต" นอกจากเป็น "รัฐข้าราชการรวมศูนย์" ยังมี "รัฐทหาร" เข้ามาควบคุม "รัฐจารีต" นี้อีกทีด้วย

คือตั้งแต่ทำรัฐประหาร 2557 มา ฝ่าย กอ.รมน.ในพื้นที่และฝ่ายกองทัพในพื้นที่สนธิกำลังในการควบคุมประชาชนทั่วทั้งประเทศ

นี่คือความพยายาม!!!  ก่อนหน้านี้เราใช้คำว่า "รัฐซ้อนรัฐ" คือมีรัฐที่มาจากการเลือกตั้ง แล้วก็มีรัฐข้าราชการ (เป็นรัฐของระบอบอำมาตย์) สามารถสั่งการโดยไม่ต้องนำพารัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งจะสั่งอย่างไร

ในบางยุคสมัยของ ดร.ทักษิณ ชินวัตร กองทัพสามารถข้ามไปสู่ประเทศอื่นได้โดยที่นายกฯ ไม่รู้เรื่อง คำว่า "รัฐซ้อนรัฐ" ดิฉันใช้นานมาแล้วก่อนที่มีการทำรัฐประหารยุคหลัง ๆ คือรัฐไทยที่มาจากการเลือกตั้งจะมีรัฐอำมาตย์ควบคุมอยู่ตลอด แล้วพยายามเขียนรัฐธรรมนูญ (50 หรือ 60) เพื่อที่จะทำให้รัฐราชการและรัฐอำมาตย์นั้น คานอำนาจรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งได้ และตอนหลังไม่ใช่แค่ "คานอำนาจ" แต่เหนือกว่าโดยมา "ควบคุม" เลย

แล้วในเรื่องขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น รัฐธรรมนูญ 60 ยังเปิดช่องให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษไม่จำเป็นต้องมาจากการเลือกตั้งก็ได้ เช่นในมาตรา 252 ระบุว่า 

"ผู้บริหารท้องถิ่นให้มาจากการเลือกตั้งหรือมาจากความเห็นชอบของสภาท้องถิ่น หรือในกรณีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ จะให้มาโดยวิธีอื่นก็ได้"  

นี่ไง!!  มันไม่ใช่รัฐอำมาตย์หรือรัฐข้าราชการ "ซ้อน" รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง แต่มันมี "รัฐทหาร" เข้ามาคุมรัฐอำมาตย์อีกทีหนึ่ง ก็เป็น

รัฐทหาร + รัฐอำมาตย์ แล้วก็มีรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง

แต่พอดีรัฐบาลนี้ก็มาจากการเลือกตั้ง มีนายกฯ ที่มาจากการทำรัฐประหารและสืบทอดอำนาจ

เราลองคิดดูก็แล้วกัน มันยิ่งกว่าขนมชั้นเสียอีก คือรัฐของประชาชน (รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง) ก็เป็นชั้นเดียวเล็ก ๆ แล้วก็มีอีก 3 ชั้นกดทับและควบคุมอยู่ ถ้าเมื่อไรที่รัฐบาลที่มีจากการเลือกตั้งไม่ปฏิบัติตามรัฐข้าราชการ-รัฐอำมาตย์-รัฐทหาร ที่มาคุม ก็ต้องมีอันเป็นไป 

ดังนั้น ในทัศนะของอาจารย์ วงจรอุบาทว์มันจึงเกิดขึ้นพร้อมกับสิ่งที่เรียกว่า "วิถีเก่า" ที่ปกครองประเทศที่รุนแรงขึ้นทุกที

สิ่งที่นายกฯ ออกมาพูด พยามยามจะให้มี New Normal กำลังคิด ๆ อยู่ จะให้ประชาชนมีส่วนร่วม ประชาชนมาประเมิน ให้คนเก่งภาคเอกชน ภาครัฐบาล เข้ามาทำ 

