วันศุกร์ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2562

ASEAN Summit from 2009-2019 and so-called “justice” in Thailand


ASEAN Summit from 2009-2019 and so-called “justice” in Thailand

Thida Thavornseth, Former UDD chairwoman, Chairwoman of UDD advisory board

June 26th, 2019

Gen Prayut Chan-o-cha’s English capability has been put in question after the 34th ASEAN Summit in Bangkok last month as foreign reporters have expressed their displeased at the arrangement which saw the prime minister delivering his opening speech in Thai, with no official translation. A written speech in English was later given to the press which has lessen their concerns but there was another pressing issue that the United Front for Democracy Against Dictatorship (UDD) would like to address here.

That matter involves our former co-leader who later joined the pro-military Palang Pracharath Party, Suporn “Rambo Isan” Atthawong. Suporn was among seven co-leaders of the UDD who were charged with instigating sedition when red-shirts supporters disrupted the Asean Summit which was held in Pattaya in 2009.

The case is still ongoing for other co-leaders but the charges against Suporn has been dropped because the statute of limitations expired. The treatment of the charges against Suporn was different than other co-leaders who are now standing trail in Pattaya and Bangkok.

How should we view this double standard?

1)    After a decade, UDD’s co-leaders are still being charge from the incidents in 2008, 2009, and 2010 along with many other cases even before the far-right started to branding us as “arsonists” and “anti-monarchists”. Now it has been proven by the court that the red-shirts was not responsible for the fire at Central World nor that we are “anti-monarchists” as claimed by the opposite view. There are still charges in the provinces where red-shirt supporters have been accused of burning down or vandalizing public building and property but in my opinion, the red-shirt supporters were not involve in any of this. Red-shirts onlookers were accused but I believe that the real arsonists were the ones that know all the ins and outs of those government buildings. Or else how would they managed to disappear without leaving any trace? Red-shirt supporters ended up becoming scapegoats from the failure of the justice system starting with investigators, all the way to the prosecutors.

Alongside the coup d'état and the overthrowing of an elected government, the coup makers who later came into power wants to get rid of dissidents and oppositions including our supporters, UDD co-leaders, all the way to politicians that do not sees things the same way as that they do. Does the rule of law really exist here?

As for the latest case involving Suporn Atthawong who managed to solely escaped the charges against him and the co-leaders, this case can be put in question whether who the justice system is actually working for? Only for the people in power? There has been an attempt to charge Nattawut Saikua, our co-leader, since 2017 but the court does not allow it. Nevertheless, the attempt to charge Nattawut is still ongoing but the charges against Suporn has been dropped because the “statute of limitations has expired”. How is this fair? This is very unusual.

2)    Looking back to ASEAN Summit in 2009 when leaders from Japan, South Korea, India and Australia and many others convened, the Thai coalition government that was the host include various parties such as the Democrats and Bhumjaithai etc. Now in 2019, those leaders from Japan and South Korea have decided not to join which can be view that those countries are still afraid of a repeating incident, or, they do not want to be affiliate with a country that is still not ready for democracy, such as Thailand.

3)    The incident in 2009 was not an act against the ASEAN Summit. The people basically want to deliver an open letter to the world’s leaders to protest against the illegitimacy of the then government which was formed behind military barrack. The people were also fed up with politicians who switched side after they gained the people’s votes to become member of parliaments just for them to be in power. This means that the government in 2009 did not truly came from the people. The attempt to disperse the people via violence means such as bullets and blue-shirts perpetrators which came out to attack the red-shirt supporters has led to confrontation that occurred. The red shirts were not displeased with the violence against them which led them to enter the hotel where the summit was held instead of just delivering the open letter via representatives. This incident should not happened and it would not have happened if the government did not ignore our request to deliver the open letter to the world’s leaders and then used violence against us.

In the end, the government of former PM Abhisit Vejjajiva which used the military and police, together more than 60,000 personnel, to crackdown against red-shirts supporters in 2009 and 2010 has been found not guilty. Now the people at fault are the people and the UDD co-leaders.