ดิฉันมองแล้วมันก็คือวิธีการ (พูดง่าย ๆ ไม่ต้องมาโกรธกัน ดิฉันก็อาบน้ำร้อนมาเยอะเหมือนกัน เห็นมามาก) นี่เป็นวิธีคิดที่รู้สึกว่า เออ...มันก็ดีนะ ที่เอาคนอื่นเข้ามา แล้วไปฟัง แล้วมีคนเก่ง ๆ เยอะ แล้วประชาชนก็ร่วมมือ แล้วต้องการให้ประชาชนร่วมมือต่อ เพื่ออะไร? เพื่อตัวเองจะได้อยู่ต่อใช่ไหม? เพราะคนตัดสินคือคุณ 

คุณต้องการจะรักษาอำนาจที่มีอยู่ (ที่ได้มาจากการทำรัฐประหาร) รักษาอำนาจของรัฐข้าราชการ รักษาอำนาจของรัฐระบอบอำมาตย์และอำนาจนิยมให้ดำรงอยู่...ใช่หรือเปล่า? เพียงแต่ว่าให้ฟังประชาชนบ้าง ให้คนเก่ง ๆ เข้ามาร่วมบ้าง แต่ในเนื้อแท้มันถอยหลังยิ่งไปกว่าหลายสิบปีมาแล้ว (นี่เรากำลังพูดถึง 24 มิถุนา ก็จะครบ 88 ปี) ถอยหลังไปก่อนหน้าที่มีการเปลี่ยนแปลงการเมืองการปกครอง...หรือเปล่า?

ดูเหมือนประเทศทันสมัยขึ้น แต่วิธีคิดและวิธีทำงานยังเป็นวิถีเก่า ไม่ใช่วิถีใหม่

วิถีใหม่ ก็ต้องถามว่า วิถีใหม่เพื่อใคร?  ถ้าวิถีใหม่เพื่ออำนาจแบบเก่า..ไม่มีความหมายอะไรเลย ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น และดิฉันบอกได้เลยว่าไม่สำเร็จ มันเป็นไปไม่ได้ 

ท่านไม่ได้ทำเพื่อประชาชน แล้วท่านคิดว่าท่านฟังเสียงประชาชน เอาประชาชนเข้ามาประเมินตามที่ท่านคิดว่าเป็นวิถีใหม่ แต่คนตัดสินใจว่าอะไรดี อะไรชั่ว ไม่ใช่ประชาชน แค่นี้มันก็จบแล้ว

"จริง ๆ มันต้องให้ประชาชนตัดสินใจ เมื่อประชาชนตัดสินใจนั่นคือระบอบประชาธิปไตยที่มีวิธีการประชาธิปไตย แล้วให้สอดคล้องกับโลกสมัยใหม่ซึ่งเทคโนโลยีก้าวรุกไปทุกวัน อย่างนั้นมันถึงจะเป็น New Normal เพื่อประชาชน แต่นี่อาจจะเป็น New Normal ของเผด็จการแบบเก่านะคะ ดิฉันขอสรุป" อ.ธิดากล่าวในที่สุด

ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ : หัวใจไม่หยุด 'เต้น' ep.44 ตอน หยุดเชื่อมั่นว่าเผด็จการจะมาสร้างประชาธิปไตย

นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ กล่าวในรายการ ‘หัวใจไม่หยุด‘เต้น’’ เมื่อวันที่ 17 มิ.ย. 63 ว่า ‘ข่าวพรรคการเมืองมีความขัดแย้งเกิดแรงกระเพื่อมปรากฏขึ้นต่อเนื่องในช่วงเวลานี้ ทั้งฝ่ายรัฐบาลโดยพลังประชารัฐที่เป็นแกนนำ ประชาธิปัตย์พรรคเก่าแก่ที่สุด หรือกระทั่งรวมพลังประชาชาติไทย พรรคน้องใหม่ของลุงกำนัน

ทางฝ่ายค้าน พรรคเพื่อไทยก็มีข่าวกระทบกระทั่งกระฉอกออกมาเหมือนกัน

ถ้ามองจากภาพรวมเรื่องนี้เป็นไปตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญฉบับคณะรัฐประหารที่ตั้งคุณมีชัยกับพวกมาร่างรัฐธรรมนูญ นอกจากต้องการสืบทอดอำนาจแล้ว สิ่งที่อยากเห็นก็คือ ความไม่มีเสถียรภาพทางการเมือง