As for the appearance of the people at the 34th ASEAN Summit this year, we have delivered an open letter from 400 Thai citizens to the ASEAN leaders which is similar to that in 2009. But this time, there were no large crowd of people or violence. The reason being that no one is against the ASEAN Summit, no matter what year.

The true culprit for all the violence in 2008, 2009 and 2010 was the government in charge whose members were afraid of the people’s protest before they decided to used guns and violence to suppress us, not the red-shirts!


วันพุธที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2562

"วิญญัติ" ถาม เกียร์ว่างหรือเปล่า? เอื้อผู้ต้องหาหรือไม่?

ธิดา ถาวรเศรษฐ : การประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนจาก 2552 ถึง 2562


การประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนจาก 2552 ถึง 2562

อ.ธิดา ถาวรเศรษฐ
26 มิ.ย. 62

กลายเป็นว่าความโด่งดังของการประชุมอาเซียนซัมมิทปี 2562 คนมาพูดกันเรื่องภาษาอังกฤษของนายกฯ ผู้สื่อข่าวต่างประเทศไม่พอใจ ถูกแยกห้องออกไปและฟังไม่รู้เรื่อง

แต่ที่โด่งดังยิ่งกว่าคือ ผู้ถูกกล่าวหาจากการประชุมปี 2552 คนหนึ่งหลุดจากการถูกฟ้องร้องเพราะคดีความหมดอายุ ต่างจากคนอื่น ๆ ที่เป็นแกนนำ หลังจากเวลาผ่านไป 8-9 ปี ก็มาถูกฟ้องร้องทั้งที่กรุงเทพฯและพัทยา

มองปรากฎการณ์นี้อย่างไร?

1) เวลาล่วงเลยผ่านมาเกือบ 10 ปี แกนนำนปช.ถูกดำเนินคดีปี 51, 52, 53 และคดีอื่น ๆ อีกมากมาย ตั้งแต่ยังไม่มีสโลแกนเผาบ้านเผาเมือง, ล้มเจ้า จนมาบัดนี้สโลแกนนี้ถูกพิสูจน์แล้วว่าไม่จริง แม้แต่ต่างจังหวัด ด้วยใจจริงดิฉันอยากรื้อฟื้นคดีเพราะเชื่อว่าแดงนปช.ไม่ได้เผาและไม่ได้บุกรุกสถานที่ราชการแน่นอน แต่เป็นไทยมุงยืนดู คนเผาจริงคือมือลึกลับที่คุ้นเคยสถานที่ราชการแล้วหายตัวไปแล้ว...ใช่หรือไม่? ชะตากรรมจึงตกที่ผู้ถูกกล่าวหา ที่เป็นปัญหากระบวนการยุติธรรมเริ่มต้นจากพนักงานสอบสวนจนอัยการสั่งฟ้องร้อง

ดังนั้นควบคู่กันไปกับการยึดอำนาจประชาชนด้วยการทำรัฐประหารและสลายอำนาจของรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งของประชาชน ก็พยายามลงโทษด้วยคดีความสำหรับผู้เกี่ยวข้อง ผู้สนับสนุน ไม่ว่าจะเป็นนักการเมือง แกนนำ มวลชน ล้วนประสบชะตากรรมและกระบวนการยุติธรรมที่ไม่อาจถือว่ามีนิติธรรม (Rule of Law) ได้จริง...ใช่หรือไม่?

ล่าสุด ปรากฎการณ์ “สุภรณ์ อัตถาวงศ์” ที่ย้ายพรรค บังเอิญว่าหลุดคดีได้คนเดียว ก็เป็นเรื่องที่กล่าวขวัญไปทั่วถึงกระบวนการยุติธรรมตอนต้นว่าทำตามความประสงค์ของผู้มีอำนาจหรือไม่?