คุณมีชัย คุณวิษณุในฐานะผู้รับเหมาร่างรัฐธรรมนูญ ผลงานได้เรื่องนะครับ ตั้งรัฐบาลมาปีเดียว เละเทะกันได้ขนาดนี้ ความเข้มแข็งของพรรคการเมืองเป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งสำหรับการมีเสถียรภาพทางการเมืองและพัฒนาการของระบอบประชาธิปไตย

แต่รัฐธรรมนูญฉบับนี้ไม่ต้องการให้พรรคการเมืองเข้มแข็ง เกิดมีพรรคเล็กพรรคน้อยกลายเป็นเบี้ยหัวแตกในสภาผู้แทนราษฎร รัฐบาลผสม 20 พรรค จะเอาเสถียรภาพมาจากไหน

ส.ส.ในพรรคการเมืองมีโอกาสปันใจเป็นงูเห่ากันได้ง่ายๆ เพราะถ้าพรรคขับออกก็เข้าทาง เดินเข้าไปหาพรรคใหม่ได้ทันที ถ้าไม่ขับออกก็ทู่ซี้อยู่ไป แต่ยกมือให้อีกฝ่ายหนึ่ง ถึงเวลาเลือกตั้งใหม่ พรรคเดิมจะไม่ส่งลงสมัคร เขาก็คิดไม่ยาก แค่ย้ายไปอยู่พรรคอื่นหรือไม่ก็ตั้งพรรคขึ้นมาเอง

รัฐธรรมนูญฉบับนี้ทำให้พรรคการเมืองลงสมัครได้คะแนนรวมกันทั้งประเทศ 30,000 คะแนนก็มีผู้แทนราษฎร

ฟันธงไปได้เลยว่า ถ้ายังบังคับใช้รัฐธรรมนูญนี้ ไม่มีทางปฏิรูปการเมือง ไม่มีทางเห็นระบอบประชาธิปไตยอย่างแท้จริง การเมืองจะย่ำอยู่กับที่และมีเงื่อนไขความขัดแย้ง จะกลับไปสู่วงจรอุบาทว์ได้ง่าย ๆ

สิ่งเดียวที่จะมีเสถียรภาพ ก็คืออำนาจต่อท่อมาจากคสช. กลุ่ม 3 ป.ยังคงกุมความได้เปรียบทางการเมืองทุกประตู

ส.ว. 250 คน พร้อมที่จะยกมือโหวตพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ทุกครั้งตามกรอบเวลาที่รัฐธรรมนูญให้อำนาจไว้และเมื่ออำนาจคสช.เข้มแข็งก็ชัดเจนนะครับว่าระบบการเมืองของฝ่ายเสรีนิยมจะถูกแทนที่โดยรัฐราชการอย่างที่พล.อ.ประยุทธ์ทำอยู่ในสถานการณ์โควิด-19 แล้วก็เชื่อว่าหลังจากนี้จะเห็นภาพรัฐราชการมากขึ้นและชัดเจนยิ่งขึ้น

นี่ไม่ใช่เรื่องพรรคการเมืองทะเลาะกันแล้วผมมานั่งใส่ร้ายรัฐธรรมนูญนะครับ แต่รัฐธรรมนูญฉบับนี้ทำให้เกิดผลอย่างที่ปรากฏจริงๆ ต่อให้รัฐบาลกุมสภาพได้ทั้งหมด ดูเหมือนมีเสถียรภาพทางการเมือง ความขัดแย้งก็จะต้องเกิดเพราะนี่คือกติกาที่โกงอำนาจประชาชนเอาไปไว้ที่คนกลุ่มเดียวได้เปรียบตลอดกาล

แต่เมื่อมองดูเข้าไปในเงื่อนไขของแต่ละพรรค ถามว่าทำไมแต่ละพรรคถึงเกิดความขัดแย้งขึ้นพร้อมๆ กัน ก็ตอบว่าในซีกรัฐบาลเค้าแย่งเก้าอี้รัฐมนตรีกันครับ

- พปชร.

ครม.ชุดนี้ทำหน้าที่มาแล้ว 1 ปี สถานการณ์การเมืองยามนี้ไม่มีใครกล้ายืนยันหรอกครับว่าจะอยู่ยาวครบวาระ 4 ปีได้ ดีไม่ดีจะเกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในไม่ช้าไม่นานนี้ด้วยซ้ำไป

บรรดาว่าที่รัฐมนตรีที่เข้าคิวรออยู่เขาก็อยากจะเข้าไปทำหน้าที่บ้าง ในพลังประชารัฐก็เลยต้องไล่หัวหน้า ไล่เลขาธิการพรรค เพื่อเพิ่มเงื่อนไขในการปรับครม. แม้พล.อ.ประยุทธ์ยืนยันว่าจะยังไม่ปรับในช่วงนี้

แต่ข่าวที่ออกมา เค้าจัดสรรเก้าอี้แบ่งกันเรียบร้อยแล้วด้วยซ้ำไป บางกระแสบอกว่า 4 กุมารจะรอลุ้นผลโหวตในที่ประชุมใหญ่ของพรรค ผมว่าเป็นเรื่องยากยิ่งกว่ายาก เพราะลงมือขนาดนี้ ผู้มีบารมีตัวจริงในพลังประชารัฐเค้าจัดการไว้เบ็ดเสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะครับ

- ปชป.

ส่วนในประชาธิปัตย์สถานการณ์ซับซ้อนกว่านี้ นอกเหนือจากเรื่องเก้าอี้รัฐมนตรีซึ่งคงมีคนรอคิวอยู่บ้างแล้ว ก็ยังเป็นเรื่องการทำงานขับเคลื่อนการนำพาพรรคไปสู่สถานการณ์ที่ดีกว่าในปัจจุบัน

คุณจุรินทร์ หัวหน้าพรรค แม้ว่าเป็นเด็กปั้นคุณชวน หลีกภัยอีกคนหนึ่ง แต่ว่าซีกที่สนับสนุนคุณอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ยังหมายมั่นปั้นมือจะให้หัวหน้าคนเดิมกลับมามีบทบาทอีกครั้ง

ตัวคุณอภิสิทธิ์ที่ลาออกจากหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์เนี่ย ลาออกด้วยความจำใจในสภาพทางการเมืองนะครับ แต่ในหัวใจจริงๆ ผมเชื่อว่าอยากจะกลับมานั่งเก้าอี้ตัวเดิมตลอดเวลา ก็ดูความเคลื่อนไหวของทีมงานคุณอภิสิทธิ์ในพรรค พยายามเหลือเกินนะครับที่จะเปิดพื้นที่ให้คุณอภิสิทธิ์เข้ามามีบทบาทสำคัญ

เริ่มตั้งแต่การเป็นประธานคณะกรรมาธิการรับฟังแนวทางการแก้ไขรัฐธรรมนูญ ซึ่งสุดท้ายพลังประชารัฐไม่เอาด้วย ตีตกไป

แล้วก็ให้คุณพีระพันธุ์ ซึ่งย้ายมาจากประชาธิปัตย์นี่ล่ะครับไปนั่งเก้าอี้ตัวนั้นแทน กลุ่มคุณอภิสิทธิ์คงรู้ชัดล่ะครับว่า บทบาทหรือสถานะทางการเมืองใดก็ตามที่จะต้องได้รับความยินยอมพร้อมใจจากพรรคแกนนำ หรือต้องการเสียงข้างมากในสภาผู้แทนราษฎร รับรองว่าเป็นไปไม่ได้

นายทหาร 3 ป. ที่มีอำนาจอยู่เวลานี้ เค้ารู้จักคุณอภิสิทธิ์ดีครับเพราะ 3 คนนี้เป็นคนอุ้มคุณอภิสิทธิ์เป็นนายกรัฐมนตรีในค่ายทหาร ได้ข่าวว่าตอนที่ทำงานด้วยกัน รู้ไส้รู้พุงกันเป็นอย่างดีเข็ดขี้อ่อนขี้แก่กันไปแล้ว

คุณอภิสิทธิ์จึงต้องหันกลับมาในพรรคประชาธิปัตย์ งานนี้จะเกิดศึกสายเลือดลูกศิษย์คุณชวนหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไปครับ

- รปช.