ในขณะที่พยายามออกหมายจับณัฐวุฒิตั้งแต่ปี 60 แต่ศาลไม่อนุมัติ และการพยายามดำเนินคดีฟ้องร้องโดยเลือกปฏิบัติหรือไม่? จนบางคนสามารถหลุดพ้นคดีได้เพราะขาดอายุความ ... น่าแปลกจริง ๆ

2) ย้อนกลับไปดูการประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนปี 2552 มีประมุขสำคัญจากประเทศใหญ่ ๆ เช่น จีน, ญี่ปุ่น ฯลฯ มาร่วมประชุมเป็นจำนวนมาก รัฐบาลขณะนั้นประกอบด้วยพรรคการเมืองสำคัญคือ ประชาธิปัตย์, ภูมิใจไทย และพรรคอื่น ๆ

ปี 2562 การประชุมนี้ไม่มีผู้นำจากประเทศใหญ่ ๆ มา  อาจตีความได้ว่ายังกลัวเหตุการณ์ปี 2552 หรือไม่อยากมาร่วมประชุมกับประเทศที่ยังไม่พร้อมจะเป็นประชาธิปไตยเช่นประเทศไทย

3) ปรากฎการณ์มวลชนในปี 2552

ความจริงไม่ใช่การต่อต้านการประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียน แต่มวลชนต้องการไปยื่นจดหมายถึงผู้นำประเทศต่าง ๆ ถึงความไม่ชอบมาพากลของรัฐบาลขณะนั้นที่ตั้งขึ้นในค่ายทหาร และส.ส.แปรพักตร์จากพรรคเดิมในการหาเสียงที่มวลชนสนับสนุนพรรคเดิม ไปตั้งพรรคใหม่และเข้าร่วมรัฐบาลกับฝ่ายตรงข้าม ทำให้รัฐบาลขณะนั้นไม่อาจบอกได้ว่ามาจากประชาชน

แต่การพยายามหยุดยั้งมวลชนโดยการใช้ความรุนแรงในการใช้อาวุธจริง และชายฉกรรจ์กลุ่มเสื้อสีน้ำเงินที่ออกมาปะทะกับมวลชนเสื้อแดง ทำให้เหตุการณ์บานปลาย มวลชนเสื้อแดงไม่พอใจที่ถูกใช้ความรุนแรง เรื่องจึงเปลี่ยนจากการจะไปยื่นจดหมายถึงผู้นำอาเซียน กลายเป็นขึ้นไปถึงโรงแรมที่ประชุม ซึ่งไม่ควรเกิดขึ้นถ้ารัฐบาลขณะนั้นให้ไปยื่นจดหมายโดยไม่ขัดขวางและใช้ความรุนแรงกับประชาชนก่อน

สุดท้ายรัฐบาลขณะนั้น เหมือนกับปี 2553 ที่ปราบปรามประชาชนด้วยกำลังทหาร ตำรวจกว่า 6 หมื่น ใช้อาวุธจริง ทั้งปี 2552, 2553 ก็ไม่ผิด ความผิดมาตกอยู่กับประชาชนและแกนนำนั่นเอง

สำหรับปรากฎการณ์มวลชนในปี 2562 ต่อการประชุมอาเซียนซัมมิท

มีจดหมายเปิดผนึกจากนักศึกษาชาวไทยจำนวน 400 คน ถึงผู้นำประเทศสมาชิกอาเซียน ความจริงก็คล้ายกับปี 2552 แค่ไม่มีม็อบมวลชนขนาดใหญ่ และไม่มีการปะทะใช้ความรุนแรงแบบปี 2552 ก็ไม่เกิดเรื่องบานปลาย

เพราะจริง ๆ แล้วไม่มีใครคิดต่อต้านการประชุมสุดยอดอาเซียน ไม่ว่าปีไหน ๆ ก็ตาม ประชาชนที่จะต่อต้านการประชุมเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

ความกลัวของรัฐบาลต่อการเรียกร้องของประชาชนแล้วใช้การปราบปรามรุนแรงคือเหตุแห่งปัญหาปี 51, 52, 53 ที่แท้จริง!!!