ส่วนพรรครวมพลังประชาชาติไทยต้องยอมรับนะครับว่า หม่อมเต่าหัวหน้าพรรคเนี่ย ไม่ธรรมดา ชื่อแกช้าครับชื่อเต่า แต่บทจะตัดสินใจ ไวกว่าใครเค้าเพื่อน ชิงลาออกสวนหมัดมติที่ประชุมกรรมการบริหารพรรค ที่มีมติให้หม่อมเต่าสอบตกในการทำหน้าที่รัฐมนตรีกระทรวงแรงงาน

หม่อมเต่าทิ้งท้ายไว้บาดใจนะครับ บอกเหมือนผัวเมียที่หย่าขาดจากกัน ก็มีผลในทันที ส่วนตำแหน่งรัฐมนตรีถ้าเค้าปรับให้ออกก็ออกเลยไม่มีปัญหา ไม่ว่ากัน บทจะแยกทางกัน หม่อมเต่าไม่ยอมเจ็บคนเดียว ออกมาสวนหมัดรักษาศักดิ์ศรี ผมว่า 4 กุมาร ดูพี่เต่าเค้าไว้บ้างก็ดีนะครับ

งานนี้ไม่รู้ใครเสียทีใครนะครับ เพราะตอนมาเป็นหัวหน้าพรรค หลายคนมองบทบาทหม่อมเต่าแล้วก็สรุปตรงกันว่าหัวหน้าตัวจริงคือลุงกำนัน

ลุงกำนันคนเดียวกับที่ประกาศซ้ำแล้วซ้ำเล่าบนเวทีชุมนุมนั่นล่ะครับว่าเลิกแล้ว ไม่เอาแล้วการเมือง ไม่ข้องเกี่ยวใดๆ ทั้งสิ้น

จากสภาพที่เห็นอยู่ ชัดเจนว่า วาทกรรมปฏิรูปก่อนเลือกตั้งล้มเหลวลงโดยสิ้นเชิง ไม่มีพัฒนาการทางการเมือง ไม่มีความหวังของระบอบประชาธิปไตย นี่ไม่ใช่นิวนอร์มอล แต่ทำให้สังคมไทย

ถอยหลังออกไปหลาย 10 ปีและเชื่อเหลือเกินว่า จะไม่มีใครแสดงความรับผิดชอบต่อสถานการณ์นี้

พลังประชารัฐ ประชาธิปัตย์ รวมพลังประชาชาติไทย จะเป็นอย่างไรคอยดูกันต่อ แต่ความบอบช้ำเสียหายของสังคมไทยที่เกิดขึ้น นี่ล่ะครับเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องช่วยกันคิด หยุดการแทรกแซงของอำนาจนอกระบบ หยุดเปิดทางให้เกิดการรัฐประหาร หยุดเชื่อมั่นว่าเผด็จการจะมาสร้างประชาธิปไตย

กี่ครั้งแล้วล่ะครับที่คนไทยเผลอใจไปเรียกรถถัง กี่ครั้งแล้วที่ต้องมานั่งเจ็บใจเสียใจกับความเป็นจริงที่สวนทางกับสิ่งที่ประกาศกัน นี่ไม่ใช่การเยาะเย้ยเสียดสี แต่เป็นการชี้ความจริงให้เห็น

เพื่อให้ทุกคนมองไปข้างหน้า

คสช. ต้องเป็นเผด็จการชุดสุดท้าย รัฐประหาร 22 พฤษภา 2557 ต้องไม่มีเกิดขึ้นอีกต่อไป ความขัดแย้งทางการเมืองต้องแก้ด้วยวิถีทางประชาธิปไตย

อำนาจสูงสุดต้องเป็นของประชาชน ไม่มียอดมนุษย์ที่ไหนจะขาวสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่องจนถึงขั้นถืออำนาจเด็ดขาดสูงสุดเพียงคนเดียว แล้วกำหนดอนาคตประเทศไทยตามที่เขาต้องการ

ผมเชื่อในความดีครับ แต่ผมไม่เชื่อในคนดีที่ตรวจสอบไม่ได้ รัฐบาลชุดนี้เกิดจากกลุ่มคนที่ประกาศตัวเองว่าเป็นคนดี ชุมนุมไล่รัฐบาลจากการเลือกตั้ง เปิดทางให้มีการรัฐประหาร แล้วเอาคนดีมาบริหารประเทศ ตั้งคนดีมาเป็นแม่น้ำ 5 สาย ตั้งคนดีมาร่างรัฐธรรมนูญ แล้วก็เกิดปัญหาเป็นสงครามคนดีในปัจจุบัน

คณะผู้มีอำนาจตั้งพรรคการเมือง นัยว่าเป็นศูนย์รวมคนดี ทำงานไปได้ 1 ปี เกิดเหตุคนดีไล่คนดี จนดร.สมคิดบอกว่า คนดีอยู่ในการเมืองไม่ได้ ตกลงไม่รู้ใครดีกว่าใคร วิถีการเมืองแบบนี้ไม่ใช่ทางแห่งความเจริญของประเทศนะครับ

- พท.

ส่วนที่พรรคเพื่อไทยมีข่าวความขัดแย้งออกมา เหตุปัจจัยคงต่างกันเพราะที่นั่นไม่มีเก้าอี้ให้แย่ง เป็นฝ่ายค้านจะไปแย่งตำแหน่งอะไรกันล่ะครับ แต่ต้องยอมรับกันว่าความไม่ลงลอยของแกนนำผู้มีบทบาทสำคัญในพรรค เกิดเป็นข่าวมาแล้วยาวนานก่อนหน้านี้

ส่วนจะมีผลถึงขั้นต้องไปตั้งกลุ่มขึ้นมาใหม่ ตั้งพรรคการเมืองขึ้นมาใหม่หรือไม่ ผมคิดว่าเหตุผลคงไม่ใช่เรื่องนี้ทีเดียวนัก เพราะสถานการณ์ของพรรคเพื่อไทยอยู่อีกข้างหนึ่งของกระดานหกทางอำนาจโดยรัฐธรรมนูญปัจจุบัน

เมื่อรัฐธรรมนูญ 60 เอื้อโอกาส เอื้อประโยชน์ให้พรรคพลังประชารัฐมากแค่ไหน ก็ต้องทำลายโอกาสและปิดกั้นประโยชน์ของเพื่อไทยมากเท่านั้น

พรรคเพื่อไทยจึงเป็นพรรคอันดับ 1 จากการเลือกตั้ง แต่ไม่มีส.ส.บัญชีรายชื่อและการเลือกตั้งครั้งต่อไปก็เป็นไปได้สูงว่าจะเกิดผลแบบเดียวกัน ดังนั้น ความขัดแย้งขบเหลี่ยม แม้จะมีอยู่จริง
แต่เท่าที่เห็น เค้าก็ทำงานกันมาได้

ที่ต้องไปตั้งพรรคการเมืองขึ้นมาใหม่ เป็นผลจากกติกาเป็นสำคัญ ต่อให้รักกันเหนียวแน่นดูดดื่มแค่ไหน แต่ภายในพรรคเพื่อไทย เค้าก็ต้องคิดเอาชนะกติกานี้ได้ และการจะเอาชนะกติกานี้ได้ สำหรับพรรคเพื่อไทย การมีพรรคการเมืองมารองรับคะแนนบัญชีรายชื่อ ก็คงเป็น 1 ในสูตรที่เค้าคิดกัน

ส่วนจะมีสูตรพิสดารขนาดที่ข้ามฟากไปจับมือกับพลังประชารัฐร่วมรัฐบาลหรือเปล่า ผมไม่รู้นะครับ แต่อย่างที่บอกไปแล้วว่า ถ้าเกิดแบบนั้น อำนาจ ผลประโยชน์ทางการเมือง ก็คงมีล่ะครับ แต่ศรัทธาและความเชื่อมั่นของประชาชน หมดตูดแน่นอน

การจะนำพาสังคมไทยและสภาพการเมืองไทยออกพ้นสถานการณ์เช่นนี้ได้ มีวิธีการเดียวคือต้องมีรัฐธรรมนูญฉบับใหม่จากประชาชน

อย่าได้กล่าวหานะครับว่าผมเสนอแก้รัฐธรรมนูญเพื่อผลประโยชน์ทางการเมืองของพวกตน ไม่ใช่อ่ะครับ

แต่ผมต้องการทลายแหล่งผลประโยชน์ทางการเมืองของฝ่ายรัฐประหาร คืนกลับมาให้ประชาชนมากกว่า'นายณัฐวุฒิกล่าว

(ทีมงาน)